Ha! Jongensgerief!

Al maandenlang hield ik mezelf én mijn dochters in bedwang. Er zouden geen babykleertjes gekocht worden vooraleer het geslacht bekend was. Nodig, want toffe uniseks kleren voor borelingen zijn zo goed als onvindbaar.

We hoeven ons ondertussen al enkele weken niet meer te bedwingen. Toch wordt er weinig gekocht. Voor jongens is het des te meer beige en bruin en donkerblauw...en eigenlijk ben ik dat als echte meisjesmama totaal niet gewend. Ik zit ook nog echt in de meisjesmama-modus, mijn ogen screenen automatisch op meisjesgerief. Ik loop in winkels ook altijd recht naar de rokjes. Ik heb dus nog véél te leren!

Waar ik wél zot van ben en wat in de jongensafdeling des te meer te vinden is zijn streepjes! Jeuj! Als tiener al greep ik steevast naar streepjestruien en streepjessokken. Streepjestruitjes it is!

De olifant en het wilde paard zijn met flockfolie op een t-shirtje gestreken. Het ene komt van de H&M, het andere kocht ik in de Hema toen Stella nog in mijn buik zat en ik overtuigd was dat ik een zoon ging krijgen. Ze heeft het nooit gedragen.
Het paardentruitje hangt trouwens aan de retrowieg die nog bekleed moet worden. Een matrasje heb ik al gemaakt.

Ik koop amper nog de Knippie. Omdat ik er meestal niet veel soeps in vind, omdat ik al heel wat tijdschriften heb waar ik nog nooit iets uit gemaakt heb, omdat ik de pasvorm niet vertrouw en omdat ik niet hou van de tierlantijntjes bij hun patronen. De nieuwste Knippie kocht ik wél, omdat er een supersnoezige salopet in tricot in stond.

In gedachten ging het de meest fantastische jongenssalopet ooit worden. In realiteit is het heel wat minder. Ik vind het wat hebben van poppenkleertjes, het ziet er té zelfgemaakt uit. De gele stof kocht ik bij de Turk aan 2,5€ de meter. Veel moest ik er dus niet van verwachten, maar hey, welke baby verslijt nu een salopetje in maat 56? Het is niet echt tricot maar de stof is precies schuin van draad en rekt dus wel behoorlijk. Het liefst van al had ik de salopet afgewerkt met bruine ribtricot en bruine elastische biais maar ik had dat niet in huis en had wel goesting om eraan te beginnen.

In plaats van het zakje zette ik er dit schattige vosje op. Ik tekende het na van een tekening op mijn eigen pyjama, wel wat vergroot. Ik moet het nog wel vastzetten.

Het allermooiste maaksel van deze reeks is wel dit tenuetje!

Een prachtig duo vind ik! Bedoeld als een maatje 56 maar wat ruim uitgevallen. Maar ach, wie weet is de zoon ook wel wat ruim uitgevallen.  Ik kan al bijna niet wachten om 'm er in te zien liggen.

De petrolkleurige nicky velours is een van de eerste stoffen die ik kocht, bij de Turk. Ik maakte er eerst dit jurkje mee, dan deze kimono. Ik heb de stof al duizend keer gereserveerd voor vanalles en nog wat. Ik ben er echt weg van! En binnenkort zal ze dan ook echt op zijn. Jammer.

Het broekje komt uit een Knippie baby, ik geloof uit de winter 2007 editie. Maar zulke eenvoudige broekjes vind je in heel veel tijdschriften en zelfs online.
Het wikkeltruitje tekende ik na van een sponsen exemplaar van de Hema. Het was eventjes puzzelen maar uiteindelijk zit het kleinood rap in elkaar. Zonder zijnaden. Je zou eigenlijk hetzelfde kunnen doen op basis van dit patroon.
Ik ben wel iets vergeten, namelijk de sluiting. Drukknoopjes misschien? Of toch een lintje? Maar waar moet dat dan tussen, zo zonder zijnaden? Hmmm.

