Fien en Ella zijn de dochtertjes van een zotte meid met wie ik mijn middelbare schoolcarrière deelde. Fien is vier en slechts enkele weekjes ouder dan Stella. Toen onze oudste dochters babietjes waren deelden we onze avonturen en onze zorgen met elkaar. Groot was ook de verrassing toen we weer samen zwanger waren van onze tweede (bij allebei nogal onverwacht snelle) dochter! Kleine Ella is enkele weken jonger dan Lili.
Onze gezinnetjes lijken dus enorm hard op elkaar!
Eind januari stond hun wereld stil. Kanker.
Kleine Ella is nog maar 2.5 jaar, net gestart op school en nu heeft ze dus kanker. Een tumor in haar niertje.
Ik was in shock toen ik het nieuws vernam, enorm hard aangedaan. Kippenvel, tranen en een krop in de keel. Dit had ons ook kunnen overkomen, die vieze kanker komt zo ineens wel héél dichtbij.
Het moet ongelooflijk hard zijn als je kind dit overkomt, het is zo onrechtvaardig en zo griezelig!
Ondertussen krijgt kleine moedige Ella al een tijdje chemotherapie en morgen wordt ze geopereerd, haar niertje gaat eruit. Een zware operatie voor zo'n jong kind. En daarna is er weer de chemotherapie.
Wat kan je doen voor die mensen? Weinig. Steunen, moed inspreken, gigantisch hard duimen... Omdat ik voor Fien en Ella iets wilde doen maakte ik voor hen deze poppen. In de hoop dat ze wat troost en vrolijkheid met zich meebrengen. Ook voor Fien, want die flinke grote zus moet haar mama, papa en zusje vaak missen. En voor een vierjarige moet het heel moeilijk zijn om dit allemaal te begrijpen. Dus ja, ook voor de grote zus.
Het zijn de welbekende Black Apple Dolls. Ik tekende het patroontje iets vergroot over, met de losse pols omdat ik zonder pc zat en ik de patroondelen op mijn afgeprinte A4-tje wel heel klein vond. In plaats van vilt gebruikte ik verstevigde paarse en groene fleece voor hun haren. De oogjes en het mondje zijn erop geborduurd met mijn naaimachine, gewoon een aantal keren overstikken. Als finishing touch kregen ze een roze bloemetje van vilt met een knoopje erop in hun haren.
Stella en Lili kozen de stofjes, roze natuurlijk! Van de overschot maakte ik deze rok voor Stella.
Fingers crossed voor Ella!
Hoe het met Ella gaat kan je hier volgen.
woensdag 10 maart 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Slik!!!!
BeantwoordenVerwijderenZo oneerlijk, zo klein en al zoveel leed.
Wat lief van je ;)
BeantwoordenVerwijderenJe weet me echt stil te krijgen vandaag. Een mens weet dat het kan gebeuren, maar o jee, als het echt toeslaat. Ik denk dat de popjes echt veel steun zullen geven aan Fien en Ella.
BeantwoordenVerwijderenBrrr, kippenvel en een gemoed dat vol schiet. Veel sterkte voor Ella!
BeantwoordenVerwijderenHeel erg lief van je! Ik ben ook eventjes heel erg stil geworden!
BeantwoordenVerwijderenMja, ik krijg er ook meteen traantjes van in mijn ogen... Ik duim!
BeantwoordenVerwijderenEn mooi gedaan, hoor! Ze zal het fijn vinden!
Inderdaad een mooi gebaar.En we beseffen weer hoe content we moeten zijn met 3 gezonde kinderen...heel veel sterkte voor Ella!
BeantwoordenVerwijderenOch, zo'n klein dutske nog... verschrikkelijk zeg. Vooral omdat ze zelf waarschijnlijk nog veel te klein is om te beseffen wat er gaande is met haar. Vreselijk voor de mama en papa, en grote zus natuurlijk. Ze zullen zeker en vast veel steun hebben aan uw prachtige popjes!
BeantwoordenVerwijderenOh! Vreselijk gewoonweg! Is het een Wilms-tumor misschien? Daz een niertumor die enkel bij kindjes voorkomt, met een behoorlijk goede prognose. Ik duim heel hard mee voor kleine Ella!!! Hoe hebben ze het ontdekt? Ik verzorg regelmatig volwassen mensen met nierkanker en die dan ook geopereerd zijn, een heel pijnlijke operatie! Hopelijk verzachten jouw schattige poppetjes toch een klein beetje het leed!
