Nog eens

U kent dat vast wel, dat fantastische gevoel als je naar een geslaagd naaisel kijkt.
Eerst hangend op een kapstok, nog warm van de naaimachine, even later rond het lijfje van je kind. En je kan je ogen er niet vanaf houden, zo tof seg! Een speekmedallie voor jezelve!
En dan...dan groeit dat kindje eruit en is het maaksel voorbestemd om weg te kwijnen...Gelukkig is er dan een kleine zus! Eentje met een uitpuilende kleerkast en een zéér gedecideerde kleerkeuze des ochtends, eentje die niet zomaar bezwijkt bij moeders smeekbedes om een der maaksels aan te trekken. Vandaag brak De Dag aan dat ze dan tòch de Bubble Dress wilde dragen!

Het mag dan niet veel speciaals zijn, ik vond het toch weer fantastisch om mijn bloedje in dat jurkje te zien dartelen. Goedkope stof, supereenvoudig patroon, heel erg gemakkelijk te maken en toch zo schoon om te zien. Het is een van de eerste jurkjes die ik maakte, en wat was ik fier toen!











Oh wat is dat plezant, twee dochterkens! Al was het alleen maar omdat de naaisels nog eens kunnen dienen.