Ik gebruikte ribtricot voor het eerst op deze manier (de manier waarvoor 't bedoeld is) en niet als vervanging voor biais. Toen en toen merkte ik dat het daar eigenlijk niet zo goed mee gaat, diegene die ik heb is nogal breed geribt. Voor de randen van de overslag gebruikte ik elastische biais, dat is eigenlijk dubbelgevouwen elastiek. Ik heb geen flauw idee waar je zo'n toffe kleurtjes in elastische biais in België kunt vinden. Ik kreeg deze van Bombombilla (zij kocht 'm op het Stoffenspektakel! Een dikke merci!

polkadots in een kleedje

Zwanger zijnde wil een vrouw al eens een kleedje dat schoon is, bij veel past en meerekt en al.

Bijna 23 weken al! Wat vliegt het voorbij! 

Voorzienig als ik was bestelde ik afgelopen zomer -na het welslagen van de eerste tricot-jurken- zowaar 6 meter polkadotjes-tricot hier.

Het patroon leende ik van Bregje. Ze waarschuwde me toen ze me zag tekenen, dat dat kleed veel te groot ging zijn. En ze had gelijk begot. Véél te groot was het. Nochtans nam ik dezelfde maat als bij dit Burda-patroon. Zucht. Dit patroon komt uit de Burda 2/2007.

Omdat ik het stretchsteekstiksel onmogelijk losgetornd kreeg nam ik de zijnaden in en probeerde ik de overslag op de borst wat strakker te leggen. Daardoor is de jurk misvormd, en zitten er rimpels in de zijnaad. Nu kan dat laatste niet echt kwaad met een groeiende buik.
Ik zal het patroon dan maar eens een paar maten kleiner overnemen! Want het is wel een schoontje. Kijk ook maar eens bij Naais!

 

En als je genoeg beweegt met de camera als je foto's maakt van polkadotjes dan krijg je dit ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Wintergerief

Het moet zo'n dikke maand geleden zijn, dat ik Naais sjaal afluisde.
Ze was eraan bezig op de maandelijkse naaikrans en haar breikunst stak mijn ogen uit. Een ruil was rap beklonken!

Deze pracht en praal rond mijn hals...

...in ruil voor dit winterjasje voor kleine Naais

Ik gebruikte het zelfde patroon als voor Lili's jasje. De stof koos de breister zelf; donkerblauwe herenbroekenstof van de kringloopwinkel, de voering in gele polkadotjes. Dat alles gecombineerd met die heerlijke gele knopen die ook op Lili's exemplaar prijken.


Ik heb nu de schoonste sjaal van heel Gent, ik heb er al superveel complimenten op gekregen. En warm dat ie is, en ook superzacht. Overheerlijk!

EDIT: hier legt Naais uit hoe de sjaal te breien is!

Lille

Wij brachten ons weekend door in de hoofdstad van Frans Vlaanderen, en dus niet hier zoals dat wel eens gebeurt.

Dik zes jaar geleden kwamen we er voor het eerst, toen Lille de culturele hoofdstad van Europa was. We genoten toen van de grote Rubenstentoonstelling en een stadswandeling waar hedendaagse kunst werd geïntegreerd in de monumenten van de stad.
Omdat we toen zo genoten wilden we nog eens terug. Het is immers amper een uurtje treinen vanuit Gent. We vertrokken met een open blik, want we kenden niks, absoluut niks van Lille!

Zaterdag

We ontbeten op de trein en eens aangekomen begonnen we aan een wandeling door het oude centrum. We kochten een klein boekje in het Nederlands over Lille in het toeristenkantoor voor 2€. Iets beter vonden we niet op voorhand, Lille is blijkbaar niet zo 'in' bij citytrippers.

Lille ligt op een boogscheut van België en toch is het heel erg Frans. De kleine straatjes met kasseien, de grote boulevards, de natuurstenen gevels...heel sfeervol!
Onze wandeling bracht ons op de Place de Générale de Gaulle bij de reuzegrote boekhandel Le Furet du Nord met wel 5 verdiepen alstublieft! Uiteraard wilde ik daar naar binnen! Op het eerste verdiep vind je een hele muur vol crea-boekjes. Gaande van kruissteken, over scrapbooking, breien, origami, quilten tot uiteraard naaien! En ja hoor, ik haalde mijn hartje op en kwam naar buiten met dit Japans boekje in mijn handen:

Een Japans boekje uit een reeks, met uitleg in 't Frans erbij. Heerlijke modelletjes staan erin, mijn handen jeuken om er iets uit te maken!

