zondag 19 april 2009

Welletjes...euh...nietje

Net 2 jaar is ze, en helemaal geen held. Doch avonturiertje in hart en nieren, waarschijnlijk omdat ze nog zo weinig beseft, misschien ook wel omdat ze gewoon wild is. Ze staat geregeld vol bulten en schrammen, stoot dagelijks meermaals haar hoofd, wordt wel eens omvergelopen door grotere wildebrassen en klimt en springt dat het een lieve lust is. Zo ook afgelopen zaterdag. Ze klauterde op haar eetstoel en ging al rechtstaand wat staan wiebelen, tot de stoel ook zin kreeg om mee te doen en ze beiden pardoes tegen de grond keilden. De stoel kwam er heelhuids vanaf, wat van mijn dochter niet gezegd kan worden. Ze landde op een aluminium richeltje van onze deur en begon (gelukkig!) meteen loeihard te huilen. Op het eerste zicht leek alles nog ok, tot mijn vader heel droog vroeg of al dat bloed aan de andere kant van haar hoofdje van het vallen was! Ondertussen lachte de kleine prinses al terug, zij het ietwat pips, terwijl de wonde op haar koppeke me aangaapte. Even getwijfel: huisartsenwachtpost of toch maar spoed? We zijn nogal koelbloedige ouders, panikeren niet snel en zijn dus niet van het type dat bij elke bluts en buil richting spoed trekt. Het was duidelijk dat die wonde moest gehecht worden, en omdat het aan haar hoofd was en ze nogal suf leek toch maar naar de spoed gereden. Eenmaal daar aangekomen (nadat Lili verwonderd en blij opmerkte dat Bompa een hele sjieke auto had) viel de jongedame prompt in slaap in mijn armen. Ik voelde wel aan dat dat niet pluis was, maar mijn vader stelde me gerust, ze had immers niks geslapen die middag...
nietje
Een nietje en een huilbui later zei de spoedarts dat een 24uren observatie nodig was...ik viel uit de lucht want ik was voorzien op: effe hechten en weer naar huis! Doeme! Weeral ziekenhuis! Wat ben ik blij dat het ziekenhuis een recent vernieuwde pediatrie heeft! Enige tijd later kwam de kinderarts van wacht binnen (mijn lief heeft wat gemist want het was een babe, met doorkijkbloes!) en die vroeg me ietwat belerend doch vriendelijk of ik eigenlijk wel wist waarom Lili ter observatie moest blijven. Omdat ze op de spoedafdeling vonden dat ze wel heel erg pips reageerde en omdat ze door haar val het risico liep om een hersenbloeding te krijgen. 24uren monitoring dus... Ik schrok wel, eigenlijk had ik het in mijn koelbloedigheid onderschat. Na een paar uurtjes kwam mijn kleine Lillepil wat los en werd ze weer haar vrolijke zelf: oef! De nacht was vreselijk, elk uur werden we gewekt, om haar reflexen te testen om dan nog maar te zwijgen over het gebliep van de monitor en het getik tegen de spijlen van alle kabeltjes waar ze aan vast hing...ik ben een wrak... een wrak met een geniete dochter die eenmaal thuis meteen weer begon te totteren. Tsssss!
En nu is het welletjes geweest, dat ziekenhuisgedoe!

Lili

8 opmerkingen:

  1. Au! Eén nietje en dan een ziekenhuisopname, t is niet eerlijk :( Beterschap!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Brr... chance dat jullie zo koelbloedig zijn. Ik krijg al de kriebels van de foto.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jee, wat een verhaal! Gelukkig dat jullie nu weer gezond thuis zijn!!
    En ik had ooit een wond net boven m'n haargrens (buurjongen zwaaide met een autootje aan een touwtje) en dat werd dichtgeknoopt met m'n eigen haren. Gewoon de haren eromheen aan elkaar geknoopt... Dat was toch wel vriendelijker dan zo'n nietmachien. Maar dit was mss te groot?
    Ik hoop dat jullie weer wat bijgekomen zijn?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heerlijke nacht gehad en dochterlief merkt er niets van. Wel griezelig om haar haar hoofd te zien stoten of te zien vallen...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. pfff, dat zit niet mee! Lijmen ze zoiets niet? Hier in Nederland gooien ze o overal lijm op....Misschien doordat het bij de haren is?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik dacht ook dat ze het gingen dichtkleven met van die plakkertjes. Ik vreesde al voor een scheerbeurt (erg he, dan zit je daar met een bloedend kind en dan denk je nog aan haar looks...tssss). Maar ineens pats een nietje erin en klaar! Vond het erg akelig om te zien, een echte nietjesmachine he!

    Ondertussen heb ik het al wel ferm gehad met brokkenpiloot Lili! Gisteren kwam ze naar me toegelopen en zei ze rustig 'kijk mama pijn etaan'...ze zat weer helemaal onder het bloed! Toen ik het van naderbij bekeek was het gelukkig niet allemaal bloed maar ook heel erg veel choco! Madammeke had de pot choco gepikt en op de grond laten vallen (zoiets maakt dus ook geen geluid he!)...gelukkig maar enkele schrammetjes aan 2 vingertjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Brr, dat zoet er griezelig uit, maar ik kan daar dan ook wel echt niet goed tegen.
    Gaat het ondertussen al beter?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ja zenne, ze is ondertussen metaal-vrij :-)Ze weet echt niet meer wat er gebeurd is, terwijl ze normaal nog lang kan napraten over indrukwekkende gebeurtenissen. Volgens de huisarts had ze toch een hersenschudding(ske)

    BeantwoordenVerwijderen