Dat was hier een moederblog he? Toch?
Wel.
De
avondspits (die best meeviel vandaag): hij gaat mee naar de buurtwinkel waar
hij constant aan het speelgoed prutst en de hele tijd wegloopt. Ik
grabbel hem bij zijn arm maar probeer niet boos te worden, laat hem
helpen dragen enzo. Dat werkt!
Aan de kassa krijgt hij van de kassierster een koek, ik zeg hem dat hij die mag
opeten na zijn avondeten. Aan tafel scène natuurlijk om die koek. Hij
smijt zijn boterhammen op de grond, zijn bord naar het andere eind van
de tafel en zijn beker naar mijn gezicht. Ik blijf kalm (dit is een
wonder) en zeg hem dat hij zijn gerief moet oprapen. Dat doet hij niet.
Ik herhaal voorgaande en krijg een uitgestoken tong als respons...tot ik
de koek hoog wegleg en zeg dat ik hem dan wel zelf opeet als mijn eten
op is...zijn frank begint te vallen...hij neemt zijn boterham en haalt
de salami ertussen uit, krabt de boter ervanaf met zijn vingernageltje
en sopt een andere vinger in het botervlootje.
Uiteindelijk
eet hij zijn boterham op, zelfs nog een tweede en krijgt dan zijn koek.
Na het eten gaan zijn zussen nog wat tekenen. Hij doet met
tegenstribbelen zijn pyjama aan (ik doe dat), en loopt dan
doodgemoedereerd naar de tafel waar zijn zussen zitten en kapt de
stiftenpot leeg op de vloer. Zijn zussen worden kwaad, hij trapt de
stiften alle kanten op.
Ik
blijf kalm (dit is nog steeds een wonder) en zeg hem dat dat niet mag
en dat hij nu naar bed moet en dat we geen verhaaltje zullen lezen. Hij
lijkt dat niet erg te vinden en gaat mee naar boven.
Eenmaal boven
weigert hij in zijn bed te gaan liggen. Ik
zeg dat ik naar beneden ga en dat hij zijn plan maar trekt. Doe de deur
dicht (er zit enkel een klink aan de buitenkant) en dan begint hij
tegen de deur te beuken. Ik laat hem en ga na tien minuten nog eens
terug. Hij wil in mijn bed slapen zegt hij. Ik zeg dat dat niet gaat
gebeuren en ga naar beneden. Na herhaaldelijke tussenkomsten blijft hij
bonken tegen de deur, ik pak zijn tutje en slaapknuffel af ga weer naar
beneden. Na uiteindelijk een uur scène in zijn kamer ga ik een laatste keer naar boven, vraag hem of
hij zijn tutje terug wil. Hij zegt ja, doet zelf het licht uit en gaat in
zijn bed liggen. Hij slaapt nu.
En nu wil ik wijn. Een hele fles ofzo. Alstublieft dankuwel.
dinsdag 8 oktober 2013
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wat fijn om te lezen dat het bij andere ook zo kan gaan :) ik heb een vrouwelijk exemplaar van 2,5 jaar...
BeantwoordenVerwijderenEn chocolade! Geniet van de rust!
BeantwoordenVerwijderenDie fles wijn heb je wel verdient vind ik....
BeantwoordenVerwijderenHopelijk snapt hij het morgen wat sneller!
Ah, zucht, hier is ze bijna drie, deze fase ligt alweer twee maandjes achter ons. Sterkte!!
BeantwoordenVerwijderenOpvoeden ! Daar heeft een mens toch wat zelfbeheersing voor nodig ! Een medaille krijgt gij van mij ...
BeantwoordenVerwijderenOh Stien, onze peuter is nog maar anderhalf, maar hij jaagt ons ook in de gordijnen! En dan zijn we nog niet aan terrible two, boehoe! Courage hoor.
BeantwoordenVerwijderenZo herkenbaar! Ik zit hier met een driejarige kleuter die ook in zo'n fase zit :-) Veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenO zo herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenIdentiek geval hier, maar wel een meisje, en gelukkig ligt het ook al een half jaar achter ons. En ik maar denken dat je zoon 'minder drama' maakte dan je dochters (wat je ooit schreef). Niet dus! Hou je taai, en bewaar je geduld zoals vandaag. Beste remedie.
BeantwoordenVerwijderenGeen spatje drama bij Astor. Wel contrair en brutaal en uitdagend maar geen hysterie. Wel, geef mij maar een portie hysterie dan :-)
VerwijderenBij jongens is peuter puberteit toch een beetje anders dan bij de dames :-). Maar proficiat aan de mama voor haar kalmte. Dat wijntje had je echt wel verdiend :-)
VerwijderenOh man mijn dochter van 5 verblijft af en toe nog in die fase! Respect voor uw zelfbeheersing. Dat verdient niet alleen wijn, maar ook een schouderklopje en een medaille!!!
BeantwoordenVerwijderenWaw je hebt dat super opgelost! Het is vooral dat kalm blijven dat het moeilijkste is ;)...
BeantwoordenVerwijderenFlink ze, zo kalm blijven. Dat lukt hier meestal wel, tot op een bepaald punt, en dan ontploft het eens. Ook niet slecht (soms toch).
BeantwoordenVerwijderenIk vind het zo knap hoe je rustig kan blijven. Hier is het iedere avond een gevecht. Mijne zoon kan er wat van... en ik ben niet altijd even geduldig. Hangt van dag tot dag af...
BeantwoordenVerwijderenNog veel succes...
oh, courage !!! bij ons zijn deze scenes ondertussen al 3 jaar geleden, ons kleintje heeft dat tot zijn 3 jaar volgehouden :-)
BeantwoordenVerwijderenmaar een troost, nu is hij dus al 3 jaar een zalige slaper, bedje in en direct dodo!!
Pffff hier een van net twee jaar oud. Vandaag een scene gehad in de schoenenwinkel en zonder nieuwe schoenen thuisgekomen...
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar ....ook al heeft ons huidige tweejarige er het minste last van tov de zussen .... Geniet van je fles en morgen gaat hel weer beter
BeantwoordenVerwijderenIk stak Nils zo eens na de zoveelste hysterische 'ik ga niet slapen' bui onder een koude douche. En ik ging er ook eens mee naar de flikken een straat verder. In zijnen pamper en met zijn knuffel in zijn pollen, keizielig, maar daarna waren de helse maanden eindelijk voorbij. Om maar te zeggen, er zijn nog opties ;-).
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar... dat kalm blijven echter iets minder ;-)
BeantwoordenVerwijderenSchol !
BeantwoordenVerwijderenTof dat er nog wonderen in de wereld zijn ;-)
Goed gedaan, kalm blijven en niet toegeven, op momenten is dat het moeilijkste wat er is, maar het enige dat werkt !
Liefs!
Hier is de jongste drie....de rest is hetzelfde...
BeantwoordenVerwijderenSterkte! En geniet van de wijntje, doe ik ook
Ja, dat kennen we. Enne, dikke duim voor het kalm blijven. Al maar goed dat de ergste kuren uiteindelijk overgaan. Hier is er al een mini-puberke gepasseerd, nog één te gaan maar we kunnen hopelijk nog een jaartje oefenen op het kalm blijven.
BeantwoordenVerwijderenEn op zulke momenten zei m'n vader dan: 't is een voorproeftke van de puber die komen gaat. Ondertussen zitten we volle bak in de pubers hier, en - hout vasthouden - valt dat gelukkig reuze mee!
VerwijderenHeel herkenbaar hier ook ;-) Ik kreeg vanochtend nog een stuk halfopgegeten boterham in mijn gezicht gesmeten en in éénzelfde vlotte beweging vloog de beker met water op de grond. Zucht.... Een glas wijn na zo'n dag kan wonderen doen :-)
BeantwoordenVerwijderenOh boy! Wat staat er mij nog te wachten. Die buien van de 'groten' zijn al wat vervaagd, maar ik kan me toch nog iets als een koude douche herinneren, en een bloot gat in de tuin (putteke winter).
BeantwoordenVerwijderenSucces!
