Dik zes jaar geleden kwamen we er voor het eerst, toen Lille de culturele hoofdstad van Europa was. We genoten toen van de grote Rubenstentoonstelling en een stadswandeling waar hedendaagse kunst werd geïntegreerd in de monumenten van de stad.
Omdat we toen zo genoten wilden we nog eens terug. Het is immers amper een uurtje treinen vanuit Gent. We vertrokken met een open blik, want we kenden niks, absoluut niks van Lille!
Zaterdag
We ontbeten op de trein en eens aangekomen begonnen we aan een wandeling door het oude centrum. We kochten een klein boekje in het Nederlands over Lille in het toeristenkantoor voor 2€. Iets beter vonden we niet op voorhand, Lille is blijkbaar niet zo 'in' bij citytrippers.
Lille ligt op een boogscheut van België en toch is het heel erg Frans. De kleine straatjes met kasseien, de grote boulevards, de natuurstenen gevels...heel sfeervol!
Onze wandeling bracht ons op de Place de Générale de Gaulle bij de reuzegrote boekhandel Le Furet du Nord met wel 5 verdiepen alstublieft! Uiteraard wilde ik daar naar binnen! Op het eerste verdiep vind je een hele muur vol crea-boekjes. Gaande van kruissteken, over scrapbooking, breien, origami, quilten tot uiteraard naaien! En ja hoor, ik haalde mijn hartje op en kwam naar buiten met dit Japans boekje in mijn handen:
Een Japans boekje uit een reeks, met uitleg in 't Frans erbij. Heerlijke modelletjes staan erin, mijn handen jeuken om er iets uit te maken!
Daarna bracht onze wandeling ons langs La Droguerie in de Rue Basse, een klein winkeltje met duizenden parels, wat linten en knopen maar natuurlijk vooral wol en spul om te breien enzo.
Voor een koffietje (en natuurlijk alweer een toiletbezoek) stapten we Au Vieux de la Vieille binnen. Gezellig; met oude en soms grappige prenten aan de muur, een beetje te toeristisch maar in die buurt is dat allemaal wel zo én ik moest bij 't passeren zoooo gigantisch dringend plassen!
Onze wandeling eindigde aan het futuristische stationsplein voor het station Lille Europe in de wijk Euralille. Op dat plein aten we onze pistoleekes op een bankske in de zon. Heerlijk!
Zaterdagnamiddag brachten we door in de Tri Postal, vlakbij het station Lille Flandres.
Een voormalig postsorteercentrum dat nu volledig gewijd is aan hedendaagse kunst.
Er loopt momenteel een tentoonstelling De Zijderoute met werken van de verzameling hedendaagse kunst van de Saatchi Gallery London. Werken van kunstenaars afkomstig uit Afghanistan, China, Egypte, India, Iran, Libanon, Pakistan en Palestina.
Dit was het hoogtepunt van het weekend! Een geweldige tentoonstelling, enorm toegankelijk en actueel. Voor deze tentoonstelling alleen al zou ik een uur op de trein springen! Een echte aanrader, en ze loopt nog tot 16 januari 2011.
Het gebouw op zich is ook heel tof, het is modern maar niet kil. Gekleurde TL-lampen aan het plafond, 'kooien' als elementen die de ruimte verdelen, speelhoek met fatboys voor kinderen...De sfeer is ongedwongen en je kan er nog iets drinken achteraf.
Daarna gingen we op zoek naar eten. Ik zat met mijn hoofd nog in een soort roes na de tentoonstelling, ik kan er zo helemaal in opgaan. De schok bij het buitenkomen was daardoor des te groter.
Ik zag een massa, een grote massa die leek te schreeuwen: shoppen-kopen-meermeermeer-consumeren-sneller-kopenkopenkopen! Ik kreeg een gevoel van walging over me heen. Het rustige Lille van een paar uur eerder werd opgevreten door koning consument. Overal flyers op de grond, etensresten op de grond, vretende en met zakken beladen duwende mensen om ons heen. Er leek geen eind aan te komen, van aan het shoppingcenter Euralille tot in het hart van het centrum. Consumentisme ten top. Vreselijk. Ik vond het ongelooflijk, ik heb nooit eerder zoiets gezien.
Naast koning consument is er een Lille nog een hoogheid, namelijk koning auto. Raar om over een boulevard te flaneren en daar ineens ook auto's over te zien rijden, zich wringend tussen een massa koopgekke voetgangers. Lange rijen toeterende, veelal stilstaande, ronkende auto's. Bizar. Amper fietsers ook, in het stadsbeeld van Lille.
Het ongeloof dat me vervulde bij de kennismaking met Amsterdam is te vergelijken met het ongeloof dat me overviel bij het zien van dit alles in Lille. Alleen kan het contrast niet groter zijn. Overal auto's, overal consumenten. Weg gezellig Lille.
We wisten niet goed waar we moesten zijn om lekker te eten (ik had wel een lijstje gemaakt maar was dat thuis vergeten, slim he!), maar we vonden uiteindelijk wel een gezellig plekje. Bij een Italiaan in de Rue des Fossés: La Fosseta. Lekker, eenvoudig, gezellig, vriendelijke bediening en overheerlijke pasta. En helemaal niet duur ook.
We logeerden in hotel Lille Europe. Niet echt een meevaller eerlijk gezegd. Het bed was dik in orde, het ontbijt ook, het sanitair voldeed aan onze verwachtingen. En daar houdt 't bij op.
Het stonk er. Verschrikkelijk. Er stond een asbakje klaar op het nachtkastje, dat zegt genoeg me dunkt.
Het was ook enorm warm in onze kamer, we sliepen met de raam open (sja, met die stank) én slechts onder een laken en nog hadden we 't te warm. Er was ook veel lawaai op straat (toeterende auto's, drukke baan, zatte mensen) en dat raam moest écht open. Het was een vreselijke nacht.
Zondag
Na een stevig ontbijt namen we de metro richting Wazemmes. De metro heeft geen bestuurder en gaat echt razendsnel. Zo'n metro is toch echt een geweldige uitvinding!
In Wazemmes is er op dinsdag, donderdag maar vooral op zondag een grote markt. Groenten, fruit, kleren, portefeuilles...en ook stoffen en fournituren zijn er te koop!
Dit is mijn buit!
In het midden van het marktplein is er ook een overdekte versmarkt, typisch Frans.
Achter de kerk is er ook een kleine rommelmarkt.
Wazemmes is een echte volksbuurt en dat voel je zodra je uit de metro stapt. Het was er tien keer gezelliger dan in het centrum van Lille. Het doet een klein beetje aan de Brusselse Marollen denken, maar dan wat dagdagelijkser.
Rond de markt zijn er heel wat cafeetjes en bars. Wij warmden op bij een tasje koffie bij La Brûlerie.
Daarna keerden we doodop huiswaarts.
Nog meer Lille-tips vind je bij Jesupoze.
