Geen goesting

U heeft het ongetwijfeld wel gemerkt. De laatste maanden lag het tempo hier een pak lager dan voorheen. De tijd van meerdere post per week ligt achter mij. En eigenlijk vind ik dat niet eens zo erg.

Ik naaide recentelijk een rok voor mezelf, twee tricotkleedjes voor mezelf, nog enkele misbaksels, een kleedje voor Stella en een kleedje voor een vriendinnetje van haar. En nee, daar zijn geen foto's van.

Onze Sony heeft een mankementje en moet dus weer gemaakt worden, hij zit nog onder garantie. We hebben nog wel een klein compact dingske maar dat is echt brol in vergelijking met de spiegelreflex.

Mijn energiepeil gaat op en af, en echt da's niet plezant. Ik heb dus mijn productieve periodes en er zijn dagen dat ik er mezelf moet doorsleuren.

Dus geen zomerse foto's van spelende meisjes in handgemaakte garderobe, zelfs geen vakantiefoto's binnenkort. Nee, gewoon efkes niks. Ik heb efkes geen goesting meer. Misschien straks weer wel? Misschien niet meer?

Follow-me

Onze bakfiets woont nu al twee jaar bij ons. Hij is zeker niet moeders mooiste maar wel degelijk, comfortabel en een groot gemak. We kunnen niet meer zonder. Ongelooflijk ook, hoeveel boodschappen in die bak passen!

Ondertussen is het al bijna 9 maanden geleden dat we cold turkey gingen. Onze olieverslaving was dan toch niet zo ernstig want het gaat ons geweldig goed af.

We...

• overleefden al fietsend gemakkelijk de strengste winter in 14 jaar
• gebruikten gemiddeld 1x per maand een Cambio-kar (sommige maanden geen, sommige maanden meer dan eens)
• joegen er zo'n vier rail-passen door
• hadden onze regenjas amper nodig (écht! Het regent helemaal niet zo vaak!)
• zaagden wat af over die verrekte wind die precies nooit meer echt gaat liggen
• merken dat onze kinderen al een heuse verkeersopvoeding genieten door dag in dag uit op de eerste rij te zitten in de Gentse ochtendspits
• zijn er rustiger mensen van geworden

Omdat Stella nu heel erg goed kan fietsen, en zelfs langere afstanden aankan willen we haar wat vaker zelf laten fietsen. Ze fietste onlangs zelf naar school en dat ging heel erg goed. Ik was trots maar ook verschrikkelijk bang om mijn vierjarige de Gentse ochtendspits te zien trotseren. Toch zullen ze 't moeten leren, het is nu eenmaal onze vrijheid.

Vandaar de Follow-me:

Zo kan ze zelf fietsen zolang ze 't ziet zitten en zolang het verkeer het toelaat. Als het te gevaarlijk wordt kan ze achteraan aanhangen. Ideaal, want zo hebben we geen extra fiets nodig en kan papa volgend schooljaar vlotjes de meisjes thuis krijgen (want Lili past niet lang meer in haar stoeltje vooraan).

Tof he!

Enne, ze zitten in hun ponneke op de fiets omdat ze een uur na bedtijd nog aan 't springen waren op hun bed en hun vader per sé zijn nieuwe montage wilde uittesten.


De Standaard - De bakfiets is populair

Japans bloeske

Ik kocht een hele tijd geleden twee Japanse patronenboeken. Girly Style Wardrobe en Happy Homemade Kids. Het was vooral de eerste die ik doodgraag wilde. Al lang eigenlijk, maar ik weet niet meer waar ik het voor het eerst tegenkwam. Het boek is moeilijk te vinden want is bijna altijd uitverkocht. Ik heb het gevonden via Yesasia en betaalde voor beide boekjes slechts 43$ (verzending incl.), ik heb er wel drie weken op moeten wachten.
Na de vele misbaksels werd het hoogtijd voor nog eens een deftig naaisel. En dat werd dit bloesje.

Het patroon van dit bloesje komt uit Girly Style Wardrobe (patroon b).

Het bloesje heeft een stolpplooi en sluit met een strikje vooraan in de hals. De assemblage was énorm gemakkelijk. De werkbeschrijving is dan ook heel duidelijk, er komt geen letter aan te pas. Alles wordt eenvoudig uitgelegd dmv tekeningen. Was de Knip ook maar zo eenvoudig!