Daarna bracht onze wandeling ons langs La Droguerie in de Rue Basse, een klein winkeltje met duizenden parels, wat linten en knopen maar natuurlijk vooral wol en spul om te breien enzo.
Voor een koffietje (en natuurlijk alweer een toiletbezoek) stapten we Au Vieux de la Vieille binnen. Gezellig; met oude en soms grappige prenten aan de muur, een beetje te toeristisch maar in die buurt is dat allemaal wel zo én ik moest bij 't passeren zoooo gigantisch dringend plassen!
Onze wandeling eindigde aan het futuristische stationsplein voor het station Lille Europe in de wijk Euralille. Op dat plein aten we onze pistoleekes op een bankske in de zon. Heerlijk!

Zaterdagnamiddag brachten we door in de Tri Postal, vlakbij het station Lille Flandres.

Een voormalig postsorteercentrum dat nu volledig gewijd is aan hedendaagse kunst.
Er loopt momenteel een tentoonstelling De Zijderoute met werken van de verzameling hedendaagse kunst van de Saatchi Gallery London. Werken van kunstenaars afkomstig uit Afghanistan, China, Egypte, India, Iran, Libanon, Pakistan en Palestina.

Dit was het hoogtepunt van het weekend! Een geweldige tentoonstelling, enorm toegankelijk en actueel. Voor deze tentoonstelling alleen al zou ik een uur op de trein springen! Een echte aanrader, en ze loopt nog tot 16 januari 2011.
Het gebouw op zich is ook heel tof, het is modern maar niet kil. Gekleurde TL-lampen aan het plafond, 'kooien' als elementen die de ruimte verdelen, speelhoek met fatboys voor kinderen...De sfeer is ongedwongen en je kan er nog iets drinken achteraf.

Daarna gingen we op zoek naar eten. Ik zat met mijn hoofd nog in een soort roes na de tentoonstelling, ik kan er zo helemaal in opgaan. De schok bij het buitenkomen was daardoor des te groter.

Ik zag een massa, een grote massa die leek te schreeuwen: shoppen-kopen-meermeermeer-consumeren-sneller-kopenkopenkopen! Ik kreeg een gevoel van walging over me heen. Het rustige Lille van een paar uur eerder werd opgevreten door koning consument. Overal flyers op de grond, etensresten op de grond, vretende en met zakken beladen duwende mensen om ons heen. Er leek geen eind aan te komen, van aan het shoppingcenter Euralille tot in het hart van het centrum. Consumentisme ten top. Vreselijk. Ik vond het ongelooflijk, ik heb nooit eerder zoiets gezien.

Naast koning consument is er een Lille nog een hoogheid, namelijk koning auto. Raar om over een boulevard te flaneren en daar ineens ook auto's over te zien rijden, zich wringend tussen een massa koopgekke voetgangers. Lange rijen toeterende, veelal stilstaande, ronkende auto's. Bizar. Amper fietsers ook, in het stadsbeeld van Lille.
Het ongeloof dat me vervulde bij de kennismaking met Amsterdam is te vergelijken met het ongeloof dat me overviel bij het zien van dit alles in Lille. Alleen kan het contrast niet groter zijn. Overal auto's, overal consumenten. Weg gezellig Lille.

We wisten niet goed waar we moesten zijn om lekker te eten (ik had wel een lijstje gemaakt maar was dat thuis vergeten, slim he!), maar we vonden uiteindelijk wel een gezellig plekje. Bij een Italiaan in de Rue des Fossés: La Fosseta. Lekker, eenvoudig, gezellig, vriendelijke bediening en overheerlijke pasta. En helemaal niet duur ook.

We logeerden in hotel Lille Europe. Niet echt een meevaller eerlijk gezegd. Het bed was dik in orde, het ontbijt ook, het sanitair voldeed aan onze verwachtingen. En daar houdt 't bij op.
Het stonk er. Verschrikkelijk. Er stond een asbakje klaar op het nachtkastje, dat zegt genoeg me dunkt.
Het was ook enorm warm in onze kamer, we sliepen met de raam open (sja, met die stank) én slechts onder een laken en nog hadden we 't te warm. Er was ook veel lawaai op straat (toeterende auto's, drukke baan, zatte mensen) en dat raam moest écht open. Het was een vreselijke nacht.

