Vosjes en een boot

Viktoria van Duplo vroeg me of Astor de nieuwe doos met piratenschip eens wilde testen. Dat moest ik mijn duplogekke zoon geen twee keer vragen!



Zijn fijne motoriek is echt heel goed, hij kan zo mooi met de poppetjes spelen en zelfs het kanon bedienen. Hij is verslingerd aan zijn boot! En aan Dzjeek en Kapeinaak!



Het vossenshirtje maakte ik enkele maanden geleden al maar viel zo groot uit dat het nu pas begint te passen. Met extra hoge aaibaarheidsfactor door de rug en biesjes in spons! De vossen op zijn buik en de spons komen beide van de Stoffenkamer, het patroon komt uit deze Ottobre.

Zondag!

Er was eens een zondag die door de man des huizes voor de verandering eens niet op een bouwwerf werd gespendeerd. Dat zorgde voor reeds lang vergeten mogelijkheden: uitstapje!
Ruggewijs ben ik met drie kinderen aan huis gekluisterd, tenzij er iemand mee gaat die mijn balorige tweejarige kan optillen als hij weer eens ostentatief de andere kant uit rent, zich bokkend op de aardkorst smijt of zijn eigen leven in gevaar brengt. Tegelijkertijd legt de rug ook heel wat beperkingen op, gelukkig is er vlakbij zoveel plezier!



De zondag begon net zoals de hare op DOK! Dat was alweer een jaar geleden! Het blijft een heerlijke plek! En net zoals een jaar geleden blijkt Astor nog altijd het zand met graagte en met grote scheppen te verorberen.







Als wij naar DOK gaan fietsen we altijd over de Bataviabrug, en van daarop kijk je recht op de Blauwe Kraan en de Grindbakken. Dus gingen we daar ook nog maar eens kijken. Er was 't een en 't ander veranderd tegen de vorige keer.























We hadden duidelijk een klein zwijn bij. Middagdutjestijd! Maar daarna maakten we nog een klein toertje langs de Schelde.





Een ijsje op Sint-Baafs als afsluiter is zowat een traditie aan het worden bij ons.

Housewarmingparty!

Barbie heeft haar maten uitgenodigd voor haar housewarmingparty!











Ondertussen zet het klein grut het kot op stelten.

Deze vriendin is ondertussen een BV aan het worden!




Het poppenhuis is van de hand van mijn vent. Het bouwplan vond ik hier, en is op maat van barbiepoppen. Het coole eraan is dat je er langs twee kanten aan kan spelen en het modern oogt. Heel vast is zijn zaaghand niet, nog niet want hij bouwt momenteel mee aan ons eigen huis. Hij bouwde deze villa iets voor kerstmis, de dochters kregen het toen al. Maar de afwerking liet op zich wachten (opschuren, vernissen, gordijntjes). Maar nu is het dus klaar! Schoon he!



Petit Pan gordijntjes!



Bedlinnen zoals ik ze ook in grote versie maakte.



De meubeltjes zijn een mix van erfenis (van mezelf, tantes en mijn zussen), rommelmarktvondsten en nieuwgekocht. Sommige barbiepoppen op dit feest zijn wel vijftig jaar oud. Gaaf!



Mijn liefde voor multiplex is -zoals je hier wel merkt- nogal groot. In ons nieuwe huis zal multiplex de rode draad zijn. Het is zo warm en sober. Het huis kreeg dus geen behang noch vloer maar bleef blanco. In eerste instantie omdat ik dat het mooiste vind maar ook omdat het fijner spelen is als niet alles al van tevoren is gekozen.

Het is niet moeilijk te maken. Het huis is vrij groot en kon net niet uit 1 grote multiplexplaat worden gezaagd. Daarom kozen we voor dak en rug een dunnere en dus goedkopere plaat. Achteraf gezien niet de beste keuze want door het aparte ontwerp heeft het dak wat te weinig steunpunten. Met een dikkere plaat was dat niet zo'n probleem.

De kleine mecanieker en den beer

Hmmm...voorgaande post is bijna twee maanden oud. Ik vind dat wel spijtig. Er zijn heel wat oorzaken van de blogdip die maar blijft aanslepen. Een ervan is een kapotte spiegelreflex, een ander is een kapotte rug sinds maanden. Nog een ander is het ontzettend druk leven met een bouw, een verse zelfstandige aan mijn zij en een studie en een laptop die echt ontieglijk traag is. Grom. Tweeduizenddertien wordt het jaar dat ik me zal herinneren als het jaar waarin ik zoals een goudvis naar adem hap en zoals een bejaarde door de dagen bagger.



Korte snelle projectjes in hoofdzaak, wat uitgebreidere dingen als de rug het me toestaat. Dit is eentje van de snelle soort. Tien minuten werk.



Het beertje komt van Oana Befort. Ze heeft nog meer leuke prentjes in haar mooie ongecompliceerde stijl.



Ik deed het wel wat anders dan zij. Ik vertrouwde op Mme Zsazsa's oude truukje met het kopierpapierverpakkingspapier. Dat heeft namelijk een waslaagje dat mits strijken plakt aan je stof. Als je dan je tekening uitsnijdt kan de verf niet onder de randjes kruipen! Aha!



Astor heeft duidelijk al goed in de gaten in welke stiel er toekomst zit!