Het overnemen van het patroon daarentegen was andere koek! Er zit 1 patroonblad bij het hele boek. Langs weerszijden bedrukt en bomvol lijntjes. Het zou een hersenkraker kunnen zijn want het is een serieuze uitdaging om de juiste lijntjes te blijven volgen. Elke maat is een volle lijn, dus geen stippellijnen ofzo. Komt daar nog bij dat verschillende patronen gebruik maken van 1 en dezelfde lijn. Ik heb er zowat anderhalf uur over gedaan om de drie patroondelen (voorpand, achterpand en mouw) over te nemen.

Het stofje komt van de Sprookjeskamer. Ik kocht het ongeveer een jaar geleden toen ik het hier zag, het moet het eerste duurdere stofje zijn geweest dat ik kocht. Stella zat toen volop in haar roodkapjes-manie. Toen het hier toekwam durfde ik er niet in te knippen. En toen ik het wel durfde wist ik niet wat ik ermee moest maken. Het stofje is heel licht van kleur en het motiefje is heel frêle. Niks voor een jurkje vond ik. Maar toen de Japanse boekjes hier binnenkwamen was het snel duidelijk dat deze stof ideaal was voor dit bloesje.
Stella is er niet zo zot van. Geen idee waarom want ze is nog altijd dol op roodkapje. Ze heeft dat wel vaker, die complete desinteresse in wat haar moeder maakt.


Enkele tips mbt Japanse patronen:

• De naadwaarde is niet inbegrepen. In de werkbeschrijving staat precies waar je hoeveel naadwaarde moet rekenen. Bij dit bloesje bv moet je meer naadwaarde rekenen aan de sluiting dan elders. De cijfers die de naadwaarden aanduiden zijn altijd in centimeters! Jeuj!
• De maten in mijn boekjes beginnen aan 100cm. Ik maakte voor Stella een 110 en dat is goed, maar aan de ruime kant.
• Het kan heel handig zijn om bij het tekenen van het patroon een stift in een fel kleurtje te gebruiken om je patroonlijnen te markeren. De kans om anders je draad te verliezen is heel hoog.
• Hier vind je heel wat tips. Het is een Franse blog maar in de rechterzijbalk vind je heel wat bruikbare informatie.
• Engelse vertaling van Japanse tekens in Japanse patronen
• Lijstjes met verschillende Japanse patronenboeken mét isbn-nummer en mét links naar reeds gemaakte voorbeelden vind je hier en hier!
• Boeken zijn te koop op Etsy, Yesasia, Julija's shop in Antwerpen, en soms ook gewoon in de Fnac.
• Zoals gewoonlijk véél inspiratie op Flickr: hier voor volwassenen, hier voor kinderen, hier voor Japanse patronen in het algemeen.

Mislukkingen en misbaksels

Ik ben een autodidact, en helemaal nog niet zo lang. Dus met wat mist in mijn hoofd creëer ik aan de lopende band misbaksels. U dacht dat ik de laatste maanden amper iets genaaid had? Mis! Ik was er eigenlijk niet toe in staat maar kon er niet aan weerstaan.

Op paaszondag bijvoorbeeld nam ik me voor twee jurkjes te naaien. Eentje voor Stella en eentje voor Lili.
Niks leuker dan aan je dochters vragen: "zal ik anders een kleedje naaien? Ja? Kom, dan gaan we samen stofjes kiezen uit de kast"

En zo geschiedde. Stella koos prachtige Liberty-stof uit de Vermiljoenshop, Lili ging voor de gele appels.
Ik dacht aan de Tea Party Dress van Oliver+S, dat is gemakkelijk, maakte ik al een aantal keer en is supermooi!
Ik trok lessen uit het te klein uitvallen van het lentejasje en maakte de grootste maat van de Tea Party Dress, 5 jaar dus.

Dit is Stella's jurkje:

Wat is daar nu mis aan? Wel, de knoopjes komen op, en echt OP haar schouders. Het bovenstuk is veel te wijd en de jurk komt tot halverwege haar poep. Er scheelt dus iets met het patroon, dat kan niet anders! Bij deze is mijn liefde voor Oliver+s ook fel bekoeld. De jurk past beter voor Lili, dan zitten de knoopjes op de juiste plaats en is de lengte goed, enig probleem is dan nog het oversized bovenstukje. Zucht.
De stof is een van mijn favorieten. Ik baalde dus geweldig. Ik ga het jurkje zeker nog aanpassen want het is zonde van de stof.

Sja, daar ging mijn goei plan. Een slechtgezinde moeder en twee slechtgezinde dochters.

