Zo moeder, zo dochter

Weet u nog, die ene kringloopwinkelbuit? Wel, dit stofje werd nu eindelijk een rok! Donkerblauw met veel kleurige boeketjes bloemen erop. Ik was bij aankoop al overtuigd van de rok-credibility van deze stof! Geen idee wat ik ervoor betaalde, meer dan 2€ zal dat alleszins niet zijn geweest.



Het is tricot die in 1 richting rekt. Maar wel redelijk stugge dikke tricot, goed te doen dus met een gewone naaimachine. Mijn nieuwe naaimachine heeft zoals vele andere een stretchsteek. Bij mijn vorige ging dat super-super-supertraag en trok de stof de hele tijd scheef. Kilometers draad kropen er in zo'n naadje. Maar mijn nieuwe held heeft regelbare snelheid! Aha! De beste uitvinding ever op een naaimachine vind ik! Voor kleine prutswerkjes heel traag, voor lange rechte stukken op volle kracht vooruit! De stretchsteek hier is een soort zigzagsteekje, niet overlockend, dus minder draadverbruik. Niet dat ik er een dun tricotje mee zou stikken...

Ik nam deze rok als model. Ik ben nog altijd te lui om een patroontje te tekenen dus teken ik rechtstreeks over van het basismodel op de stof. Het is dus een tailleband met een rits (als je de foto vergroot kunt u zien hoe netjes die rits er wel in zit! Aan zowel binnen als buitenkant superproper! Ze zit tussen de buitenstof en de binnenstof, maar dat is dan ook de enige manier waarop ik ritsen kan inzetten). Alles ging heel vlot, geen boycot van de naaimachine ofzo. Een verademing!!!

Wel zitten er enkele foutjes in.

• De rits stroeft, dat komt omdat ik de naden doorstikte en dus ook naast de rits. Ziet er heel netjes uit maar daardoor zit er een ribbeltje stof te dicht bij de rits.

• De rok is te groot. Zucht. Altijd he! Ik maak die tailleband, vooraleer de rok eraan te zetten pas ik die en besluit dan meestal dat ie al van de eerste keer perfect zit. Dan stik ik het rokdeel eraan en eens dat gebeurd is is de tailleband dicht en kan ik 'm niet meer aanpassen. Tenzij ik elke steek lostorn maar dat is met tricot en draad van dezelfde kleur niet evident. Dus ofwel neem ik de ene zijnaad wat in, ofwel stik ik op mijn poep wat figuurnaadjes om de rok te versmallen...

• Er zit een 'blaas' onder mijn buik. Dat komt doordat ik het rokdeel niet heb afgerond. Gewoon vergeten! De rok was namelijk weer heel rap klaar.

Toch vind ik 'm heel plezant! Nu nog wat smaller en het wordt een van m'n favorietjes!

Met de overschot maakte ik dit wijduitstaande rokje voor Stella.



Ik had niet meer genoeg voor een rokje met een rekker bovenaan en de stof is ook niet heel dik. Dus nam ik wat oranje stof (die ik nog had liggen van toen ik deze kimono maakte) en maakte een aparte tailleband en een onderrok. Ik heb nu een jaloerse dochter, de ene is namelijk in de wolken met haar nieuwe rok die 'helemaal dezelfde is als die van mama' en de andere pruilt. Ik heb, denk ik, nog wel genoeg over om ook voor Lili eentje te maken op deze manier. Als dat er nog van komt post ik er een handleiding met afmetingen bij. Want dit is echt een ideaal winterrokje!

een bloem van een dochter

Dit witte t-shirtje heb ik opgevrolijkt met vilten bloemetjes. Bijna 3 jaar geleden knipte ik hééél vééél vilten bloemetjes voor Lili's doopsuiker. Ik had er nog een heleboel over.