Zondag

Na een stevig ontbijt namen we de metro richting Wazemmes. De metro heeft geen bestuurder en gaat echt razendsnel. Zo'n metro is toch echt een geweldige uitvinding!
In Wazemmes is er op dinsdag, donderdag maar vooral op zondag een grote markt. Groenten, fruit, kleren, portefeuilles...en ook stoffen en fournituren zijn er te koop!
Dit is mijn buit!

In het midden van het marktplein is er ook een overdekte versmarkt, typisch Frans.
Achter de kerk is er ook een kleine rommelmarkt.

Wazemmes is een echte volksbuurt en dat voel je zodra je uit de metro stapt. Het was er tien keer gezelliger dan in het centrum van Lille. Het doet een klein beetje aan de Brusselse Marollen denken, maar dan wat dagdagelijkser.

Rond de markt zijn er heel wat cafeetjes en bars. Wij warmden op bij een tasje koffie bij La Brûlerie.

Daarna keerden we doodop huiswaarts.


Nog meer Lille-tips vind je bij Jesupoze.

Kabouterjasje

Mijn handen jeukten om een babyjasje te maken. Na de twee grote exemplaren was dit echt wel héél ieniemienie. Ik was helemaal weg van het patroon, met die pinnemuts en de raglanmouwtjes!

Een lekker warm jasje. Want ookal wordt 't een lentebaby; hij of zij zal al snel mee de fiets op mogen!

Het patroontje komt uit de Knippie Baby van de winter van 2008. Maar het patroon is ook online te bestellen bij Knipmode. Jammergenoeg gaat het maar tot maatje 74 want ik zou eigenlijk voor de meisjes ook wel graag zo'n vestje met pinnemuts maken!

Het is een erg gemakkelijk patroon, raglanmouwtjes zijn zo eenvoudig! Ik maakte een binnen- en een buitenjasje en zette ze op deze manier aan elkaar.

Ik maakte maatje 62. Moeilijk kiezen vond ik want ook al maak ik grote baby's, ik beval ook meestal wat vroeger. Deze baby is uitgerekend voor 8 april maar zal waarschijnlijk wel een maart-kindje worden. Wie zegt dat het dit keer weer zo'n dikske gaat zijn? Of wie weet neemt hij of zij wel zsazsa-maten aan als hij/zij dan toch in april komt?

Ik vind het jasje wat aan de grote kant, volgens mij is het eerder een 68-74 dan een 62. Geen idee of onze baby dit jasje dan wel zal kunnen dragen, zo in putje zomer. Maar misschien is het nog wel iets voor volgende herfst? Of een leuk cadeautje? Maar ik vind 't zo schoon!

Overigens vind ik 't ook vrij jongensachtig, hoewel ik 't wél uniseks bedoelde! Mocht er dan toch weer een kleine dame in mijn buik  zitten dan maak ik zeker nog een meisjesversie!

Winterjas voor Lili

Ook mijn kleinste meisje heeft nu een handgemaakte winterjas. Ze had nog eentje van vorige winter maar dat werd wat kort aan de mouwen en de rug.

Ik gebruikte hetzelfde patroon als de jas van Stella maar dit keer zonder verlenging. De zak is ook iets kleiner en zit wat dichter bij de zijnaad, zo is de overlap wat groter en is het deze keer dus een echte meisjesversie.

De blauwe stof met visgraat-motief komt alweer van Den Beer. Heel erg synthetisch volgens mij want ze werd hard bij 't wassen, maar gelukkig weer zacht bij 't drogen.Ik kocht ze oorspronkelijk om er een broekje uit te maken of een rok voor mezelf maar nu 't een jasje is lijkt het alsof het altijd al zo bedoeld was.
De voeringstof komt van de kringloopwinkel, ik had niet veel en er was al in geknipt maar ik kwam toch nipt toe. Schoon he!
De grote gele knopen komen van een winkeltje in Antwerpen, De Stunt. Vink bracht ze voor mij mee, ze heeft smaak! De kleine gele knopen komen van een stockverkoop.