100% herkenbaar: hier de vrouwelijke versie van 2,5 :)
BeantwoordenVerwijderenGoh, wat voelt het goed dit te lezen. Ik voel me ineens een stuk beter dat dat blijkbaar niet alleen hier gebeurt.
BeantwoordenVerwijderenIk dacht dat ik verhaal over onze 3,5 jarige zoon aan het lezen was.
BeantwoordenVerwijderenZo herkenbaar!!
Het zou een mooie werkstraf zijn...oppassen op een stuk of tien tweëenhalf jarigen...en dan geen wijn als beloning...wedden dat de boef nooit meer iets stouts zal doen? ;-)
BeantwoordenVerwijderensucces hoor! ik heb het ook meegemaakt met drie meisjes
dus herkenbaar maar daarom niet minder zwaar x
Hier heeft de bijna 3-jarige gisteren anderhalf uur aan tafel gezeten, tijdens minuut 1 at hij zijn veggieburger op, de overige 89 minuten heeft hij zitten brullen. Zonder melk en zonder verhaal in bed, en om middernacht wakker geworden van de honger. En dan toch maar melk gekregen... Moeder zijn, het is soms een hele uitdaging :-)
BeantwoordenVerwijderenzo herkenbaar! Diep inademen en deze in het achterhoofd houden: http://www.pinterest.com/pin/8162843048057542/
BeantwoordenVerwijderen:)
ik ken da :-) hoort erbij zeker? :-)
BeantwoordenVerwijderen*zucht*. hier ook een 2,5jarige met dat soort fratsen. staat nu te schreeuwen op de gang. nog eens *zucht*. veel geduld gewenst (en wijn)
BeantwoordenVerwijderenOh oh, vreselijk he. Ik ben zo blij dat ik de laatste dagen (terwijl het hier D-R-A-M-A is...) af en toe ergens hetzelfde krijg te lezen. Engelengeduld helpt. En struisvogeleieren eronder ook. Maar soms...!!!succes dus nog.
BeantwoordenVerwijderendéjà vu ;-)
BeantwoordenVerwijderenDat herkennen we allemaal denk ik, alle geluk dat ze bij mij in de klas niet zo lang doorgaan. "Vreemde ogen dwingen" zei mijn grootmoeder altijd en dat is in de klas wel het geval.;)
BeantwoordenVerwijderenMieke
LOL, zit hier te schuddebuiken achter de computer. Mijn zoontje is een paar maanden ouder dan Astor en hij zit ook volop in de uitdaagfase. Zo vermoeiend af en toe (vooral nu ik zwanger ben van de tweede), maar soms ook zo hilarisch.
BeantwoordenVerwijderenHet is dus ook gegrinnik uit herkenbaarheid een geen leedvermaak!
'en' bedoel ik...
Verwijderenrespect zeg! dat verdient niet 1 fles maar een karton! en een liter ijs! met chocoladesaus!
BeantwoordenVerwijderenlach!!
BeantwoordenVerwijderenZeer herkenbaar, maar zonen zijn toch wel anders dan dochters inderdaad (zoon al 5,5 jaar en dochter van 2,5 jaar). Ik gebruik vaak mijn yoga ademhalingsoefeningen om tot rust te komen tijdens zulke momenten, maar wijn achteraf kan zeker geen kwaad!
BeantwoordenVerwijderenSuper herkenbaar! Bij de oudste duurden de uitbarstingen telkens zeker 45min aan een gemiddelde van 5 keer per dag. Mijn moeder zag al liever die 3 kinders van mijn zus afkomen dan die ene van mij.
BeantwoordenVerwijderenBij de jongste zijn we nu een pak consequenter. Niet meer van 'Nog 1 keer' want dat resulteerde in de 25ste 'Nog 1 keer keer'. Bij de 2de keer direct de strafstoel op of het speelgoed confisqueren.
Mijn deelneming en groot respect! 't Is voor het goede doel, nietwaar?!
Ik ben trots op je!
BeantwoordenVerwijderenzalig verhaal, zo gaat dat hier ook :D
BeantwoordenVerwijderen