Nieuwe stofkes!

Vanmiddag vond ik deze prachtige stofjes in mijn brievenbus. Ik bestelde ze bij Noeks. Ze komen dan wel van NL maar de verzendingskosten vielen reuze mee en de service was goed. Een aanrader dus!
Ik bestelde 2 bandjes; een met roodkapje en een met een bambi. Het appelstofje van Michael Miller vind ik geweldig! Ik kan niet wachten tot de rode appels er zijn!
Ik heb nog geen idee wat ik met de stofjes ga aanvangen, voorlopig vind ik ze nog te mooi om in te knippen.

Rood met witte stippen

Voilà de kimono is klaar! Ik ben trots!
Ik had het patroon van Habitual al enige tijd geleden gedownload maar dacht dat ik zoiets absoluut nog niet kon. Tot Vermiljoen me overtuigde om het ook eens zelf te proberen!
Na wat geworstel met de biaismaker kocht ik dan toch maar kant en klare biais in de Veritas en dat werkte prima. Het patroon zelf is echt heel gemakkelijk en helder uitgelegd. Ik ervaar vaker dat dingen erg ingewikkeld kunnen zijn neergepend maar eens eraan bezig wijst het vaak zichzelf uit.
Ook iets dat me het naaien makkelijker maakt is de ontdekking dat stiptheid loont. Ik ben nogal slordig en knipte voorheen maar wat aan. Nu teken ik bij het patroon al de kniplijn erbij. Zo heb ik 2 keurige lijntjes en klopt alles veel beter. Dit patroon vond ik nog makkelijker omdat de patroonlijn de kniplijn was en ik zo gewoon op het aanduiding op het plaatje van de naaimachine kon vertrouwen en alles is natuurlijk gewoon recht!
Ik heb er meer zelfvertrouwen in het naaien van gekregen en begin met frisse moed aan nog wat projectjes!
Ik maakte maat 12m-24m maar heb geen idee voor welke dochter het nu het beste zal passen. Eerlijk gezegd lijkt het me nogal groot voor een kleintje van een jaar, zelfs voor mijn masjoeffeltje van 21 maanden. We zullen morgen passen en een schoon fotootje nemen van de kimono mèt model!

Intussen maakte ik nog een exemplaar. Met pomponband. Niet zo makkelijk om die pomponband onder de biais te krijgen.

Genant

Vanmorgen reden Lili en ik richting centrum nadat we Stella in de klas hadden gedropt. Omdat het nog net iets te vroeg was besloot ik maar een stukje te wandelen met de bakfiets aan de hand. Alles leek perfect: Lili was zoet onder de regentent, ik had mijn handschoenen teruggevonden, een schriel zonnetje was te ontdekken...tot ik geconfonteerd werd met 'kraaaatttttsssssjjjj' en enkele omgedraaide hoofden en ik ineens met een bloot been in het midden van de Veldstraat stond.
Ondanks het feit dat onze bakfiets afgelopen najaar de Dutch Design Award won, is er blijkbaar heel weinig aandacht gegaan naar zijn standaard. Want laat het nu net dat laatste zijn dat in aanvaring is gekomen met mijn broekspijp. Gelukkig was het maar tot aan mijn knie! Desalniettemin kreeg ik toch veel bekijks. Ik heb dan toch maar gauw mijn boodschappen gedaan anders was het helemaal voor niks geweest. Moet je je voorstellen: moeder met half opengescheurde broek en dochterlief met een jas en sjaal vol koeksmeersel. Sjofel duo!
Maar ik heb dan toch mijn biais gekocht, voor verschillende projectjes waar ik allemaal tegelijk aan bezig ben. Ik had een biaismaker gekocht maar heb er een hele avond aan zitten prutsen en ik werd er een tikje kregelig van. Ik gebruikte dunne soepele reeds gewassen stof misschien dat het daaraan lag? Ik probeer het nog wel eens met een stugger stofje.

Dreft

L: "hihihi"
S: "ja zo, en nu wrijven"
S: "hahaha"
S: "da's grappig al die bubbels"
L: "ja mubbels"

Dat is de conversatie van mijn gebroed die ik vanmorgen opving.

Ik was de ontbijttafel aan het opruimen toen ik de pret vanuit de keuken hoorde waaien. Verdacht vond ik. Dat is het altijd als de dames té veel lol hebben.
Toen ik mijn hoofd om de hoek stak zag ik 2 zieke (ahum) meisjes in pyjama en een lege fles Dreft. Oh ja en ook nog schuim en een vettig vloerke. Ik kon amper mijn lach onderdrukken en dat hadden de dames ook wel gezien. De smeerpoetsen vlogen meteen het bad in, met lekker veel schuim.

Eindelijk!

Bakfietsen is wijs! Zo wijs dat we het zo goed als dagelijks doen. Nu is dat in vrieskou niet evident, en daarom staat ons grootste stalen ros al enkele weken veel te veel in de gang. Na maandenlang wachten op de bijbehorende regentent is het nu zover! Vanmiddag hebben we de tent, en geloof me het ìs een tent, geïnstalleerd. Nu worden onze madammen rondgereden in een serieus meubel! Maar ze zitten wel lekker warm en droog.

Vergeten!

Toen ik woensdag sprak over feest en bubbels viel er iemand uit de lucht. De dag nadien waren deze schatjes voor mij!

PS: de boomstam-vaas waarin de mooie bloemen staan is van mijn grootmoeder die er spijtig genoeg enkele jaren niet meer is. Van haar komen ook de mooie retro lampjes waarvan er eentje in de spiegel te zien is. Na haar dood waren ze voor 't stort bestemd...tot ik er verliefd op werd!

Negen jaar.

Negen jaar geleden stopte de wereld even met draaien. Dat kwam door een lieve kus naast de regenpijp van ons stamcafé. Ik had een kneep in mijn arm nodig om te beseffen dat het echt was. Nu liggen de tijden van duikbrilletjes (waarmee we stiekem naar elkaar keken tijdens het zwemmen), de ellenlange liefdesbrieven (hij op kot, ik thuis...tot wel 18 pagina's!!!) en de liefdevolle knutselwerkjes al even achter ons. Maar even mijmeren en stilstaan bij de 'ons' van toen en vandaag maakt me warm.


Foto: 1. flamingokaartje, 2. kleien ventje van het lief voor mij, met echt borsthaar, 3. weer een knutselwerkje van het liefke voor mij, 4. door mij versierde omslag voor een liefdesbrief, 5. gekraste kus die ik maakte in een oersaaie P.O.-les, 6. achttien pagina's liefdesbrief, 7. drankbonnetje van de scoutsfuif waar het liefke pintjes tapte, 8. liefdesbriefrol, 9. beetje schrijven, beetje helpen...om het gemis te dragen, 10. schol!, 11. met gekke knipsels opgefleurde brieven, 12. een krul van het liefke ingepakt in een Bultrock-flyer.

Zo, en laat nu die bubbels maar komen! Schol!