Julia & Petit Pan

Nu de lente precies toch van zin is om te blijven werden winterspullen (skipak-handschoenen-dikke rolkraagtruien- Blergh!) omgeruild voor zomerspullen (topjes! rokjes! jurkjes! teensletsen! Hoera!). En eindelijk eindelijk eindelijk gebeurde het onverwachte! Mijn dochters hadden geen handgemaakte jurkjes meer! Of, toch geen waar geen vlekken of gaatjes instonden van het vele spelen, smossen en afdragen. Ik ben nogal zuinig, ik heb het meest voldoening van naaisels die écht nodig zijn. Want hoeveel deugd heeft een mens nog van het twintigste rokje?





Het patroon Julia van Coupcoup, wat paspelband en twee keer een meter Petit Pan gaf dit resultaat:











De jurkjes gingen recht van de naaimachine om het lijf van de dochters naar het park. Kreukels op de foto's dus.





Ik vind het een zeer mooi patroon. De paspelband maakte het me wel niet zo simpel. Al doende heb ik ontdekt dat de paspelband best eerst op het rokdeel wordt genaaid en niet op het lijfje. Zo kunnen de eindjes van de paspelband mee tussen het biesje rond het splitje op de rug, en zo zitten de plooien ineens mee vastgestikt.
Het patroon valt goed op maat, een acht jaar voor mijn grote Stella, een zes jaar voor mijn gemiddelde fijne Lili. Het valt best breed vind ik, maar dat mag best voor een zomerjurkje. Speelt vlotter.
De werkbeschrijving vond ik zelf helemaal niet zo duidelijk. Er staan wat prentjes bij maar die maken het zeker niet makkelijker naaien. Ook worden bepaalde stappen helemaal niet uitgelegd. Het was wat plantrekkerij maar echt heel moeilijk was het ook niet.

PS: Ahja, dat van Lili's arm! Bijna vergeten. Gebroken pols sinds afgelopen woensdag, van de keldertrap gevallen. Ze heeft veel pijn gehad maar zoals je wel kan zien op de foto's valt dat tegenwoordig goed mee. Drie weken gips.