zondag 29 maart 2009
donderdag 26 maart 2009
tonsillectomie
Het is helemaal goed gegaan! Ik ben enorm trots op mijn kranige dochter!
Stella wist al een hele tijd dat ze geopereerd moest worden en dat vond ze een heerlijke gedachte. Ik maakte me best wat zorgen over dat overdreven enthousiasme en probeerde haar dan ook diets te maken dat het allemaal wel eens heel wat minder rooskleurig kon zijn. Zo lazen we dagelijks het boekje van Lucas en het boekje van Nijntje en zei ik haar meermaals dat ze best wel wat pijn ging hebben. Stralend stapte ze gisteren het ziekenhuis binnen. De hele rimram vond plaats in AZ St. Lucas Gent. Ik mocht met haar mee tot haar ogen in haar kassen rondtolden en zag haar vredig slapend met een bebloed mondje terug. Dus ze heeft me niet gemist, erg belangrijk! Schrik? Nee dat had ze niet, ze is nu eenmaal onze stoerste dochter. Ik legde haar op de operatietafel en zelfs toen lachte ze nog, apetrots op haar roze verdovingsmasker en maar tateren tegen de dokters. Ze was flink. Ontzettend kranig. En dat vond ik niet alleen. De slaapdokter zei me dat ze de jongste maar duidelijk de flinkste van de dag was, en dat een goede voorbereiding wonderen doet. Toen ik ietwat ontredderd wegging uit de OK riepen ze me nog na...we zullen goed voor haar zorgen... ik moest dan toch wel eventjes mijn tranen bedwingen.
Op 40 minuten was het gepiept, werd er een zorgvuldig gecreëerd onderdeel van mijn dochter gewoon weggepeld.
Het ontwaken uit de narcose was nogal heftig, ze was razend! Ze trok aan haar infuus, stampte tegen de spijlen, bonkte met haar hoofd overal tegenaan en huilde en brulde hysterisch. Eenmaal wat beter wakker begon het gekerm. Ze had dorst maar mocht niet drinken. Ik gaf haar haar cadeautje, ze scheurde en smeet Knofje in een hoek van haar kooi... euh bed. Even later viel ze gelukkig weer in slaap.
Eenmaal lekker uitgeslapen was er niks meer aan te merken. Ze lachte, stak een hele parlée af tegen oma aan de telefoon, wandelde door de gang en gleed met haar baxter in haar hand van de glijbaan. De verpleegster die passeerde heeft er minutenlang naar staan kijken...er zit toch veel verschil op kindjes he mevrouw...wat een flinke patiënt!... Stella vroeg me ook verontwaardigd wanneer ze nu eindelijk eens dat cadeautje kreeg...en geloofde er geen snars van dat ze dat al had gehad.
Na een eeuwigdurende dag in het ziekenhuis vond ik het heerlijk om eens geen gesnurk te horen!
Daarstraks was ze wel erg zielig, erg veel honger en enkel ijsjes en yoghurt mogen eten. Ze stond huilend naar de zak sandwiches te kijken en ze hapte er zelfs naar...
Bedankt voor het medeleven!
Wat Knofje betreft, de patiënt is er blij mee en sleurt haar overal mee naartoe. Wel enig discussiepunt want volgens mamzel heeft Knofje geen rooie maar oranje haren. Da's toch niet slim van jou he mama!
Overigens is Knofje verre van perfect, haar benen zijn niet even lang. Op de foto zie je het erger dan het eigenlijk is. Dat komt omdat ik de overgang van benen naar romp heb dichtgenaaid en dat niet aan beide kanten even hoog heb gedaan, het scheelt erg weinig maar het geeft toch een heel ander beeld. Ook heeft Knofje in de serie bruine ogen, de mijne groene, vond ik leuker. Haar hoofdje staat ook wat schuin maar dat maakt haar wat schalks vind ik.
