Getwijfel. Als er één kernwoord voor dit project bestaat dan is het dat wel.
Het begon al met de twijfel of ik winterjassen zou kopen of zou maken. Met de vermoeidheid en de misselijkheid van de zwangerschap was ik geneigd tot het tweede. Maar een eerste shoptochtje leerde me dat ik héél diep in de portemonnee mocht tasten voor iets naar mijn en mijn dochters goesting. Handmade dus. Maar! Kon ik dat wel?
Stofjes genoeg in mijn stoffenkast. Twijfel alom: het oker ribvelouren rommelmarktgordijn? Het goudkleurige gordijn van de kringloopwinkel? Andere zware stoffen in mijn kast? Maar dat is dan geen wol, is dat wel warm genoeg? Hoe krijg ik die jas dan warm genoeg?
Daarna begon de zoektocht naar een patroon. Ik wilde heel graag een damesjasje in mini-formaat. Helemaal mijn goesting vond ik niet in mijn boekskesvoorraad.
De uitdaging was dus: een warm mini-damesjasje zonder wolvilt, en dit is het resultaat! En fier dat ik erop ben! Missie geslaagd! Amper twee jaar aan het naaien, zonder naailes, en de eerste echte jas is een feit!
Het patroon kreeg ik van
Oo Jipie (een vriendendienst!). Dankuwel, ge zijt alweer een schatteke!!!
De retrostof vond ik op het stoffenspektakel bij de kraam van
In den Beer. Het is een heel rafelig stofje, met oranje, bruine en goudkleurige draden. Daardoor weerkaatst het licht soms op bepaalde delen van de bloemen. Prachtig vind ik dat!
Er zit een stolpplooi op het rugpand en ik zette twee grote zakken op het voorpand. Deze zakken tekende ik over van
Stella's retrozomerjasje dat ik vorig voorjaar kocht bij
Jacob.
Ik gebruikte groene satijnbiais om het drukke stofje wat te breken, en groene knopen met een metalen randje van de rommelmarkt
(die ik eerder hier al eens gebruikte).
Een voor kleuters belangrijke grote ophanglus werd ook niet vergeten, in tegenstelling tot mijn labeltje.
In de voering zit geen stolpplooi omdat ik rimpelen gemakkelijker vond. De voering kocht ik ooit eens in de kringloopwinkel. Ik moet er toch zo'n 4m van gehad hebben. Toen ik de stof kocht had ik geen idee wat het was, maar het was stof dus nam ik 't maar mee. De voering past niet echt bij de buitenstof maar vloeken doet het ook niet he!
Ik heb lang nagedacht over hoe ik de jas warm kon krijgen. Wattine? Fleece? Gewatteerde voering? Maar ging dat dan niet scheeftrekken, bubbelen, flubberen?
Uiteindelijk kocht ik in de Veritas opstrijkbare wattine. Zo zat de wattine stevig vast tijdens het naaien en werd de jas lekker warm! Ik streek de wattine tegen de buitenstof omdat dat me gezelliger om dragen leek dan dat de wattine tegen de voering zat.
En hoe dat dat naaitechnisch ging vraagt u? Wel heel gemakkelijk!
Jipie tekende het patroon zelf dus het kwam zonder werkbeschrijving. Heel basic allemaal, dus nog wel wat denkwerk voor mezelf.
Ik maakte een buitenjas met kraag en een binnenjas uit voeringstof zonder kraag. Beide jassen naaide ik aan elkaar aan de kraag en de sluitranden van de voorpanden.
Ik stak de mouwen in elkaar maar liet in de mouwnaad van de voeringjas in beide armen een keergat van 10 centimeter. Door dat keergat trok ik de mouwuiteinden weer naar binnen om ze aan elkaar te naaien. Volgens
deze methode dus, maar dan met mouwen. De binnenjas, in voeringstof, heeft wel mouwen die een paar centimeter korter zijn dat de buitenjas. Zo komen de mouwen een beetje naar binnen, properder afgewerkt.
Daarna keerde ik de jas weer binnenstebuiten om de keergaten in de mouwnaden van de voering dicht te stikken en om de onderkanten dicht te stikken. Ook daar liet ik een keergat van een centimeter of 10.
Als afwerking stikte ik de kraag, sluitranden en onderkant nog eens door, en zo is het keergat ook ineens dicht.
De perfectie! Oh wat genoot ik van nog maar naar de jas te kijken! Tot...
Tot ik bij het nagenieten een klein rafelig gat in de mouwnaad ontdekte! Losmaken dan maar weer. Grrrr!
Geen foto's met model voorlopig. De jongedame is meer dan tevreden met haar winterjas, maar ze weigert 'm te dragen zolang het erop lijkt alsof de zomer gewoon weer terug gaat beginnen. En ik geef haar geen ongelijk!
Mooie jaspatronen:
