Gent autovrij

Gent Autovrij...





... dat is de vader voor een zondag afstaan aan fietsend Gent.



...dat is dromen over groot zijn en zelf met de bakfiets kunnen rijden.



...dat is voorop lopen omdat je de weg overal kent.







...dat is uw beste maten tegen komen en prompt een feest te bouwen.





...dat is uw pa een handje toesteken. Zwoegen!









...dat is uw M-score niet te hoeven testen om te weten hoe vrij je fladdert!



...dat is doen wat elke andere driejarige doet aan die fontein...

Rood

 

Dat is nu echt een kleur die ik meestal niet graag zie. Te hard, te fel, rode dingen hebben vaak iets goedkoop vind ik. Maar ik weet dat ik daarin een uitzondering ben, soms lijkt het wel of de halve wereld stapelgek is op rood. Nee, geef mij maar blauw (oh wat hou ik van blauw!) of groen (past bij mijn ogen). En dan komt ge in een stoffenwinkel rode jeans tegen en maakt ge er diezelfde dag nog een rok van voor jezelf. Ik ben echt consequent, ik.



De rode rok dus, die maakte ik zowat een jaar geleden al en draag ik zo goed als wekelijks wegens favoriet van zowel mezelf als van de man in mijn huis.



 Let niet op de kreukels (ik had al gefietst!) noch op de norse blik (geen liefde tussen de zelfontspanner en ik) en ook niet op de lovehandles en de blauwe plekken en al. Astublieft dankuwel!






Het patroon is een A-lijn uit Allemaal Rokjes, de stof komt van In den Beer. Het idee om de mintgroene zelfkant van de stof te gebruiken voor de bovenrand van de zakjes haalde ik bij haar.

zomertweeduizendveertien

Blote voeten in de Gentbrugse Meersen

Gent heeft ook een blotevoetenpad! En dat testten we recentelijk grondig uit.























Ik heb ergens gelezen dat het pad niet toegankelijk is in de herfst- en wintermaanden maar ik betwijfel dat, het is eenvoudig te volgen (al moet je soms wat zoeken naar de gele voetafdrukken op paaltjes) en het zijn echt paadjes die je volgt dus dat moet ook te doen zijn op een Indian Summernamiddag. Aanrader is wel om het plannetje afgedrukt mee te nemen.

Over klein geluk in tijden van overvloed

Kunstenfestival Watou 2014. Haast u!

Licht!

Wij hingen lampen van de week!

Porselein van Zangra.

Een broebelglaslamp van op de rommelmarkt.

Oude witte Poulsen ph4/3 boven de tafel.

Een lamp van de bomma boven de keuken, ooit gered bij het opkuisen van hun appartement.

En een ronde broebelglaslamp van de rommelmarkt voor in de nok van ons huis.

Joske

Gezinsuitbreiding alhier!



Op een zwoele zomernacht, de lucht zwaar van Gents feestgedruis, oren die nog tuiten van zeer fijne muziek en voeten die nog niet stil kunnen staan na uren dansen, werd er nog een pint of twee gedronken op ons terras thuis toen er een piepklein (allez ja, zo piepklein ook weer niet maar wel überschattig) spinnend katje rond de moegedanste benen kwam draaien. Het katje kreeg wat aaitjes en wat lieflijks toegeroepen. De (kater)ochtend die daarop volgde begon met enthousiast gegil der dochters want oh oh oh er zat toch wel een -keizieligske mama- klein katje voor de raam te miepen. En zo geschiedde de gezinsuitbreiding. Het Joske is sinds die ene zwoele zomernacht niet meer weggegaan en ligt avond na avond genoegzaam op mijn schoot te kroelen. Tot daar de principes om geen huisdieren te nemen want -ahum- zo drie koters is al werk zat. Tja.












Geen lieveknuffelpoezige foto van Astor en Joske want de zoon doet niet anders dan er zo hoog mogelijk mee gooien of het beest zijn strot toe knijpen. Woeps.