dinsdag 16 december 2014
Ge kunt niet raden waar ik vandaag ben beland...
Iemand nam mij vanmorgen mee naar het Westvlaamse Pittem en hield halt voor een fabriek. Die van Achielle zo bleek. Peter van Achielle deed met ons een toerke door hun familiebedrijf. Jongens toch, zo fascinerend! Van staal tot fiets! Zo schoon om te zien hoe een product met fierheid, liefde voor de stiel en veel authenticiteit wordt gemaakt. Maar ge wist dat al langer he, dat ik een grote fan ben! En dan heb ik het nog niet over de hartzeer en de dikke tranen om wat toen gebeurde. Na al die maanden doet het nog altijd zeer want eerlijk waar, die fiets was mijn dierbaarste bezit. Ik kan alleen maar hopen dat diegene die er nu op rijdt de fiets even graag ziet als ik. Ik ben gezegend met een man die mij zeer goed kent en die regelde dit voor mij:
Ik kan er nog niet van over.
zaterdag 13 december 2014
De kerstboom
De laatste keer dat er een kerstboom werd opgezet is alweer twee jaar geleden. Vorig jaar verhuisden we eind december en dat was echt al gedoe genoeg om een kerstboom een jaartje te skippen. Dit jaar dus met alles erop en eraan!
Op naar de Kouter, en dan maar kiezen! "Den deze" zei ze, en zo geschiedde.
Jaja, ge ziet dat goed. Het is een echte dit jaar. En dat terwijl ik in 2009 nog beloofde de komende 15 jaar onze milieuonvriendelijke draak van een plastic boom te blijven zetten...
Mijn wederhelft blijkt de wispelturigheid zelve als het over kerstbomen gaat, of is het zijn vaderhart dat week wordt als zijn kinderen vragen om een échte kerstboom? Hij moest en zou een echte boom zetten! Nu ja, de plastieken boom ging tijdens een van onze verhuisbewegingen vorig jaar naar de kringloopwinkel, hopelijk leeft hij nog lang en gelukkig... Nu rest er ons alleen nog het dilemma wat we met die boom moeten aanvangen na driekoningen.
Op naar de Kouter, en dan maar kiezen! "Den deze" zei ze, en zo geschiedde.
Jaja, ge ziet dat goed. Het is een echte dit jaar. En dat terwijl ik in 2009 nog beloofde de komende 15 jaar onze milieuonvriendelijke draak van een plastic boom te blijven zetten...
Mijn wederhelft blijkt de wispelturigheid zelve als het over kerstbomen gaat, of is het zijn vaderhart dat week wordt als zijn kinderen vragen om een échte kerstboom? Hij moest en zou een echte boom zetten! Nu ja, de plastieken boom ging tijdens een van onze verhuisbewegingen vorig jaar naar de kringloopwinkel, hopelijk leeft hij nog lang en gelukkig... Nu rest er ons alleen nog het dilemma wat we met die boom moeten aanvangen na driekoningen.
Labels:
dagdagelijksheden,
kerstmis
donderdag 4 december 2014
Mijn tien favoriete foto's van 2014
Het is al een tijd geleden dat ik nog eens een stokje ving en dus gooi ik er zelf eentje op.
Dit zijn mijn tien favoriete foto's van 2014. Sommige vind ik gewoon heel mooi, andere zijn dan totaal niet perfect maar zijn voor mij hartverwarmend. Hier zijn ze:
En wat zijn uw favoriete foto's van 2014? Bregje? Sharon? Lies?
Dit zijn mijn tien favoriete foto's van 2014. Sommige vind ik gewoon heel mooi, andere zijn dan totaal niet perfect maar zijn voor mij hartverwarmend. Hier zijn ze:
Deze foto van Astor maakte in deze zomer in de Gentbrugse Meersen. Het was heet en er was een poeltje modder. Het kind deed zijn broek uit en zat in zijn bloot gat in de modder te spelen. Héérlijk! Ik denk dat dit de meest perfecte foto is die ik ooit gemaakt heb. Zijn blik, de modderspatten, zijn grappige pet, die blonde sprietjes, de vlekjes op zijn t-shirt van de kersen die hij even ervoor had gegeten...Aaaahhhh!