Stella wist al een hele tijd dat ze geopereerd moest worden en dat vond ze een heerlijke gedachte. Ik maakte me best wat zorgen over dat overdreven enthousiasme en probeerde haar dan ook diets te maken dat het allemaal wel eens heel wat minder rooskleurig kon zijn. Zo lazen we dagelijks het boekje van Lucas en het boekje van Nijntje en zei ik haar meermaals dat ze best wel wat pijn ging hebben. Stralend stapte ze gisteren het ziekenhuis binnen. De hele rimram vond plaats in AZ St. Lucas Gent. Ik mocht met haar mee tot haar ogen in haar kassen rondtolden en zag haar vredig slapend met een bebloed mondje terug. Dus ze heeft me niet gemist, erg belangrijk! Schrik? Nee dat had ze niet, ze is nu eenmaal onze stoerste dochter. Ik legde haar op de operatietafel en zelfs toen lachte ze nog, apetrots op haar roze verdovingsmasker en maar tateren tegen de dokters. Ze was flink. Ontzettend kranig. En dat vond ik niet alleen. De slaapdokter zei me dat ze de jongste maar duidelijk de flinkste van de dag was, en dat een goede voorbereiding wonderen doet. Toen ik ietwat ontredderd wegging uit de OK riepen ze me nog na...we zullen goed voor haar zorgen... ik moest dan toch wel eventjes mijn tranen bedwingen.
Op 40 minuten was het gepiept, werd er een zorgvuldig gecreëerd onderdeel van mijn dochter gewoon weggepeld.
Het ontwaken uit de narcose was nogal heftig, ze was razend! Ze trok aan haar infuus, stampte tegen de spijlen, bonkte met haar hoofd overal tegenaan en huilde en brulde hysterisch. Eenmaal wat beter wakker begon het gekerm. Ze had dorst maar mocht niet drinken. Ik gaf haar haar cadeautje, ze scheurde en smeet Knofje in een hoek van haar kooi... euh bed. Even later viel ze gelukkig weer in slaap.
Eenmaal lekker uitgeslapen was er niks meer aan te merken. Ze lachte, stak een hele parlée af tegen oma aan de telefoon, wandelde door de gang en gleed met haar baxter in haar hand van de glijbaan. De verpleegster die passeerde heeft er minutenlang naar staan kijken...er zit toch veel verschil op kindjes he mevrouw...wat een flinke patiënt!... Stella vroeg me ook verontwaardigd wanneer ze nu eindelijk eens dat cadeautje kreeg...en geloofde er geen snars van dat ze dat al had gehad.
Na een eeuwigdurende dag in het ziekenhuis vond ik het heerlijk om eens geen gesnurk te horen!
Daarstraks was ze wel erg zielig, erg veel honger en enkel ijsjes en yoghurt mogen eten. Ze stond huilend naar de zak sandwiches te kijken en ze hapte er zelfs naar...
Bedankt voor het medeleven!
Wat Knofje betreft, de patiënt is er blij mee en sleurt haar overal mee naartoe. Wel enig discussiepunt want volgens mamzel heeft Knofje geen rooie maar oranje haren. Da's toch niet slim van jou he mama!
Overigens is Knofje verre van perfect, haar benen zijn niet even lang. Op de foto zie je het erger dan het eigenlijk is. Dat komt omdat ik de overgang van benen naar romp heb dichtgenaaid en dat niet aan beide kanten even hoog heb gedaan, het scheelt erg weinig maar het geeft toch een heel ander beeld. Ook heeft Knofje in de serie bruine ogen, de mijne groene, vond ik leuker. Haar hoofdje staat ook wat schuin maar dat maakt haar wat schalks vind ik.
woensdag 25 maart 2009
Handgemaakte Knofje
Dit is mijn 20-uren project! En het is af! Waarom die tijdsdruk? Stella wordt morgen geopereerd. Ze heeft 'kissing tonsils' ofte gigantische amandelen. Daardoor snurkt ze luid, doet ze misschien zelfs apneus. In elk geval slaapt ze niet zo goed. Ook kokhalst ze de hele dag en geeft ze soms spontaan over. Die knoesten blokkeren ook haar buis van Eustachius waardoor ze stoppen in haar oren heeft en vocht achter haar trommelvliezen. En ik maar sakkeren dat ze zo slecht luisterde...