BeantwoordenVerwijderen@Liesel: idd Wilms-tumor. Op een dag had ze bloed in haar urine, en voor ze 't goed en wel beseften zaten ze in Leuven. Maar haar verhaal kan je lezen op haar blog.
BeantwoordenVerwijderendaar mag je niet aan denken, aan vreselijke dingen die gebeuren. Maar als het zo dicht bij huis gebeurt, dan weet je soms niet kruipen waarheen van onmacht en verdriet. Veel sterkte voor ella en grote zus fien en hun mama en papa. Die popjes zijn allerschattigst!
BeantwoordenVerwijderenVerschrikkelijk... ik ben er echt niet goed van. Ook al ken ik de familie niet, kinderen en kanker, dat raakt je altijd...
BeantwoordenVerwijderenDe popjes zijn prachtig, daar zullen de beide meisjes zeker superblij mee zijn!
Hier ook kippenvel... Hopelijk verloopt alles goed. De reactie van Liesel geeft in ieder geval al hoop. Lief van jou dat je de meisjes zo wat probeert te troosten.
BeantwoordenVerwijderenOh slik...
BeantwoordenVerwijderenDie popjes zullen heel veel troost brengen, daar ben ik zeker van.
Een prutske van 2,5 jaar dat al zoveel moet doorstaan, da's om efkes héél stillekes van te worden...
BeantwoordenVerwijderenVerschrikkelijk. Veel moed aan Ella, Fien, de mama, de papa en iedereen die er bij betrokken is, van dichtbij of veraf. Wij duimen hier hard mee!
BeantwoordenVerwijderen*snik*.. wat erg zeg..
BeantwoordenVerwijderenik hoop dat alles goed gaat, die lieve poppetjes zullen vast wat troost geven.
Hier word ik ook effe stil van. Slik... Veel moed aan iedereen!
BeantwoordenVerwijderenLetterlijk kippevel gekregen. Ook hier lopen twee vrolijke kleuters van bijna 2,5 en bijna 4 rond. Wanneer je dan zoiets leest, besef je maar eens te meer hoe snel het lot kan toeslaan, en hoe gelukkig je mag zijn als het slechts bij virusjes en snottebellen blijft. Zo meteen krijgen ze een extra aai over hun slapende bolletje.
BeantwoordenVerwijderenVeel moed voor de twee meisjes en hun ouders.
De twee poppetjes zullen vast troost bieden, lief van je.
Het zijn prachtige poppen, en het verhaal er achter lezende, geeft ze nog een extra dimensie. Ik duim ook mee voor de kleine meid.... Moet heel hard zijn voor het kind en de hele omgeving errond...
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte! x
Wat verschrikkelijk zeg....daar moet je echt niet aan denken.
BeantwoordenVerwijderenEen lief gebaar van je en wat een mooie popjes.
(Je hebt me trouwens geïnspireerd ik heb net ook een Black Apple doll genaaid (te zien in mijn blog).)
Ah, ik ben even gaan piepen naar het verhaal van Ella: blèten man! Dat is toch echt niet te doen, dat zo'n klein bolleke dat moet doorstaan.
BeantwoordenVerwijderenEn dan denk je idd...wat hebben wij toch geluk met 3 gezonde dochters. Maar daar hebben de mama en papa van Ella niets aan he, integendeel.
Ik duim mee voor een goede operatie vandaag en een goed herstel de komende weken/maanden.
En lief die popjes!
Wij hebben het kankerspook ook leren kennen bij een kindje in de familie,... Zoiets verschikkelijks zou gewoon niet mogen bestaan en zeker niet bij kindjes. Jouw poppen zullen de kindjes zeker veel plezier doen.
BeantwoordenVerwijderenStil word ik ervan.
BeantwoordenVerwijderenAan jouw popjes zullen ze zeker en vast steun en speelplezier hebben!
Ja daar wordt een mens stil van he. Zeker als je dan je eigen kindjes ziet lopen. Het idee...brr. Wat lief van je dat je popjes voor hen maakte! Ze zien er héél vrolijk uit, ik ben er zeker van dat die twee flinke meiden ze héél leuk zullen vinden!
BeantwoordenVerwijderenEn dan lopen we te sakkeren over de koude, of de file, over...
BeantwoordenVerwijderen