Vorig jaar naaide ik die resterende bloemetjes op een klamboe. Prachtig vond Stella dat, een echt prinsessenbed zonder te melig en te roze te gaan. De volgende ochtend kon ik vilten bloemetjes rapen alsof het Pasen was. Ik was best nijdig toen en Stella werd prompt onteigend. Dus, die vilten bloemetjes kregen nu een nieuwe bestemming. Voor mij was dit allerminst een grote klus want ik had de bloemetjes al klaar.
Elk bloemetje is uniek want geknipt uit de losse pols. Er zijn er met vijf bloemblaadjes, sommige hebben er maar vier. Elk met een een ovalen of rond bloemenhart. Het hart zat al vastgenaaid met heel dik en stug garen maar dit is in principe niet nodig als je van plan bent om ze vast te naaien om op een t-shirt. Ik heb ze eerst vastgespeld en dan een voor een vast gestikt. Niet moeilijk.






Deze groene t-shirt kreeg een speelse kat als gezelschap. Gemaakt met transferpapier. Het schattige poesje vond ik hier.



UPDATE: de transferprint blijft goed in de was! Er zitten wel enkele kleine scheurtjes in maar niks storend! De kleuren blijven goed.
De vilten bloemetjes zijn een ander verhaal. Nu ja dat is mijn eigen domme fout. Ik stak het t-shirt per ongeluk in de kookwas (slim he), het was binnenste buiten gekeerd de wasmand in gegaan en ik dus totaal niet door dat het tussen de witte kookwas was beland...en dan nadien ook nog eens in de droogkast op de heetste stand. U kunt u al wel voorstellen hoe ik dat t-shirtje terugvond! Met vale vlekken en verschrompelde bloemetjes was het klaar voor de vuilbak...dikke tranen bij Stella en diep vanbinnen ook wel ietsiepietsie bij mij :(

Leven zonder de zegen

Het is zover. Het stond al bijna een jaar op de planning. We gingen eerst nog op reis gaan en dan gingen we ervoor gaan. Ingrijpend!

Sinds een klein uurtje zijn we auto-eigenaar af. En ja, het was de bedoeling!




We wonen in een stad. Iedereen weet dat een auto in een stad geen cadeau is. Daarom doen we onze verplaatsingen bijna altijd met de fiets. Mijn lief fietst zelfs dagelijks 30 kilometer bijeen aan woon-werkverkeer. Ikzelf hou het op werkdagen op een kilometer of 10 en op thuisblijfdagen op 16 kilometer per dag. Onze auto was dan wel een oude bak, maar zo'n stilstaande auto kost handenvol geld. We gebruikten 'm alleen voor boodschappen en bezoekjes in de Verre Kempen. En ja, dat doet zeer in uwe portemonnee. Want verzekering, taks, keuring, onderhoud,... blijven verder tikken, ondanks het vele stilstaan. Niet nuttig vonden we dus moest ie weg!

We kregen heel veel verschillende reacties op onze plannen. Mensen die zich spontaan zorgen begonnen maken om ons. Om onze kinderen. Om onze gezondheid. Mensen die zich afvroegen of we wisten dat we in het jaar 2009 leefden. Die al honend spraken dat we rap anders zouden piepen.
Maar ook mensen die ons steunen. Vrienden en kennissen die het zelf al jaren zonder auto en mèt kinderen stellen en ons aanmoedigen. Mensen die het zelf niet zouden zien zitten maar het wel knap vinden dat we het aandurven.
En mensen die -een roloog onderdrukkend- zwijgen.

Ons leven zal dus niet zo gigantisch hard veranderen. We zullen alleen nog meer gaan fietsen. En onze meisjes zullen dan eindelijk eens op een trein kunnen stappen.

Als het nu regent dan trekken we onze regenjas aan. Als we geen zin hebben om te fietsen gebruiken we ons gratis abonnement van De Lijn. Als we naar oma en opa gaan nemen we de trein. Als we echt een auto nodig hebben nemen we een Cambiokar. Als we boodschappen moeten doen nemen we onze bakfiets (ik rijd zelf overigens amper nog met mijn gewone fiets). En als die boodschappen te zwaar door beginnen te wegen dan komen ze wel zelf naar ons. En als een van onze dochters nog eens een nietje of een gips nodig heeft, wel ja, dan bellen we gewoon een taxi.



Het voelt heel bevrijdend, waarschijnlijk klinkt dit heel contradictorisch voor velen. Het is weer wat meer onthaasten. Wat meer genieten van onze stad. Een kleine bijdrage aan het milieu. Wat minder schuldgevoelens. Verlost van een aantal (dure) verplichtingen (een bescheiden auto kost je al snel 200 à 300€ per maand!). Het is zo zalig om mijn ochtendhumeur te voelen wegsijpelen tijdens het fietsen.