Ik zie er gigantisch tegenop, mijn kleine meis onder narcose en dan die pijn achteraf... Ik ben een beetje triest dat mijn perfecte dochter dan toch niet zo perfect is als gedacht. Nu ja, het is natuurlijk een routine-operatie en er zijn altijd wel erger dingen. Maar mijn moederhart bloedt toch wel een beetje. Om haar leed morgen wat te verzachten krijgt ze deze Knofje als cadeautje. Ik ben er zeker van dat ze dat geweldig zal vinden en hoop dan ook dat Knofje een goeie vriendin zal zijn. Het voelde erg moederlijk om voor mijn dochter een popje te maken.
Ik volgde de instructies uit een boek dat ik leende van Vermiljoen. Er stond bij dat de werktijd 20 uren bedroeg. Daar lachte de meisjesmama wel wat mee, want hey, hoe moeilijk kan dat nu zijn...tsss
Het ging allemaal goed, lijfje stikken, hoofdje maken, alles aan elkaar zetten met de hand...tot ik aan de haren begon! Wat een werk! Mijn vingertoppen doen nog zeer! Aha, daar komen die 20 uren vandaan!
Het jurkje is niet zo goed gelukt, het trekt wat aan de armen en past niet mooi rond haar halsje. Ik was al moe maar het moest af en heb dus niet zo goed opgelet bij het tekenen van het patroon. Maar die kleine Stellebel zal zich daar niet aan storen, en als ik nog eens tijd en zin heb maak ik Knofje nog wel eens een andere jurk. Als je goed kijkt dan vang je een glimp op van onder Knofjes rokje. Jaja die jongedame draagt wel degelijk een onderbroek! Gemaakt van een paar rode kinderkousjes dat niet meer past. Het kapsel vond ik het moeilijkste, want Knofje heeft nogal een haardos! Ik maakte een lange staart die ik dubbel plooide.
Labels:
cadeau,
handgemaakt,
leuk met/voor kinderen,
poppen enzo,
speelgoed,
Stella
zondag 22 maart 2009
vrijdag 20 maart 2009
Ochot! Paddenstoelen!
Wat ben ik blij met de lente! Ik vind nu eindelijk eens wat mooiere stofjes in de stoffenwinkels zoals deze paddenstoelenstof.
Eindelijk ben ik eraan toegekomen om ook voor Stella een kimono te maken. Ik gebruikte weer het patroon van Habitual en had net iets teveel zelfvertrouwen. Ik gebruikte geen speldjes voor de biais en dat zie je toch wel in de hals. Ik nam voor Stella maat 3 jaar en dat is heel ruim voor haar. Nu ja, beter wat groter dan te klein, en ik heb de stof nog niet gewassen. Ook lijkt het lintje in de zijnaden niet echt te kloppen met het lintje aan de voorpanden. Daardoor hangen die laatste wat scheef als ze het aan heeft.
Ik ga de biais nog terug losmaken om het wat te fatsoeneren maar momenteel heb ik geen tijd. Ik ben bezig aan een 20-uren naaiprojectje dat voor donderdag af moet zijn, en ik heb er tot nu toe nog maar een uur of 2 aan gewerkt. Ai ai dat wordt doorwerken!!!
Ons model was weer van goeie wil. Onze kleine wervelwind staat héél graag op de foto...ahum
Eindelijk ben ik eraan toegekomen om ook voor Stella een kimono te maken. Ik gebruikte weer het patroon van Habitual en had net iets teveel zelfvertrouwen. Ik gebruikte geen speldjes voor de biais en dat zie je toch wel in de hals. Ik nam voor Stella maat 3 jaar en dat is heel ruim voor haar. Nu ja, beter wat groter dan te klein, en ik heb de stof nog niet gewassen. Ook lijkt het lintje in de zijnaden niet echt te kloppen met het lintje aan de voorpanden. Daardoor hangen die laatste wat scheef als ze het aan heeft.
Ik ga de biais nog terug losmaken om het wat te fatsoeneren maar momenteel heb ik geen tijd. Ik ben bezig aan een 20-uren naaiprojectje dat voor donderdag af moet zijn, en ik heb er tot nu toe nog maar een uur of 2 aan gewerkt. Ai ai dat wordt doorwerken!!!
Ons model was weer van goeie wil. Onze kleine wervelwind staat héél graag op de foto...ahum
Labels:
handgemaakt,
kleren,
Stella,
voor meisjes
donderdag 19 maart 2009
draagdoekenmoedertje doet een terraske
Moet je weten dat na dat heerlijke terraske het lief ineens besefte dat de sleutel van zijn fietsslot nog braafjes thuis in het sleutelkastje hing te bengelen en hij dus zijn fiets niet meer loskreeg. Het was al laat, hij voelde zich wat ziekskes, had toevallig (not!) geen loopschoenen aan...
Enige oplossing was met z'n allen op de bakfiets. Genant inderdaad. En best onnozel ook ja. En ochot ja, ook nog pijnlijk voor die brave duts die op de bagagedrager moest. Met het hele gezin op slechts 2 wielen, een ervaring.
Enige oplossing was met z'n allen op de bakfiets. Genant inderdaad. En best onnozel ook ja. En ochot ja, ook nog pijnlijk voor die brave duts die op de bagagedrager moest. Met het hele gezin op slechts 2 wielen, een ervaring.
Labels:
bakfiets,
draagdoek,
fiets,
fratsen kuren en balorigheden,
handgemaakt,
het lief,
speelgoed,
Stella
dinsdag 17 maart 2009
Gerookte zalm in bladerdeeg
Dit is een voorgerechtje dat ik al enkele keren gemaakt heb. Ik kreeg het recept van een collega. Het is erg simpel maar overheerlijk!
Benodigdheden:
- 1 rol bladerdeeg (kant en klaar, ik heb de moed niet om het eens volledig zelf te maken)
- 200g gerookte zalm
- beetje pesto naar keuze
- beetje parmezaan
- 1 losgeklopt ei
Edit: gisteren nog gemaakt, maar dan met kruidenkaas in plaats van pesto. Het was nog lekkerder!
Labels:
recepten
dinsdag 10 maart 2009
Poppendraagdoek
Laatst zag ik Stella in de weer met een sjaal en een pop. Tijd om haar in te wijden in het babydragen me dunkt! Niet dat ze dat niet kennen, draagdoeken worden hier nog wel gebruikt. Ik heb er nu enkele te leen van Vermiljoen, zo zalig!
Stella straalde toen ik haar vroeg of ze wilde dat ik voor haar een poppendraagdoek zou maken. Ze koos voor paars en kleine zus, ja, die moest het dan maar doen met oranje want ik had maar 2 kleuren fleece in huis.
Dit is echt supergemakkelijk en klaar nog voor je met je ogen knippert!
Zo maak je het:
Deze handleiding, de afbeeldingen en het bijbehorende patroon zijn enkel voor persoonlijk gebruik, en dus niet voor commercieel gebruik, bedoeld.
Stella straalde toen ik haar vroeg of ze wilde dat ik voor haar een poppendraagdoek zou maken. Ze koos voor paars en kleine zus, ja, die moest het dan maar doen met oranje want ik had maar 2 kleuren fleece in huis.
Dit is echt supergemakkelijk en klaar nog voor je met je ogen knippert!
Zo maak je het:
- Je neemt een lap fleece want dat rekt, eventueel andere rekbare stof is ook goed maar fleece is des te handiger omdat het niet rafelt en er dus niet gezoomd of overlocked moet worden! De afmetingen zijn 60cm op 85cm.
- Je plooit de lap fleece in de lengte dubbel. Het moet immers een buidel worden. De pop slaapt straks tussen de plooi.