Ik begon dan maar aan een appeljurkje maar toch maar in Stella's maat (omdat zij het meeste nood had aan kleren). Ik nam een eenvoudig patroon uit de knippie van februari/maart 2009. Het patroon gaat maar tot maatje 98 maar dat was eenvoudig te vergroten tot maat 110.

Ik stak een paspelbandje tussen de pas en het rokdeel, maakte de sluiting iets anders en stak nog een paspelbandje in de hals. Ik gebruikte biaisband als beleg.

Maar zoals u ziet is het kleedje niet afgewerkt. Ik vind het niet mooi. Het lijkt wel op een nachtjapon. Enfin, mislukking nummer 2.

Maar dan. Het wordt nog erger. Dan schiep ik dit misbaksel:

Een smockbroek. Ik zag de tutorial hier en vond het meteen een gewéldig idee! Ik zag Lili al helemaal ronddartelen in haar smockbroek dus ging ik voor haar lievelingskleuren. Ik heb er wel mijn hoofd op gebroken. Zou dat niet 'blazen' op haar buikje? Zou die naad in het midden niet lelijk zijn? Zou het niet toffer zijn om er een U-vorm in te stikken in het kruis? Maar allemaal voor niets want het past niet, enfin, dat hoef ik u niet te vertellen want dat ziet u ook wel op de foto. Het bovenstukje is veel te smal, de pijpen passen wel min of meer. Nochtans nam ik als basis patroon een goedpassende wijde broek. Ik deed iets verkeerd, maar het interesseert me al niet meer want de goesting is over. Voor de moedigen onder u, hier vind je ook nog een handleiding.

Om toch nog iets nuttigs te produceren dacht ik aan een pofbroekse voor Stella. In lichte jeans. In mijn hoofd was het prachtig, in realiteit affreus.
Aanschouw:

Wat er mis is? De broek poft niet. De pijpen zijn dus te kort. En het kruis hangt ook te laag. Misschien is dat nog wel op te lossen door de tailleband nog eens een slagske om te slaan en de elastiek uit de pijpen te halen. Zo heeft ze een brede broek, maar ik heb daar geen zin meer in.

Deze maaksels zijn van de maand april. Mijn frustratie liep torenhoog op. Niks fatsoenlijk kon ik nog maken. Ik ben er dan ook maar mee gestopt. Tot ik gisteren weer begon en nu nog loop te stralen van contentement!

Het naaikot -de opgeruimde versie-

Ik heb in weken niet meer genaaid. Veel ziek geweest, veel moe geweest en op de momenten dat ik beter was scheen de zon en waren we de hort op. In de hoop om mijn naaimachine nog eens van dichtbij te mogen meemaken rommelde ik van de week mijn naaikot -ook wel eens 'het hol' of 'de nest'genoemd- op.

De naaitafel. Niet groot, niet klein. Allez, wel te klein als ze vol rommel ligt.
De paarse lamp kreeg ik ooit voor kerstmis van mijn vader. De zwarte stoel is nog van mijn bomma geweest, bij haar overlijden is ie net zoals deze lampen gered van het containerpark

De inspiratie en al.

Het rek.

De boekskes.

De knopencollectie.

Vroeger, allez ja, een jaar geleden ofzo, naaide ik altijd in de living. Mijn strijkplank stond altijd opgesteld en daar zette ik dan mijn rommel op als ik niet naaide. Overal draadjes, stukjes patroonpapier, een chaos van jewelste. De eerste stap naar meer orde was een stoffenkast. En nu sinds een half jaar een eigen naaihoek. We hebben vier slaapkamers waarvan de kleinste een bureautje was. Meneer ruilde zijn reuzenbureau in voor een kleiner exemplaar en zo kreeg ik ook een plekje. Ideaal want hij werkt elke avond nog tot een uur of tien en zo hebben we toch nog wat tijd samen. Met een gezellig muziekske erbij... Enig nadeel is wel dat er op tijd en stond eens moet opgeruimd worden want mijn lief verstaat precies niet zo goed dat creativiteit en rommel onvermijdelijk samengaan. 
Mijn naaihoek is puur praktisch ingericht. Geen tierlantijntjes en al. Ik kan ook niks aan de muur hangen want het zijn bijna allemaal gyproc-muurtjes.

Andere naaihoekjes zie je hier en hier en hier en hier en hier... Ik ben ook wel eens benieuwd naar het naaikot van Prutsen, Lilimie en Riet!

Voor de curieuzeneuzemosterdpotten, op flickr kan je zien wat er in welk schuifje zit.