Spannend is het anders wel hoor. Benieuwd hoe hard ik nog ga vloeken. We hebben afgesproken dat we het minstens een jaar moeten volhouden. Anders is het moeilijk oordelen, zeker in de winter. Als we volgend jaar deze tijd besluiten dat we een eigen auto te hard missen kopen we een andere. Niks verloren! Integendeel!

PS: Geweldig ook, ineens een groot bedrag op de bankrekening! We hebben lang getwijfeld wat we met dat geld gingen doen. Een nieuwe vloer? De badkamer vernieuwen? Het werd uiteindelijk een nieuwe verwarmingsketel. Vorig jaar kregen we een factuur waarbij we wel 1300€ moesten opleggen. Met zo'n nieuwe ketel, gekocht met het geld van de verkoop van onze auto, wint zowel het milieu als onze portemonnee twee keer!

Pief poef paf en uw broek zakt af!

De meisjes hebben twee neefjes. Een kleine en een grote. Die laatste werd onlangs 5 jaar al! Cadeautjestijd dus! Wat spullen om te spelen en wat kleren.

Een cowboyhoed met bijbehorende snor en geldzak.



Ik gebruikte deze tutorial van Blueprints (Indietutes). Ik moet toegeven dat het niet gemakkelijk was. Vooral het tekenen van de patroondelen zonder flexibele lat...geen aanrader! En al zeker niet met discalculie! Dus, als je van plan bent om deze hoed ook te maken dan schaf je je best zo'n latje aan. Ik gebruikte bruine stugge stof die ik ooit eens kreeg van een collega. Het is niet het soort stof dat je koopt omdat je hart er sneller van gaat slaan maar ik heb al vaak gemerkt dat zo'n stofjes echt nuttig kunnen zijn om in voorraad te hebben! Dus als ik zoiets tegenkom op een rommelmarkt of in de kringloopwinkel voor een habbekrats koop ik de stof bijna altijd. Voor de binnenkant gebruikte ik rode boerenruitjes. Omdat mijn patroondeel niet klopte zit er dus ook zo'n stukje ruiten aan de buitenkant, achteraf gezien nog een leuk effectje.
Omdat ik vond dat de stof al stuf genoeg was besloot ik geen vlieseline te gebruiken, en ja ook omdat ik eigenlijk te lui was om er te gaan kopen in de Veritas. Achteraf gezien geen slimme zet want mijn hoed was zo plat als een pannenkoek! Uiteindelijk streek ik 2 lagen vlieseline (ik had nog dunne vlieseline liggen) op de buitenste delen en kwam het dan toch nog goed met de stevigheid. De hoed leek ook te lubberen, veel te breed, zelfs voor mijn hoofd. Dus stikte ik 2 nepen opzij en flapte ik de zijkanten omhoog. Die zijkanten zette ik vast met 2 jeansknopen per kant. Plezant hoor, daar mag je dan eens lekker hard al de cowboyhoed-frustraties op los kloppen. Hij is niet perfect maar wel plezant voor in de verkleedkoffer!



Om de outfit te vervolledigen maakte ik ook nog een geldzak en een snorretje. Die laatste is echt heel grappig vind ik, wel handwerk want dat vilt en die elastiek...dat verschuift dan onder het naaimachinevoetje enzo. En het is heel rap genaaid hoor.

De jarige job staat geen model voor de foto, maar Stella deed dat in zijn plaats met veel graagte.


Ik kocht voor hem ook twee t-shirts in de Hema, ze waren er toevallig ook nog in reclame! T-shirts met lange mouwen komen altijd van pas dus zette ik er iets leuks op.
Vorige maand won ik de give-away bij Vanmarieke! En dus popelde ik om de strijkvelours die ik won te gebruiken. Het werd een piekfijne mammoet!
Op de rode t-shirt gebruikte ik transferpapier voor donkere stoffen. Heel plezant materiaal ook. Gewoon een mooie afbeelding zoeken, printen, knippen, strijken en klaar!



De afbeelding van de mammoet haalde ik hier, de vintage circusolifant haalde ik hier. Het internet puilt uit met leuke prenten! Leuke sites voor als je met een van bovenstaande technieken wilt werken zijn deze:

• Karen Whimsy: silhouetten maar ook Victoriaanse en vintage prentjes, en nog veel meer!

• Spraypaintstencils: silhouetten van dieren en meer

• Vintage Childrens Books op Flickr: een groep waar scans en prenten van vintage prentenboeken in verschijnen. Héél véél ongelooflijk prachtige prenten!!!

A Star is born!

Zij liet me zonet weten dat ze mijn dochter was tegengekomen. Zo rond 1'55''. In dit filmpje voor een actie in de Kringloopwinkel. De actie is eigenlijk alleen voor de winkels in West-Vlaanderen maar werd wel gefilmd in Gent. Na 2 pogingen met een verlegen Lili (ze heeft het absoluut niet met vreemde mannen!) wilden de kerels in kwestie mijn mankende Stella op film. Het kind is zo sociaal als maar kan zijn dus deed ze gretig mee. A Star is born (hebde 'm?)!

Recyclage! ...voor jongens & voor meisjes...

Een rok- en broekpak. Gemaakt van een oude jeans. Het rokpak is voor Stella, het broekpak is voor een klein kereltje. Het broekpak is gemaakt van een gescheurde jeans van zijn vader, als dat niet plezant is! Helemaal af zijn ze nog niet, er moeten nog knopen aan.



Het begon allemaal met een snoezig babykleedje dat ik kocht bij Oxfam Vintage voor een zwangere vriendin. Het leek zo eenvoudig in elkaar te zitten dat ik dacht dat ik zelf ook een gelijkaardig patroontje kon tekenen. Ik tekende wat op papier, mat Stella helemaal op en begon eraan.

Dit is hoe je 't maakt!

Rokpak

benodigdheden:

• oude jeans, of een stofje als je dat leuker vindt.
• naaispullen
• contrasterende stof (ik gebruikte restjes, die bolletjesstof was maar 1 meter en ik maakte er al deze kimono en dit zonnekapje uit dus echt restjes hoor!)

hoe? zo!

• Je hebt 8 patroondelen nodig namelijk: 2 rechthoekige rokdelen in jeans, 1 vierkant borststuk uit jeans en 1 uit contrasterende stof, 1 reep stof voor de tailleband, 2 lintjes uit contrastrerende stof en eventueel een applicatie naar keuze.

• maten voor een 3,5-jarige: rokdeel is 50cm x 25cm, borststukje is 20cm x 20 cm, linten zijn 50cm lang (kruislings over de rug), tailleband is reep stof van 15cm x 40cm
• In mijn geval lukte het net om een rokdeel uit een broekspijp te krijgen, het was een brede jeans. De zijnaad van de jeans kon dienen als zoom voor de onderkant van de rok. De andere naad knipte ik eraf. Als je een smallere jeans gebruikt kan je een naad laten zitten die dan dwars over je rokje loopt, geeft volgens mij nog een leuk effect (was oorspronkelijk mijn plan).
• Dan stik je de zijnaden van de rokdelen aan elkaar. Je hebt dan een koker.
• De rok is zo natuurlijk veel te breed. Ik was van plan de rok aan de voorkant te rimpelen maar dat is met stugge jeans niet evident. Het werden dus plooitjes die ik vast stikte. Ik gebruikte een bestaand rokje van Stella als richtlijn voor de breedte.

• lintjes stikken en keren (rotklusje, I know!)
• Zet de applicatie op je borststukje en zet de 2 vierkanten aan elkaar. Laat een kleine opening om te keren. En stik daarna de naden door.
  
• De tailleband is eigenlijk een hele brede biais, je strijkt de zijkanten naar binnen en plooit dan nog eens dubbel. Je zet de tailleband biaisgewijs aan de rok en steek de lintjes ertussen (legt ze dus naar ondersteboven en naar binnen tussen de naad die je gaat stikken)
• stik het borststukje ook mee vast met de tailleband, je stikt de tailleband dus eigenlijk zowel onderaan als bovenaan door (dus je borststuk en je linten zitten 2x vastgestikt).
• In het achterpand komt elastiek die je vastzet aan de zijnaden. Laat dus wel een opening om de elastiek door te rijgen en stik de elastiek vast.
• knoopsgaten maken en knopen aanzetten.

Klaar!


Broekpak

• je hebt een broek nodig die goed past om na te tekenen.
  
• patroondelen: 2 pijpen, 1 borststukje in jeans (ik nam dit keer 18cmx18cm maar knipte dat uit een pijp en hield een stuk van de zijnaad, ik moest dus maar 3 zijden dichtstikken), 2 linten (bij dit pak nam ik 2 repen jeans en 2 repen blauwe stof), reep stof voor tailleband, 2 zelfgemaakte biaisbandjes voor aan de pijpen en een applicatie.

• leg de broek die je gaat natekenen op een pijp van de oude jeans. Denk erom van de rechte kant van de broek tegen de buitennaad van de pijp te leggen want die naad blijft behouden.
• teken de achterkant iets hoger dan de voorkant. Op de foto kan je zien dat de voorkant is ronder is geknipt.
• Je kan nu al de biais aan de pijpen stikken, maar eerlijk gezegd lijkt me dat niet katholiek (ik deed dat wel, ahja). Het is properder afgewerkt als je dat op het einde doet maar wel moeilijker omdat zo'n pijpje waarschijnlijk niet goed over de vrije arm van de naaimachine geraakt.
• speld het broekje (op de foto kan je zien hoe dat gaat). Stik de pijpen (dus de binnenbeennaad!) dicht. Stik de voor- en achternaad over het kruis dicht (hierop heb ik dus mijn hoofd zitten breken, ik heb nog nooit een broekje gemaakt!). Het is iets met de ene pijp in de andere pijp steken en dan van voor naar achter naaien...
• naai het borststukje (zie rokpak)
• zet de tailleband aan de broek (zie rokpak)
  
• zet de linten en het borststukje aan de broek (zie rokpak)
• ook hier zit elastiek in de tailleband achteraan
  

De eekhoorn vind je hier. De vlaggenlijn tekende ik zelf.
Omdat er een scheur stond in de jeans van het broekpak moest ik een ander deel van de pijp nemen. Dit geeft wat kleurverschil in het jeans en op de achterkant zit nog een deel van de oorspronkelijke achterzak. Die haalde ik eraf omdat ik mijn machine geen tig lagen jeans wilde aandoen bij het doorstikken. Je ziet nog wel waar de zak zat maar ik vind dat juist leuk! Als je jeans nog goede zakken heeft is het denk ik wel leuk om een zak op het borststukje te hebben! Je kan er ook een zak opstikken in contrasterende stof.
Je kan in plaats van een vierkant borststuk ook een trapezium of een rechthoek nemen.
Of nog een andere variatie: laat gewoon het borststuk weg en maak een broekje of een rokje, met of zonder 'bretellen'!
Ik stikte nogal impulsief een plooitje in de pijpen, ik vond ze er nogal breed uitzien en dat leek me een goede oplossing. Maar de tailleband en de biais aan de pijpen zat er al aan. Niet zo keurig afgewerkt dus. Daarom twijfel ik of ik het broekje wel zou afgeven...maar anderzijds...wat moet ik er dan mee doen??? Trouwens, de pijpen ze wél even lang hoor! De foto bedriegt!
Als ik ergens nog wat tijd vind maak ik werk van een duidelijkere beschrijving.

Overigens nog steeds geen vleugelvijzen gevonden! Dju toch!

De Vermiljoenshop!

Mijn maatje heeft een gloednieuw winkeltje. Een stoffenwinkeltje dan nog wel!!!
Kijk eens rond en kwijl!

Mooie mooie designerstofjes heeft ze, ik ben vooral fan van deze hanen! Zo'n tof stofje voor jongens!



En deze zijn ook al zo mooi:

Is die donkerblauwe met bloemen niet de meest ideale stof voor een rok?!
En die Koi-stof is volgens Vermiljoen helemaal iets voor Lili, jammer dat het kind een uitpuilende kleerkast heeft he.

Ik ben heel content!

Overigens ben ik vlijtig aan het naaien. Al verschillende projectjes. En ja hoor, dat gaat supergoed met die nieuwe machine. Maar de reden waarom er hier zo weinig op verschijnt is dat er elke keer iets tussenkomt waardoor het nog niet blogklaar is. Zoals bijvoorbeeld een tiental vleugelvijzen die plots spoorloos zijn (en die mijn dochters eerlijk waar zeker niet hebben gezien...yeah right), of een dilemma over waar er een bepaald knoopsgat moet komen en waar de knoop, of een hersenbreker aka het kruis van een broek dat normaal toch zonder gat is niewaar?
Maar u hoort het, eens die onbenulligheden van de baan wordt er hier weer gepost gelijk de postbode. Ahja.

Paarsje & Groentje

Ik weet het, het is al veel te lang geleden dat er hier nog eens een naaipost verscheen. Ik ben zeker nog niet van mijn naaiverslaving verlost en heb nog stapels ideeën. Maar zoals jullie wel weten heb ik een hele tijd zonder naaimachine gezeten, en eens ik die dan had moesten er eerst enkele saaie maar noodzakelijke klussen gedaan worden. Zoals een fietstoelzitje, zak voor de regenhuif van de bakfiets, biais herstellen van een kimono die ooit eens niet goed was gemaakt...ahum... En natuurlijk ook de slofjes voor Marcel! Ahja! (maar die maakte ik deels op mijn oude machine, en waren dus ook een afwerkproject)

En dan werd ik ziek! Ik ben een vijftal dagen grieperig geweest en heb dus die tijd echt niks kunnen doen. Echt niks he, alleen liggen.

Dus vandaag vloog ik er nog eens in!



Ik maakte deze popjes! Zijn ze niet geweldig?

Ik vond ze bij A print a day en was er meteen verliefd op! Ik printte ze op transferpapier (verkrijgbaar bij Hema of papierwarenhandel), streek ze op baalkatoen en naaide ze dicht. Simpel!

Ik zette de downloads elk op een blad apart en maakte de afbeelding van de achterkant wel rechthoekig, net even groot als de prent van de pop.

De paarse pop naaide ik eerst en ondanks de vele vele knipjes is haar vorm niet perfect. Ook heb ik geen idee hoe je nu zo'n knuffel mooi kunt sluiten nadat je ze hebt opgevuld. Je ziet dus aan haar hoofdje een lelijke naad.

Dus de groene pop pakte ik anders aan, dat ging nog veel sneller en makkelijker. En ik vind ze properder afgewerkt zo! Ik stikte ze gewoon met de goede kant naar boven, geen gepruts met het keren en makkelijk te sluiten na het vullen. Er staat op de afbeelding al een lijntje gedrukt dus dat moet je gewoon volgen met je naaivoetje. En omdat je transferpapier gebruikt gaat je stof ook niet meer rafelen!

De meisjes zijn er heel blij mee! Ze waren niet zo inventief als het op namen aankwam dus werd het Paarsje & Groentje.

Meulestee Koerse 2009

Gisteren ging de tweede editie van Meulestee Koerse door. Een ludieke koers met categorieën zoals moeder+kind+buggy, tieners in volle crisis, baas met hond en mémé en pépé, dit alles gepresenteerd door de lokale BM-ers* zoals PJDS en Sioen. Héél gezellig!
Vorig jaar reed onze Stella als eerste over de witte lijn in de categorie 2 tot 4-jarigen en mocht ze van op het hoogste schavotje haar eerste prijs in ontvangst nemen van de Burgemeester himself. Het potje perenstroop werd gekoesterd en opgesmuld. Tijd voor een nieuwe editie!

Dit jaar was de opkomst bij de kleuters en peuters zowat verdrievoudigd, wat de overwinningskansen voor mijn gebroed aanzienlijk deden dalen. En natuurlijk zat Stella's knieblessure er ook voor iets tussen (is overigens nog altijd niet helemaal in orde -zucht-). De kleine dame eindigde op de vijfde plaats, verdienstelijk vinden wij, zo zonder enig competitie-besef. Ook was de indeling in categorieën niet echt duidelijk en bleek achteraf dat Stella eigenlijk een groepje jonger had moeten zitten.

Lili deed ook voor het eerst mee, bij de peuters maar had nog veel minder besef van wat de bedoeling nu eigenlijk was. Ze ploeterde op haar dooie gemakje met haar loopfietsje naast de dranghekkens en keek geamuseerd naar de juichende en aanmoedigende supporters aan de zijlijn. Ze zou bijna aan de finishlijn beginnen prutsen als ik haar er niet had overgetrokken.



Vorig jaar ontpopte Stella zich tot een waar podiumbeest toen ze op het hoogste schavotje klom. Ze is nog maanden onder de indruk geweest van 'de burgemeester', en dan had ze het niet over Daniel Termont maar over de organisator van dit buurtfeest. De man in kwestie droeg de dag zelve een koerstenuetje en een fietshelm. En hij fietst ook dagelijks langs onze achterdeur en kreeg dus regelmatig een "Dag burgemeeeheester"-groet van onze oudste dochter. Gisteren hebben we haar dan maar uitgelegd wie de echte burgemeester was. Ze wilde 'm prompt de hand gaan schudden en dat vond de man in kwestie meer dan ok: "allez mama maakt nekeer ne schone foto van ons!"

Na het sportieve luik volgde de ambiance! De Meulesteekoersband maakte enkele zeer eigenzinnige covers met een eigen Gentse tekst. Allemaal alluderend op het wel en wee hier in onze levendige volkse Gentse wijk. Het was geweldig! We kijken al uit naar volgend jaar!



'K Weune kik op Meulestee
(Sitting on the dock of a bay-Otis Redding) gezongen door Sioen

kzitte kik 's morgens in de zon
ben kik aan 't wachten tot den avond komt
ik zie kik al die boote ligge
en kijk kik ofte dat er nen andere komt

Jaa 'k woone kik op Meulestee
hé schoon wijveke kijkte gij nie mee
jaa 'k woone kik op Meulestee
kom zet u nevest mij

k verliete kik de vrijdagsmarkt
voor het schiereiland van mijn hart
en k hebbe kik nie veel te doen
k drinke kik pintjes voor en achter de noen

Jaa 'k woone kik op Meulestee
hé schoon wijveke drinkte gij nie mee
jaa 'k woone kik op Meulestee
kom zet u nevest mij

ja, kzeg het u, niets moet er ier verandere
zoekte boel, ga tons maar op nen andere
ik benne nie moe, moar kheb het hier zou goe
dus, ik blijf kik op Meulestee

ja, kzit hier zo op mijn gemak
mé een pintje en een schel tabak
kpeins nie da kik ooit verhuis
want aan de dokke voele kik mij thuis

Jaa 'k woone kik op Meulestee
hé schoon wijveke woonde gij nie mee
jaa 'k woone kik op Meulestee
kom trekt in bij mij




* Bekende Meulestedenaars of ist Meulestediens?

Labels

Al enige tijd wilde ik labels. Lang lang nagedacht over wat erop moest komen.
"Meisjesmama" is zo stom eigenlijk. Bij het kiezen van de blogtitel heb ik er niet echt hard over nagedacht...dat had ik beter wel gedaan...maar om nu weer te veranderen... "Meisjesmama maakt" is dan weer na-aperij.

Het werd dus "Stella & Lili", de namen van mijn dochters. Niet bijster origineel maar ik kon echt niks beter bedenken en toch een link met deze blog houden. Ik vind overigens wel dat beide namen heel mooi samengaan en als je zo samen ziet staan op het labeltje vind ik het erg geslaagd.
Heel speciaal zijn ze wel niet, die labels van de Veritas. Maar 't is al iets he...

Slofjes voor Marcel

Marcel is onze knappe buurman van elf maanden. Zijn papa (of was het nu zijn mama?) verloor één van zijn Bobuxjes tijdens een wandeling door de stad. Omdat de kleine guit graag rechtstaat en stapjes met steun zet heeft ie echt wel slofjes nodig.
Heeft die kleine chance dat ik deze tutorial al maanden op mijn Grote Lijst had staan!



