Gezinsuitbreiding alhier!
Op een zwoele zomernacht, de lucht zwaar van Gents feestgedruis, oren die nog tuiten van zeer fijne muziek en voeten die nog niet stil kunnen staan na uren dansen, werd er nog een pint of twee gedronken op ons terras thuis toen er een piepklein
(allez ja, zo piepklein ook weer niet maar wel überschattig) spinnend katje rond de moegedanste benen kwam draaien. Het katje kreeg wat aaitjes en wat lieflijks toegeroepen. De
(kater)ochtend die daarop volgde begon met enthousiast gegil der dochters want oh oh oh er zat toch wel een
-keizieligske mama- klein katje voor de raam te miepen. En zo geschiedde de gezinsuitbreiding. Het Joske is sinds die ene zwoele zomernacht niet meer weggegaan en ligt avond na avond genoegzaam op mijn schoot te kroelen. Tot daar de principes om geen huisdieren te nemen want -ahum- zo drie koters is al werk zat. Tja.

Geen lieveknuffelpoezige foto van Astor en Joske want de zoon doet niet anders dan er zo hoog mogelijk mee gooien of het beest zijn strot toe knijpen. Woeps.