Blauw met geel, uiteraard. De lievelingskleuren van de schurk des huizes.

Extatisch was ze, toen ze ontdekte dat niet alleen haar boekentas maar ook haar sjaal en muts perfect bij haar nieuwe jas pasten!

Tof he, zo'n volledig handgemaakt kind!

Zusjes!

De zak tekende ik over van een retrojasje, ik gebruikte voor Lili's jasje dit formaat (100% op flickr), voor Stella's jasje tekende ik er nog naadwaarden rond. Ik vind persoonlijk het formaat op Lili's jasje ideaal, net groot genoeg!

Pittig Chinees rundsvlees met broccoli

Een tijdje geleden zat er eens broccoli in ons groentenpakket. Dat was lang geleden!

Mijn lief maakte dit succesnummer voor mij (ik doe niet aan wokken):

Het recept komt uit een klein kookboekje van Ikea: de oosterse keuken.

Benodigdheden (voor 2 personen):

• 200g biefstuk in reepjes
• 4 eetlepels sojasaus
• 2 theelepels maïzena
• 2 eetlepels olie
• 1 teentje knoflook, fijngehakt
• 1 rood pepertje, in fijne ringetjes
• 300g broccoliroosjes
• 1 theelepel suiker
• geraspte schil van 1 biolimoen + 1 eetlepel limoensap
• 1 lente-uitje in fijne ringetjes
• verse gehakte koriander

Bereidingswijze in de wok:

• laat de biefstuk gedurende een kwartier marineren in een mengsel van de helft sojasaus en de maïzena.
• olie in de wok, verhit de wok tot de olie dampt
• roerbak de biefstuk op een hoog vuur gedurende 1 minuut en schep het vlees op een bord
• roerbak de knoflook goudbruin, roer de peper erdoor.
• voeg de broccoli en 2 eetlepels water toe en roerbak de broccoli op een hoog vuur gedurende ongeveer 5 minuten.
• voeg de rest van de sojasaus, suiker, limoensap en -schil toe. Bak nog een half minuutje en schep het vlees erdoor.
• garneer met lente-ui en de koriander.
• serveer met rijst of gebakken mie.

Smakelijk!

PS: oppassen met de rode pepers, die durven wel eens schrikbarend pikant uit te vallen.

Tricot wikkeljurk

Ergens in juni besloot ik dat ik een jurk wilde. Helemaal alleen voor mezelf. Niks gemakkelijker op vakantie dan een jurk: aangekleed met 1 kledingsstuk!
Maar de vorige poging indachtig mocht het niet te moeilijk zijn. En moest het vooral van den eerste keer goed zijn!

Mijn oog viel op dit gratis patroon. Sober van snit en dat zag er mij een gemakkelijk ding uit om te dragen. Ik vroeg wat advies rondomrond. Er waren er die het volledig zagen zitten, er waren er die het nogal kinderlijk vonden en er waren er die nogal plomp stelden dat ik eruit zou zien als een bouwvakker. En laat dat net niet de bedoeling zijn. 

De conclusie was dat een wikkeljurkje eleganter zou zijn als je wat te camoufleren hebt en bepaalde dingen liever accentueert dan andere. En dus kwam ik uit op deze Burda 7828. Het is geen echte wikkeljurk dus stofbesparend en het patroon heeft een lange mouwversie en een bloesjesversie. 

Maar het is een tricot-patroon wat dus toch wel een extra uitdaging was. Vooral in het vinden van mooie en betaalbare tricootjes.

Ik maakte een testversie in goedkope zwarte tricot van De Strik in Ledeberg. En dat ging zo ontzettend vlot! Dit jurkje was klaar op een namiddag en een avond. Ik had wel een maat te groot genomen, het klopt dus dat je bij tricot altijd een maatje kleiner moet nemen. Dat deed ik bij het volgende exemplaar:

Knalgroene tricot van bij Samira in Ledeberg. Dit tweede exemplaar past veel beter!