Er staan op het internet veel gratis tutorials voor babyslofjes. Maar dit was de enige dat ik kon vinden voor grotere voetjes (12 - 18 maanden).
Marcels mama koos de stofjes zelf uit mijn stoffenkast. De binnenkant is gemaakt van felblauwe miniruitjes van bij de Turk, de buitenkant is aubergine/bruine velours met een ietsiepietsie rek erin (maar dat hindert niet bij het maken van deze slofjes), die ook van bij de Turk komt. Omdat Marcel al rechtstaat enzo moest er een anti-slip zool in. Ik had geen idee waar ik zo'n stof nog raprap zou kunnen vinden dus nam ik een grote nep-lederen portefeuille van de kringloopwinkel en knipte die in flarden.
Deze slofjes zijn erg gemakkelijk te maken. Ik was eraan begonnen nog voor mijn Lervia het begaf omdat het ventje echt dringend iets aan zijn voetjes nodig had. Maar dat ging dus niet door. Op mijn nieuwe machine moest ik een week wachten (bij matri.nl waren ze blijkbaar in verlof...en ze vonden het niet nodig om dat te laten weten grrrr) maar enkele dagen geleden heb ik ze dus kunnen afwerken. Zo snel klaar! Mijn nieuwe machine naait door leder gelijk niks, en zonder lawaai en al he! Zalig!

Kleuters en de dood

Mijn klein kleutertje van 3,5 is in de ban van de dood.



Het begon met een platgereden egel die ze met opa zag.
Even later zag ik haar dromerig naar de foto van wijlen mijn bomma staan staren en plots zei ze schouderophalend: "Jouw bomma is dood he, platgereden en dood". De vrouw is al enkele jaren geleden overleden en dus schiet ik niet meteen vol als ik zoiets hoor.
Sindsdien zegt ze herhaaldelijk dat die egel en die duif en die bomma dood zijn. En dan komen natuurlijk ook de vragen.

"Waarom is jouw bomma dood?"
"Waarom is die egel dood?"
"En wat gebeurt er dan?"
"En is die dan helemaal alleen?"
"En wat moet die dan eten?"
"Kan die dan niet meer dansen?"
"Waar gaat die dan naartoe?"
"Komt die nu nooit meer terug?"

Enkele dagen geleden lag de krant op tafel. Een grote foto en dito artikel over Ted Kennedy. Stella had meteen door waar het over ging (en nee ze kan nog niet lezen haha). Ik hoorde dit: "Kijk Lili, die meneer is dood en die andere mensen moeten nu heel hard wenen. Want ja, die meneer is wel dood he. Die komt nooit meer terug."
En dan weer tegen mij: "Mama, is die meneer nu helemaal alleen? Wie is dat eigenlijk? Waar woonde die? (jaja echt in de verleden tijd!)"

Mijn kleine dame heeft ook de gewoonte om me met haar moeilijke vragen te overvallen. Vaak op de meest drukke momenten. En het is dus al gebeurd dat een vreemde zich in dit soms toch diepzinnige gesprek moeit. Ze vroeg "Waar gaan dode mensen naartoe?" en die persoon moet ongetwijfeld mijn fronsen hebben gezien en antwoordde dan maar snelsnel in mijn plek om van het gezaag af te zijn: "naar de hemel" Laat dat nu net niet hetgeen zijn dat ik haar wilde vertellen...ze zal zelf wel ontdekken dat er verschillende ideeën over de dood zijn...Gelukkig ging ze er zelf niet verder op door, want zeg nu zelf...welk kind van 3 weet nu begot wat de hemel is!

Vanmorgen in de klas kwam er een klasgenootje met een dode vlieg aandraven. Claire (=de juf) stak het dode insect meteen in een vergrootglaspotje. Stella was er meteen door geboeid. Ik vertelde Claire over haar nieuwe interesse en die reageerde meteen enthousiast (as usual), ze zag er al direct een projectje in! Ze vertelde ook dat een boekje misschien wel leuk was, en dat je als ouder ook gerust kunt zeggen dat je het niet weet. En vooral ook oppassen om niet teveel te gaan vertellen.

onze poes is al zo groot
hij gaat al bijna dood misschien
als je dood bent, ben je stil
dan is er niks meer wat je wil
dan kun je niks meer horen
niks meer zien
dan kun je nooit meer wakker zijn
dan hoef je ook geen pleisters meer
dan krijg je nooit meer pijn

Pleisters
Uit: Hans & Monique Hagen, Lichtjes in je ogen, Querido 2006.