Zuchten en ploeteren

Ik weet het, eigenlijk moet ik niet klagen. Er zijn zoveel anderen die het de normaalste zaak van de wereld vinden. Maar ik vind het zwaar.

Ben ik verwend? Misschien. Wellicht. 

Ben ik flauw? Ja, dat zou wel kunnen. Ik kan goed zagen, dat wel.

De laatste maanden zijn zo heftig geweest. Ik kon niet blijven op mijn oude vertrouwde halftijdse job en moest dus op zoek naar wat anders. Redelijk snel kwam er een kakelverse plezante job op mijn weg. Weliswaar met een (gelukkig tijdelijke) fulltime, wat ons gezapig gezinsleventje serieus door elkaar schudde, en niet in het minst mijn teer moederhart. 

Ik mis het gedol met mijn kereltje overdag, ik mis de babbeltjes met de juf, de trotse kleuterdochters die me tonen wat ze doen in de klas, de rustige ochtenden, namiddagen in de speeltuin, de rustige avonden, de zeeën van tijd... 

Alsof ons leven nog niet genoeg op z'n kop stond deden we ook nog eens zotjes en kochten we een bouwgrond. Dat brengt veel dromen en cententellerij met zich mee. Alsook het verkopen van ons huis. Dat schone zalige huizeken waar we zo graag in wonen. 

Handgemaaksels zijn dus niet voor direct, maar ziet ne keer wat een schoon kindjes ik elke dag zolang moet missen!

Olifanten

Slimme Nand liet zijn vader zijn brief lezen maar ging wél zelf met de cadeautjes aan de haal. In één ervan zat deze olifanten-shirt.

Het patroontje komt net zoals bij Finns' drakenshirt uit deze ottobre, de olifantenstof komt van bij Koekepeertje. De effen bruine stof van bij Artevelde.

Heliumman

Drie jaar is het al, dat ik de naaimachine hier in huis laat werken. Bijna even lang droomt de man van mijn leven van een handgemaakt herenhemd. Het is geen sjieken typ, die man, maar wel een hemdendrager. Dag in dag uit. Wij strijken niet graag, en ook héél weinig, vandaar dat er zo'n 25 stuks zijn kleerkast vullen. Om ter saaist weliswaar.

Nood aan wat kleur in zijn garderobe, nood aan een naaitechnische uitdaging na de luie overlockprojecten van de laatste maanden. Ik reserveerde een dag vakantie voor de naaimachine en produceerde dit:



Ik gebruikte het Negroni patroon van Colette Patterns. Het is een fantastisch patroon, geen lompe snit, gedegen uitleg en verfijnde afwerking. Exact wat ik nodig had. Zo'n hemd maken is geen raprap project, ik moest er mijn hoofd bij houden en had geregeld het hocus-pocus-gevoel bij enkele trucjes. Zalig!



Zoals die klepjes van de zakken, enorm eenvoudig maar ik zou er dus zelf niet opkomen om ze er zo op te stikken. Eerst met de punt naar boven en dan met de punt naar beneden zodat de blote naad gevangen zit tussen de twee stiksels.



Of het beleg van de achterpas, geen enkele naad is bloot. De zijnaden en de naden van de mouwen zijn platte naden. Proper!



En de mouwsplit! Dat was echte toverij!



Ik wilde per se de versie met lange mouwen. Mijn vent draagt nooit hemden met korte mouwen.







Maar stroopt wel altijd zijn mouwen op!



Het patroon is een aanrader dus. Enig minpuntje is de maatvoering. Ik mat manlief helemaal op en hij bleek perfect in maat L te passen volgens de maattabel. Ik zou op het gevoel eerder voor een M gegaan zijn en dat had ik beter gedaan! Ik heb het patroon vergeleken met een goedpassend hemd maar dit is een Amerikaans patroon dus naadwaarde van 5/8e inch inclusief (sommige patroondelen hanteren een andere naadwaarde), dat maakt nameten toch iets minder evident. Het hemd was dus te groot. En nog geen beetje. Na een hele dag zwoegen weigerde ik het hemd uit elkaar te halen! Ik heb de zijnaden en de mouwnaden nog eens dubbelgevouwen doorstikt en dat deed 't 'm wel. Het hemd past goed, maar het is niet meer perfect. Voor herhaling vatbaar dus, in een maat kleiner.