Het lentefeest van Stella

Omdat meisjes van zeven echt geen kleuters meer zijn, omdat meisjes van zeven anders naar de wereld beginnen te kijken, omdat meisjes van zeven al een heel eigen persoonlijkheid hebben ontwikkeld, omdat meisjes van zeven al zoveel toffe dingen kunnen, omdat meisjes van zeven al zo vreselijk hard gegroeid zijn!





Afgelopen zondag vierden we onze prachtige oudste dochter! We begonnen 's ochtends met een ceremonie over een triestige boom en kinderen vol prachtige talenten. Een ceremonie die we met een paar mama's op een dikke maand tijd in elkaar hebben gebokst en die supermooi was! Daarna werd er geklonken, gegeten en gedronken op die superStella!

Ze maakte zelf ook een kwis over zichzelf. Linker- of rechterbeen? Op welke leeftijd ze dit kon? Hoeveel tanden er losstaan? En of ze boven of onder in het stapelbed slaapt?

Geen foto's van dat al, wegens geen tijd om tussen het wegpinken van ontroeringstranen en het bedienen van gasten nog een fototoestel te hanteren. Maar prachtig was het!
Gelukkig is er wel een overdaad aan prachtige zonnige foto's van ons meisje! Zij en ik trokken voor een uurtje de Grindbakken in.

































Ze hield bij de voorbereidingen van haar Grote Meisjesfeest de touwtjes strak in handen. Ze koos de stof van haar jurk zelf, eiste een blote rug, koos zelf haar juweeltjes, knutselde zelf de uitnodigingen, koos zelf de bloempjes voor op de tafel en besliste dat de hele familie frieten met stoverij zou eten!



Blauw en goud en een blote rug. Dus. Het patroon is de Juliette Dress, stapelverliefd ben ik erop met dat blote ruggetje in die zalige prinsessennaden. Ze kan ermee zwieren als de beste!



Ik voegde een gegolfd kraagje toe, wat niet supersupergoed gelukt is (veel getornd!).
De stof is de cocquelicot blue van Petit Pan, gekocht bij Bambiblauw. De stof heeft een hoog lievelinggehalte!



StempelStella aan de binnenkant, na al die tijd nog steeds heel herkenbaar als Stella! Stella versierde er ook de tafellakens mee.



Het knoopje op de rug is hetzelfde als haar oorbelletjes.



Het was de pràchtigste dag van het jaar, een dag vol trots, liefde, ontroering en een meisje van zeven dat mogelijk nog harder straalde dan de zon!

Edit: eventjes na het verschijnen van dit bericht kreeg ik mail van Yvic Fiers, de kunstenaar die het hondje op de muren zette! Hoe cool zeg!