- Je stikt de korte einden aan elkaar en laat de lange kanten open zodat de buidel open kan.
- Binnenstebuiten draaien zodat de naad binnenin zit en hoppa klaar!
- Leuker om te zien is natuurlijk om vanbinnen met een contrasterende kleur te werken, maar impulsief als ik ben heb ik de draagdoek gewoon meteen gemaakt toen dochterlief erom vroeg. Niet echt lang over nagedacht dus.
- De meisjes mochten elk een applicatie kiezen, zo wordt het wat speelser. Nu ja kiezen, Stella wist al rap dat ze een paddenstoel wilde maar Lili had toen net een driftbui en omdat ik op dat moment vooruit wilde gebruikte ik maar weer die boom. Die applicatie is er met vliesofix opgezet en daarna vastgezigzagd.
Deze handleiding, de afbeeldingen en het bijbehorende patroon zijn enkel voor persoonlijk gebruik, en dus niet voor commercieel gebruik, bedoeld.
maandag 9 maart 2009
Boomjurk
Zaterdag toonde Vermiljoen me hoe het nu eigenlijk werkt zo'n beleg. En dus besloot ik het maar eens meteen uit te proberen! Wat ging dat goed seg! Zo properkes!
Dit jurkje was bedoeld als cadeautje maar ik vind dat er teveel foutjes inzitten om het af te geven. Gelukkig past mijn kleine Lili erin, al vrees ik tegenkanting want ze wéét dat het voor een ander klein meisje was bedoeld.
De boom tekende ik zelf en appliceerde ik met vliesofix.
De schouders kloppen niet helemaal, die van het rugpand zijn iets breder dan die van het voorpand, dat ligt denk ik aan het beleg. Ik heb niet zo nauwkeurig gestikt toen ik het beleg erop stikte waardoor de naadwaarden niet meer klopten. Ook had ik geen rekening gehouden met de sluiting en had ik geen overlapping op de rug om de knoopjes erop te krijgen. Dat loste ik op met een groene band. Domme fouten eigenlijk, maar ja al doende leren we he!
Anyway, ik ben al bij al best content van mijn eerste beleg!
Labels:
handgemaakt,
jurken,
kleren,
voor meisjes
zondag 8 maart 2009
lichtelijk verslaafd
Zo'n gemakkelijk patroontje! Een rokske is klaar op een uurtje of minder!
Lili wilde heel graag poseren maar enkel aan dezelfde voorwaarden als haar zus: mèt de nieuwe zonnebril!
Dit bollekesrokske is een cadeautje voor een klein meisje. Het is een vrij stug stofke dat in combinatie met smalle biais erg mooi golvend valt.
Labels:
cadeau,
handgemaakt,
kleren,
Lili,
Rokken,
voor meisjes
vrijdag 6 maart 2009
Rrrrrrrokskestijd!
De zon schijnt!
Dit fleurig rokske maakte ik vanavond. Poepsimpel en heel snel klaar! Hier vind je de tutorial. Maar eigenlijk komt het simpelweg hierop neer: ik gebruikte stof van 1.50m breed en knipte een reep van 40cm. Ik stikte de zelfkanten tegen elkaar, dat werd de enige zijnaad. Bovenaan naaide ik een tunnel zo breed als mijn elastiek en liet een kleine opening om de elastiek door te voeren. Onderaan werkte ik de rand af met biais (again!). En hopsakee klaar! Stella moet haar nieuwe rok nog passen dus heb ik de opening nog niet dichtgemaakt en de elastiek nog niet aan elkaar gezet. Ik denk wel dat hij nog wat lang gaat zijn voor de kleine krullenbol.
Ik denk dat er wel iemand het schoon stofke herkent.
Edit: Het rokske was veel te lang voor de mejuffer. Omdat er biais aan de onderkant zit kon ik niet zomaar omzomen. Daarom plooide ik de tunnel nog eens om en stikte nog eens vast. Nu is de rok nog aan de lange kant maar zo kan ze lekker zwieren. Volgens Stella is het een dansrok, en dus hebben we de hele namiddag gedanst!
