Nog even en we kunnen deze blogspot delen, zij en ik. Dat zou nog werken ook want eigenlijk zijn wij twee dezelfden. Lezen kan ze al een tijd, schrijven eigenlijk ook...wat zou dat geven op een toetsenbord?
Ze is de klunzigheid zelve, sprak de stuntelmoeder. En toch zit
het erin.
Na
de rokken voor zichzelf en
voor haar grote heldin beloofde ik haar eind juni dat ze zelf haar pennenzak voor het Eerste Leerjaar mocht naaien. Ze herinnerde me er zowat dagelijks aan, de afgelopen maanden, en met het korten van de zomervakantie groeide mijn tegengoesting om niet enkel mijn maar ook nog eens haar frustraties te temperen. Plan pennenzak werd afgevoerd en het kind werd richting turnzak gemanoeuvreerd.
De stof koos ze
live hier, de touwtjes zijn fluoroze nestels van de Hema. De binnenkant is zeemeerminnenstof, die kocht ik volgens mij
ooit in Amsterdam. De turnzak is poepsimpel: een vierkant tegen elkaar gestikt met 2 lusjes onderaan, een tunnel bovenaan en klaar. Grofweg
hierop gebaseerd. Veel recht stikken en dat kan Stella ondertussen al zo goed dat ze het mag in de middelste snelheidsstand van mijn naaimachine.
En plan pennenzak nam ik voor mijn rekening. Ik maakte
toen ook al eens een pennenzakske, en net als toen heb ik keiveel gefoefeld en losgetornd. Maar eigenlijk is dat allemaal niet zo moeilijk, ge moet er alleen goed uitgeslapen voor zijn.
Oh wat had ze er zin in vanmorgen!
