Nostalgie

Stella vraagt aan Sinterklaas een vriendenboek. Niet meer, niet minder. Handig toch, zo'n bescheiden kind. Maar Vink wees me erop dat toffe vriendenboekjes niet bestaan en ja hoor, het aanbod in boekenwinkels allerlei bevestigde die stelling. Ik heb iets tegen lelijkheid, zolang het zich beperkt tot een onderbroek en een pyjama kan ik er best mee leven. Maar als Sinterklaascadeautje... hmmm... Plan B dan maar!
Het kind werd met zachte hand richting poëziealbum gemanoevreerd. Al mijmerend over mijn eigen gekoesterde maar teloorgegane exemplaren leerde ik mijn dochters het tot nu toe onbekende fenomeen poëziealbum kennen. Ik zag de romantiek al in hun ogen.
Een jaarlijkse Sint-traditie werd in ere gehouden; cadeautjes inslaan tot op de laatste minuut. Zo ook de zoektocht naar een poëziealbum. Te laat voor webshops dus. In heel Gent is er nergens maar dan ook nergens een poëziealbum te vinden. Althans niet in de tig winkels die ik afliep. "Ze maken dat niet meer madam" zeiden ze me. Allee zeg! Nu zat deze Sint daar wel met de gebakken peren!



Ik kocht bij De Sleghte 2 kleine dummies en bekleedde ze met stof. Voilà! 2 poëziealbums werden geboren! Spotgoedkoop en gemakkelijk en snel klaar!






Benodigdheden:
- A5-dummy (3€  ofzo)
- lapje stof (Fat Quarter)
- vliesofix
- karton
- alleslijm/hobbylijm
- eventueel washi-tape
- heet strijkijzer

Simpel klusje, je kaft het boek zoals met kaftpapier maar dan met stof!

Stap 1: knip vliesofix op maat en strijk deze op je stof
Stap 2: geef knipjes in je stof daar waar je ze wil vouwen (zoals bij kaften met papier dus!)
Stap 3: strijk de stof vast op je boek, begin met de flapjes onder- en bovenaan die naar binnenvouwen. Strijk daarna de kaften zelf zodat eventuele luchtbelletjes nog opzij kunnen ontsnappen. Strijk daarna ook het zijflapje vast aan de binnenkant van de kaft
Stap 4: pruts met een pincet of een haaknaald het flapje achter de rug van het boek (tussen de rugkaft en het papier).
Stap 5: strijk overal nog eens goed over: rug, randen, kaft, ribbels
Stap 6: besproei met water- en vuilafstotend product (bijvoorbeeld van HG)
Stap 7: Knip 2 kartonnetjes op maat en kleef er eentje vooraan en achteraan om de stofrandjes te verdoezelen.
Klaar!





Omdat onze dochters al te groot zijn geworden voor handgemaakte Sintcadeautjes (ze zien er gegarandeerd mijn hand in!) besloot ik ze hen alvast te geven. Die oude dwaas hoeft niet met mijn pluimen te gaan lopen, toch? Dus maakte ik alvast de eerste tekening! Best raar om te tekenen met 'mama'!





Duizend keer toffer dan een vriendenboekje! Tip Tap Top, de datum staat erop!

Wat stond er in uw poëziealbum?

Lili en de Gouden Gesp

Een Antoinetteke voor Lili in het stofje waar het kind van gaat zwijmelen.





Ik had het haar beloofd maar tegen dat die van Stella klaar was had ik er eigenlijk al niet meer zoveel zin in. En dus kocht ik mijn dochter om. In ruil voor het weglaten van zakken en plooien kreeg ze een Gouden Gesp!



Ik knipte rokdeel (zonder plooien) en bovendeel uit 1 stuk, zo wordt het een eenvoudig maar zeer schoon vallend A-lijnjurkje! Ik stikte wat lusjes en een riempje om het drukke patroon toch wat te breken. Het jurkje is net zoals dat van Stella helemaal gevoerd.

Eindelijk zeg!

Verliefd op het patroon werd ik al làng geleden, maar het is nu pas dat er echt kledingnood heerst in de meisjeskleerkast. Eindelijk een Antoinette voor Stella!

En gerechtigheid is geschied: Stella's melktanden laten dan tòch los!
Lili had maanden geleden als eerste een wiebelende melktand, wat tot menige zusterlijke crisis geleid heeft. Wij zijn als ouders heel dankbaar dat het gebit van onze dochters toch de rang lijkt te respecteren. Oef!

Winterjas numero 3

Het is niet zo dat ik het meesterstuk tot op het laatst heb gehouden. Integendeel zelfs want ik vind dit de minst geslaagde jas van de drie. Gelukkig is de dochter ermee in de wolken want ze heeft 'm zelf gekozen! En hij is ook berewarm, dat maakt al veel goed.

Op deze foto lijkt het alsof de voorpanden niet even lang zijn. Lijkt. Want ze zijn wél evenlang en de knopen staan wél goed geschikt (al staan de knoopsgaten niet horizontaal, wat wel zo lijkt te horen in de jassenmakerij precies). Het ene voorpand is gewoon een beetje omgekruld naar binnen.

Stella wilde graag een jas met een kap en met niet teveel truttigheid. Ik versta dat, ik ben zelf eigenlijk ook wel zo. Ze koos resoluut voor jasje 26 uit de Knippie nr 4/2012 (augustus/september). De raglanmouwen, de lummels en de combinatie kap+kraagje leken me heel tof!
Maar het patroon ìs niet tof. Ik vind het veel te wijd, de steekzakken in de zijnaad bijvoorbeeld zitten zover naar achteren dat Stella ze echt moet zoeken op haar rug om haar handen erin te steken. En de kraag flapt omhoog als ze haar kap opzet.

Ook de stoffen koos de juffrouw zelf. Kobaltblauwe ribvelours met dikke ribbels. Een gordijn dat ik ooit eens op een rommelmarkt kocht. Tussen de raglannaden, de kap en de kraag stak ik rode paspel. De hele jas is gevoerd met teddy van bij Artevelde. Als tussenvoering gebruikte ik wattine die ik eerst aan de ribvelours overlockte. De mouwen kregen een gewatteerde doorstikte gladde voering. De rode metalen knopen komen van bij de Veritas.
Het werd een heel dik pakketje met al die lagen tesamen. Ik stikte mijn versch overlockmes ermee bot en kreeg er geen knoopsgaten in gemaakt met mijn knoopsgatenvoet. Gelukkig heb ik sinds kort een boventransportvoetje waarmee het dikke pak vlotjes onder mijn naaimachine schoof!
En alsof al het bovenstaande nog niet erg genoeg was knipte ik mijn stof ook nog eens tegen de vleug in (hetgeen ik pas ontdekte toen een beginnende naaister het mij vroeg). Argh!

Gelukkig is Stella er content mee (en groeit ze zo hard dat ik tegen volgende winter toch zeker weer een nieuwe moet maken).