Dit viertal was afgelopen zomer in Watou te bewonderen. Ik moet nog altijd grinniken als ik naar deze foto kijk. De blikken van onze kinders zijn goud waard. Schalkse Lili, zotte Stella en Astor die met moeite zijn aanraakdrang kan onderdrukken.
Nummer drie is weer eentje van Astor. Hij is nog op een leeftijd dat hij vrij naturel te fotograferen valt. Op deze foto kwam hij net uit de douche, nog wat waterdruppels op zijn smoeltje, warrig haar en een beetje warmte zoekend in de grote badhanddoek.-
Ergens half oktober gingen we naar Parijs. Ik zal daar later nog eens over bloggen want dat was echt geweldig plezant. Deze foto van mijn lief en Stella onder de Eiffeltoren vat onze trip samen in één beeld. Veel zon, veel verwondering, veel tijd en vooral heel veel liefde. -
Weeral Astor. Tong uit zijn mond, in zijn onderbroek, vingers in de lucht, vuur in zijn ogen en dansend in de zetel op Madonna's Like a prayer! -
Nog steeds in Watou afgelopen zomer. Vader en zoon trekken een sprintje en verdwijnen uit beeld om dan plots... BOE!
Het heerschap wandelt door de stad, met zijne frak onder zijn arm.
-
Ach die blonde haren, die slag in dat staartje...
Blauwe kijkers en die geweldige krullen, helemaal waar ik voor viel toen ik haar vader voor het eerst zag. Mijn mooie mooie Stella!
Die keer dat ik in het park zat en een wolkenhart zag.
En wat zijn uw favoriete foto's van 2014? Bregje? Sharon? Lies?
Labels:
dagdagelijksheden,
stokje
donderdag 27 november 2014
RecyKleren editie 2014
Naar trouwe jaarlijkse gewoonte lever ik ook mijn bijdrage aan de Recykleer-veertiendaagse van Boomie. En dit jaar gebeurde er zowaar een wonder! Ik was namelijk niet nipt enkele uurtjes voor publiceren klaar, maar wel twee hele dagen zeg! Is de deadlineflirter in mij nu dan eindelijk verdreven?
Ik vertrok van een kapotte jeans van mijn vent. Dat is niet de eerste keer en dat komt omdat mijn vent jeansbroeken verslijt dat het geen naam heeft. Dat is blijkbaar eigen aan broeken die veel langs fietszadels schuren. Meestal worden dat tuub-vodden maar ik redde deze kapotte broek toch van de smeer- en oliedood.
Ik kreeg zeer zeer nipt een Jacob maat 110 uit de jeans. Op sommige plekken heeft de jongetjesbroek wel een stuk oude jeansnaad en een stuk oude achterzak maar ik vind dat eigenlijk net plezant zo. Dat is zoals die keer dat ik een babytruitje uit een gigashort haalde en het kruis over de mouwen heenliep.
Ik recupereerde de zomen van de jeans om er de zakranden van te maken.
Helaas wilde mijn driejarige niet op de foto. Zelfs niet toen ik hem chocolade beloofde (lijkt ook in niks op mij zeg!). De broek aandoen wilde hij maar wat graag, apetrots op zijn papa-broek!
De broek is nog wat aan de ruime kant, mijn Astorkind heeft een smalle poep. Maar zoals dat helaas gaat met dessertkindekes groeien ze veel te snel dus dat komt wel goed.
Ik kocht in de kringloopwinkel een reuzepolo uit de 25-centbak. Een groene met wat wit en een stof in reliëf. Het plan was om dus een heel tenuetje te recykleren.
Het werd een mini-polo uit de nieuwste La Maison Victor. Wederom maat 110 en met korte mouwen maar de polo is nog veel te groot (hij draagt nochtans al een tijdje maat 110).
Ik ben er eigenlijk niet onverdeeld gelukkig mee. Ik vond de uitleg van de polosluiting in het boekje helemaal niet goed. Deze van Spiegelstiksels is veel degelijker. En ik vind het borstzakje veel te groot. Maar wat ik echt helemaal niet tof vind is dat de kraag er verkeerd aan staat. De polosluiting kan niet sluiten omdat het ene flapje naar binnen is geflapt en aan de kraag genaaid. Dat is niet de bedoeling, dat is een fout. Maar ik kon het niet anders doen omdat de kraag niet helemaal rondom rond de halssluiting past anders. Het viel mij pas op toen ik helemaal klaar was en de kamsnaps erop wilde zetten. Ik heb mijn patroondelen gecontroleerd en ik tekende alles juist over, toch is de kraag zeker enkele cm (de breedte van het flapje van de polosluiting) te kort...
Ach ja, hij is draagbaar zo.
Ik vertrok van een kapotte jeans van mijn vent. Dat is niet de eerste keer en dat komt omdat mijn vent jeansbroeken verslijt dat het geen naam heeft. Dat is blijkbaar eigen aan broeken die veel langs fietszadels schuren. Meestal worden dat tuub-vodden maar ik redde deze kapotte broek toch van de smeer- en oliedood.
Ik kreeg zeer zeer nipt een Jacob maat 110 uit de jeans. Op sommige plekken heeft de jongetjesbroek wel een stuk oude jeansnaad en een stuk oude achterzak maar ik vind dat eigenlijk net plezant zo. Dat is zoals die keer dat ik een babytruitje uit een gigashort haalde en het kruis over de mouwen heenliep.
Ik recupereerde de zomen van de jeans om er de zakranden van te maken.
Helaas wilde mijn driejarige niet op de foto. Zelfs niet toen ik hem chocolade beloofde (lijkt ook in niks op mij zeg!). De broek aandoen wilde hij maar wat graag, apetrots op zijn papa-broek!
De broek is nog wat aan de ruime kant, mijn Astorkind heeft een smalle poep. Maar zoals dat helaas gaat met dessertkindekes groeien ze veel te snel dus dat komt wel goed.
Ik kocht in de kringloopwinkel een reuzepolo uit de 25-centbak. Een groene met wat wit en een stof in reliëf. Het plan was om dus een heel tenuetje te recykleren.
Het werd een mini-polo uit de nieuwste La Maison Victor. Wederom maat 110 en met korte mouwen maar de polo is nog veel te groot (hij draagt nochtans al een tijdje maat 110).
Ik ben er eigenlijk niet onverdeeld gelukkig mee. Ik vond de uitleg van de polosluiting in het boekje helemaal niet goed. Deze van Spiegelstiksels is veel degelijker. En ik vind het borstzakje veel te groot. Maar wat ik echt helemaal niet tof vind is dat de kraag er verkeerd aan staat. De polosluiting kan niet sluiten omdat het ene flapje naar binnen is geflapt en aan de kraag genaaid. Dat is niet de bedoeling, dat is een fout. Maar ik kon het niet anders doen omdat de kraag niet helemaal rondom rond de halssluiting past anders. Het viel mij pas op toen ik helemaal klaar was en de kamsnaps erop wilde zetten. Ik heb mijn patroondelen gecontroleerd en ik tekende alles juist over, toch is de kraag zeker enkele cm (de breedte van het flapje van de polosluiting) te kort...
Ach ja, hij is draagbaar zo.
Labels:
Astor,
handgemaakt,
kleren,
kringloopwinkelbuit,
recyclage,
voor jongens
Abonneren op:
Posts (Atom)