De sjakos

En de inhoud ervan:



Ooit word ik wel eens volwassen denk ik. En proper en al.

#unboxing

Vandaag was er post...







Al van toen ik een kind was heb ik de naam de meest wilde pakjesopener van de familie te zijn. Recentelijk heb ik die status doorgegeven aan mijn oudste dochter. Edoch, vandaag bewaarde ik mijn kalmte en nam mijn zakmes (scout he, ikke) want het pakje was breekbaar en kwam van verre...



Laagje per laagje werd De Schat afgewikkeld, met de grootste zorg...



Het leek wel een muzikaal pak, maar dan zonder de muziek en zonder de rare opdrachtjes...






Tot uiteindelijk De Schat tevoorschijn kwam:



Tegeltjes! Tegeltjes begot! 

Prachtwerk, zo'n talent! Nina is iemand die ik al volg van bij mijn eerste stapjes in blogland.
Nina gaat weldra voor eeuwig en altijd prijken op mijn wc! En in mijn badkamer! Ha! Wat een eer! Schoon he!

Tweeënhalf

Dat was hier een moederblog he? Toch?
Wel.

De avondspits (die best meeviel vandaag): hij gaat mee naar de buurtwinkel waar hij constant aan het speelgoed prutst en de hele tijd wegloopt. Ik grabbel hem bij zijn arm maar probeer niet boos te worden, laat hem helpen dragen enzo. Dat werkt! Aan de kassa krijgt hij van de kassierster een koek, ik zeg hem dat hij die mag opeten na zijn avondeten. Aan tafel scène natuurlijk om die koek. Hij smijt zijn boterhammen op de grond, zijn bord naar het andere eind van de tafel en zijn beker naar mijn gezicht. Ik blijf kalm (dit is een wonder) en zeg hem dat hij zijn gerief moet oprapen. Dat doet hij niet. Ik herhaal voorgaande en krijg een uitgestoken tong als respons...tot ik de koek hoog wegleg en zeg dat ik hem dan wel zelf opeet als mijn eten op is...zijn frank begint te vallen...hij neemt zijn boterham en haalt de salami ertussen uit, krabt de boter ervanaf met zijn vingernageltje en sopt een andere vinger in het botervlootje.
Uiteindelijk eet hij zijn boterham op, zelfs nog een tweede en krijgt dan zijn koek. 

Na het eten gaan zijn zussen nog wat tekenen. Hij doet met tegenstribbelen zijn pyjama aan (ik doe dat), en loopt dan doodgemoedereerd naar de tafel waar zijn zussen zitten en kapt de stiftenpot leeg op de vloer. Zijn zussen worden kwaad, hij trapt de stiften alle kanten op.
Ik blijf kalm (dit is nog steeds een wonder) en zeg hem dat dat niet mag en dat hij nu naar bed moet en dat we geen verhaaltje zullen lezen. Hij lijkt dat niet erg te vinden en gaat mee naar boven. 

Eenmaal boven weigert hij in zijn bed te gaan liggen. Ik zeg dat ik naar beneden ga en dat hij zijn plan maar trekt. Doe de deur dicht (er zit enkel een klink aan de buitenkant) en dan begint hij tegen de deur te beuken. Ik laat hem en ga na tien minuten nog eens terug. Hij wil in mijn bed slapen zegt hij. Ik zeg dat dat niet gaat gebeuren en ga naar beneden. Na herhaaldelijke tussenkomsten blijft hij bonken tegen de deur, ik pak zijn tutje en slaapknuffel af ga weer naar beneden. Na uiteindelijk een uur scène in zijn kamer ga ik een laatste keer naar boven, vraag hem of hij zijn tutje terug wil. Hij zegt ja, doet zelf het licht uit en gaat in zijn bed liggen. Hij slaapt nu. 

En nu wil ik wijn. Een hele fles ofzo. Alstublieft dankuwel.