Ik was teleurgesteld in het aanbod in tricot. Ik wilde prints! Dus maakte ik deze jurk ook in bloemetjeskatoen. Maar dan wel een echte wikkeljurk met twee voorpanden en biais knooplintjes. Deze past ook heel mooi maar ik heb er geen foto's van. Ondertussen past de jurk niet meer met mijn zwangere buik. 
Het is dus een heel flexibel patroon!


Het laatste exemplaar is het meest geslaagde van de drie!

 

Deze tricot komt van bij Artevelde op de Vrijdagsmarkt. Niet goedkoop maar wel mooi. Er zitten zwarte, groene, olijfgroene en witte accenten in het motiefje en het stofje is superzacht!

Het verwerken van tricot ging als vanzelf. Ik stak een tricotnaald in mijn machine en stelde stretchsteek 3 in en hopsakee! Geen naden zigzaggen, niks omzomen. Gewoon de zomen een slagje omslaan en doorstikken met de tweelingnaald. Echt ontzettend gemakkelijk! Er staat hier de komende maanden meer tricot op het programma, niks comfortabeler met een bollende buik!

Winterjas voor Stella

Getwijfel. Als er één kernwoord voor dit project bestaat dan is het dat wel.

Het begon al met de twijfel of ik winterjassen zou kopen of zou maken. Met de vermoeidheid en de misselijkheid van de zwangerschap was ik geneigd tot het tweede. Maar een eerste shoptochtje leerde me dat ik héél diep in de portemonnee mocht tasten voor iets naar mijn en mijn dochters goesting. Handmade dus. Maar! Kon ik dat wel?

Stofjes genoeg in mijn stoffenkast. Twijfel alom: het oker ribvelouren rommelmarktgordijn? Het goudkleurige gordijn van de kringloopwinkel? Andere zware stoffen in mijn kast? Maar dat is dan geen wol, is dat wel warm genoeg? Hoe krijg ik die jas dan warm genoeg?

Daarna begon de zoektocht naar een patroon. Ik wilde heel graag een damesjasje in mini-formaat. Helemaal mijn goesting vond ik niet in mijn boekskesvoorraad.

De uitdaging was dus: een warm mini-damesjasje zonder wolvilt, en dit is het resultaat! En fier dat ik erop ben! Missie geslaagd! Amper twee jaar aan het naaien, zonder naailes, en de eerste echte jas is een feit!

Het patroon kreeg ik van Oo Jipie (een vriendendienst!). Dankuwel, ge zijt alweer een schatteke!!!
De retrostof vond ik op het stoffenspektakel bij de kraam van In den Beer. Het is een heel rafelig stofje, met oranje, bruine en goudkleurige draden. Daardoor weerkaatst het licht soms op bepaalde delen van de bloemen. Prachtig vind ik dat!

Er zit een stolpplooi op het rugpand en ik zette twee grote zakken op het voorpand. Deze zakken tekende ik over van Stella's retrozomerjasje dat ik vorig voorjaar kocht bij Jacob.
Ik gebruikte groene satijnbiais om het drukke stofje wat te breken, en groene knopen met een metalen randje van de rommelmarkt (die ik eerder hier al eens gebruikte).
Een voor kleuters belangrijke grote ophanglus werd ook niet vergeten, in tegenstelling tot mijn labeltje.

In de voering zit geen stolpplooi omdat ik rimpelen gemakkelijker vond. De voering kocht ik ooit eens in de kringloopwinkel. Ik moet er toch zo'n 4m van gehad hebben. Toen ik de stof kocht had ik geen idee wat het was, maar het was stof dus nam ik 't maar mee. De voering past niet echt bij de buitenstof maar vloeken doet het ook niet he!

Ik heb lang nagedacht over hoe ik de jas warm kon krijgen. Wattine? Fleece? Gewatteerde voering? Maar ging dat dan niet scheeftrekken, bubbelen, flubberen?
Uiteindelijk kocht ik in de Veritas opstrijkbare wattine. Zo zat de wattine stevig vast tijdens het naaien en werd de jas lekker warm! Ik streek de wattine tegen de buitenstof omdat dat me gezelliger om dragen leek dan dat de wattine tegen de voering zat.