Et voilà: foto's met model!
Dit fleurig rokske maakte ik vanavond. Poepsimpel en heel snel klaar! Hier vind je de tutorial. Maar eigenlijk komt het simpelweg hierop neer: ik gebruikte stof van 1.50m breed en knipte een reep van 40cm. Ik stikte de zelfkanten tegen elkaar, dat werd de enige zijnaad. Bovenaan naaide ik een tunnel zo breed als mijn elastiek en liet een kleine opening om de elastiek door te voeren. Onderaan werkte ik de rand af met biais (again!). En hopsakee klaar! Stella moet haar nieuwe rok nog passen dus heb ik de opening nog niet dichtgemaakt en de elastiek nog niet aan elkaar gezet. Ik denk wel dat hij nog wat lang gaat zijn voor de kleine krullenbol.
Ik denk dat er wel iemand het schoon stofke herkent.
Edit: Het rokske was veel te lang voor de mejuffer. Omdat er biais aan de onderkant zit kon ik niet zomaar omzomen. Daarom plooide ik de tunnel nog eens om en stikte nog eens vast. Nu is de rok nog aan de lange kant maar zo kan ze lekker zwieren. Volgens Stella is het een dansrok, en dus hebben we de hele namiddag gedanst!
Et voilà: foto's met model!
Labels:
handgemaakt,
kleren,
link naar tutorial,
Rokken,
Stella,
tips voor beginners,
voor meisjes
donderdag 5 maart 2009
maandag 2 maart 2009
Eerste zweem lente doet verlangen naar de zomer
Dit was onze zomer.
Ik kan al niet meer wachten op de volgende.
Tent, zee, terrasjes, zon, Gentse Feesten, bakfietsen, zandkastelen, picknicken, op straat spelen,strand...
zondag 1 maart 2009
Fier!
Ik heb een heel bijzondere broer. Zestien is hij en bijzonder op vele vlakken. Hij kan fantastisch schilderen en tekenen en toneelspelen. Hij was al bijzonder van in de wieg, niet altijd gemakkelijk zo'n autist.
Vandaag organiseerde De Kunstbende een voorronde in Turnhout. Mijn broer doet al enkele jaren mee met de Kunstbende. Vorig jaar eindigde hij als tweede met zijn schilderijen en als eerste met een performance samen met zijn neef in dezelfde voorronde. Die performance kreeg de tweede plaats in de nationale finale. Vorig jaar nam hij ook deel aan de Canvascollectie, veel lovende woorden maar volgens de jury te vroeg en te jong voor zo'n wedstrijd. Het was een zaligheid om hem bezig te zien. Hij voelt zich op zijn gemak en legt met veel graagte aan de toeschouwers uit wat er te zien is op zijn werken. Hij is zielsblij met zijn eerste plaats die hij vanavond kreeg en ik ben een hele fiere grote zus!
Ik vond dat niet zijn beste werken uitgestald hingen, ik hou meer van zijn eerdere werken. Die hangen in ons ouderlijk huis overal aan de muren. Momenteel zit hij in een fase van zwangerschap en voortplanting. Hij schildert robotachtige mensen, met heel menselijke foetussen, wat Ying-Yang symboliek en bloemkolen. Ik heb jammergenoeg geen foto's van de werken die het vandaag zo goed deden, noch van mijn favoriete werk. De werken op de foto's zijn al enkele jaren oud.
Edit: Ondertussen een fotootje kunnen bemachtigen van één van de Kunstbende-werken. Het werk heet "De bevalling van het mannetje". Dat mannetje komt in meerdere werken voor. Je ziet Ying-Yang, bloemkolen, foetussen, een sputterende kraan op de juiste plek, veel hartjes...
Labels:
jas,
mijmeren,
mijn broer de kunstenaar,
tricot
Abonneren op:
Posts (Atom)