Getreiter

Mijn lief vertelde me daarstraks dat ze voor mij gebeld hadden, en dat zij erg opdringerig en helemaal niet vriendelijk was geweest. Maar, stelde hij me gerust, ze zou maandag zeker terugbellen... Oef!
Zij is de telemarketeer van Test-Aankoop, allez eerder van het callcenter dat Test-Aankoop betaald om mensen lastig te vallen. Zij is waarschijnlijk uitgeblust na het duizendste telefoontje, na de duizendste keer datzelfde script te hebben afgerateld, voor de duizendste keer een geïrriteerde mens aan de andere kant van de lijn. Zij vindt Test-Aankoop misschien wel het vooste blad ever. Zij krijgt waarschijnlijk de kriebels van haar baas voor wie het het nooit snel genoeg gaat, nooit hard genoeg gaat en die haar veels te weinig betaald voor dat afstompend maar vaak zenuwslopend werk.
Laat me u even inwijden in die duistere wereld van de telemarketing! Het begon voor mij toen ik 21 was ofzo. Ik zocht een jobke om mijn sigaretten en ook wel mijn kot-eten te betalen. Dus ging ik abonnementen verkopen en dat klonk toen ongeveer zo: 'Goeienavond meneer, u spreekt met Stien van de krant het Nieuwsblad, goed nieuws voor u!'... Het ging ver, ik kende toen alle mogelijke kermiskoersen uit het hoofd, wist perfect het verschil tussen de Champions League en de Uefa-cup en wanneer ze die onnozelheden uitzonden op televisie. Het was niet meer dan de bal binnentrappen wanneer ik een sportmaniak aan de lijn had. Standaardlezers zijn van de harde soort, die hebben misschien ook wel wat meer verstand...
Na een paar maanden vlogen de verkochte abonnementen rond mijn oren. Na een zeer kort Mobistar-intermezzo (vreselijke collega's, draak van een bazin) kwam ik voor mijn allereerste echte job terecht bij de concurrentie, bij de klantendienst van dezelfde kranten. Die werd gerund door een ander callcenter. Ik ging dus van outbound naar inbound en het werd meteen een pak rustiger. Rustiger, niet aangenamer. Veel minder commerce, veel meer diplomatie en een verschrikkelijke baas. Je kan je niet inbeelden waarvoor mensen je uitschelden. Mensen die malheuren zouden doen omdat ze geen krant kregen, die hun krantenman flauwkes vonden omdat hij niet meer kwam omdat hun hond in zijn broek hing, die achterdochtig de wekker zetten om 4u 's nachts om hun louche krantendrager te bespieden, die belden om het marxisme te verdedigen, die vonden dat homo's in de krant pure laster was, die gewoon niet meer tegen je praten maar ineens gigantisch luid de goorste scheldwoorden tegen je gillen omdat hun krant 5 minuten te laat was, BV's die denken dat de zon uit hun gat schijnt, zielepoten die je wilden verleiden, wacko's die belden omdat ze op hun dak zaten en het daar veel mooier vonden dan in de wereld daar beneden, oude vrouwtjes die gevallen waren en niet meer recht geraakten, snullen die van mij het nummer van hun chauffagist wilden krijgen. Dit alles om jullie te tonen dat er aan die andere kant van de lijn ook een levend wezen zit, met een leven, misschien wel met een interessant leven als de hoorn op de haak ligt.
Nu ja, maandag heb ik die zaag wel weer aan de lijn. Ik vind dat niet zo lastig omdat ik wel weet hoe ik ze weliswaar vriendelijk doch kordaat afwimpel. Natuurlijk weet ik niet hoe haar script eruit zal zien, en ik weet dat ze bedacht zal zijn op zowat elk antwoord dat ik haar zal geven. Maar dit is misschien wel een tip:

Publish at Scribd or explore others: Other Manuals

En ja. Dat Lief he. Zo is hij wel, niet zo sterk in afwimpelen. Zo kocht hij ooit eens een pak wafels om de plaatselijke voetbal te steunen, 4 jaar later hebben we die wafels nog altijd niet gekregen. Ik moet ze niet meer hebben ook niet! In onze kelder staat er ook al jaren een fles autopolish, toen kon hij ook geen neen zeggen. Maar wees gerust, hij kan het wel hoor, ik merk dat vaak.