En hoe dat dat naaitechnisch ging vraagt u? Wel heel gemakkelijk!
Jipie tekende het patroon zelf dus het kwam zonder werkbeschrijving. Heel basic allemaal, dus nog wel wat denkwerk voor mezelf.

Ik maakte een buitenjas met kraag en een binnenjas uit voeringstof zonder kraag. Beide jassen naaide ik aan elkaar aan de kraag en de sluitranden van de voorpanden.
Ik stak de mouwen in elkaar maar liet in de mouwnaad van de voeringjas in beide armen een keergat van 10 centimeter. Door dat keergat trok ik de mouwuiteinden weer naar binnen om ze aan elkaar te naaien. Volgens deze methode dus, maar dan met mouwen. De binnenjas, in voeringstof, heeft wel mouwen die een paar centimeter korter zijn dat de buitenjas. Zo komen de mouwen een beetje naar binnen, properder afgewerkt.
Daarna keerde ik de jas weer binnenstebuiten om de keergaten in de mouwnaden van de voering dicht te stikken en om de onderkanten dicht te stikken. Ook daar liet ik een keergat van een centimeter of 10.
Als afwerking stikte ik de kraag, sluitranden en onderkant nog eens door, en zo is het keergat ook ineens dicht.

De perfectie! Oh wat genoot ik van nog maar naar de jas te kijken! Tot...

Tot ik bij het nagenieten een klein rafelig gat in de mouwnaad ontdekte! Losmaken dan maar weer. Grrrr!

Geen foto's met model voorlopig. De jongedame is meer dan tevreden met haar winterjas, maar ze weigert 'm te dragen zolang het erop lijkt alsof de zomer gewoon weer terug gaat beginnen. En ik geef haar geen ongelijk!

Mooie jaspatronen:

• http://www.ottobredesign.com/lehdet_js/2010_1/index.html?nl op pagina 1  
• http://www.ottobredesign.com/lehdet_js/2008_6/index.html?nl op pagina 13, met kap!
• deze  en deze uit de Knippie Lente 2008 (ook te koop op knipmode.nl)
• deze uit de Knippie winter 2009
• deze trenchcoat van Burda
• deze mini damesjas voor grotere meisjes
• of dit schattige manteltje van Burda 

•  

In de lente...

...krijgen wij een nieuwe baby! Ergens rond 8 april! Jeuj!

En die kleine ukkepuk mag hierin dutjes doen. Héél véél lange dutjes natuurlijk!

Ik maakte dit wikkeldekentje na van het origineel. Maar vond ook heel wat nuttige tips bij Riet, Mijmij en Webhex.

De astronauten komen van Vermiljoen, ik gebruikte ze al eerder hier. Zolang lagen ze in de kast te wachten op een bestemming. Ik was ze eigenlijk beu gezien, geen idee waarom want ik ben ooit enorm verliefd geweest op het stofje. Nu Stella haar astronautenkleedje is ontgroeid en Lili er nog te mager voor is werd het weer tijd voor wat astronauten in ons leven.
Het schapeke aan de binnenkant komt van 't stoffenspektakel. Geen fleece hier omdat het een lentekindje wordt en omdat ik per sé een schapeke aan de binnenkant wilde, en met fleece aan de buitenkant zou dat te warm worden denk ik. En ook minder mooi natuurlijk.



Naast een wikkeldekentje is het natuurlijk ook een speeldekentje. Best groot, zo'n vierkante meter ongeveer.
Op zich is het een makkelijk project maar de biais properkes errond krijgen was wel een hele klus. En nog is 't niet echt goed, maar hey, mijn baby gaat daar niet opletten, nee die gaat úrenlang dutten in dat dekentje!

En de grote zussen zijn door het dolle heen. Werkelijk waar, ik zag nooit zo'n enthousiasme!
Stella zit in de tweede leefgroep en deed op de derde schooldag al een heus onderzoek:






U dacht waarschijnlijk al dat dit een kookblog was geworden, met vieze foto's van lekker eten en al. Maandenlang bracht ik mijn dagen door boven de wc-pot of enig ander recipiënt of duttend op de zetel. Ver weg van mijn naaimachien. Welnu, dat is gedaan. Of althans ik zég dat dat gedaan is in de hoop dat mijn lijf naar mij luistert.