Lili in vijf gezichten

Ze beval: "mama trek eens wat foto's van mij", installeerde zich in de zetel en begon aan haar snoetentrekkerij.

Plooirokskes

Ik weet 't, ik lig een beetje stil. De voorbije posts gaan allemaal over dingen die ik weken geleden al maakte. Ik probeer toch 1 keer in de week te posten. Ik ben eigenlijk heel moe. Doodop eigenlijk. Om nog maar te zwijgen over mijn pijnlijke tenen, de ijzige constante kou in mijn lijf, de vergeetachtigheid en het genante verspreken.
Mijn lief verdiept zich momenteel in de intramusculaire inspuitingen, en als ie goed geoefend heeft op een appelsien mag ie die spuit in mijn bil steken. Oh zo romantisch! En vooral als de thuisverpleegster hem -terwijl ik met mijn billen bloot op de zetel lig- uitlegt hoe ie mijn achterkwartier in denkbeeldige vakken moet verdelen en 'dat die sproet daar wel op een goei plekske staat'. Oh joy!
Ik heb de ziekte van Addison-Biermer. Een chronisch tekort aan vitamine B12. Op zich valt er goed mee te leven, zolang er maar maandelijks een spuit gezet wordt én als de diagnose op tijd gesteld wordt.

Ik voel dat het elke dag beter gaat en heb opnieuw de energie gevonden om na weken terug achter mijn naaimachine te kruipen.
En wat is er nu beter om mee te beginnen dan iets dat rap klaar is?! De plooirokskes van Mme Zsazsa dus!

Stella en Lili graaiden een stofje uit mijn stoffenkast en de beide dames werden opgemeten. Zo leuk dat ze dat vonden!

Lili koos voor dit rode bloemetjesstofje uit Amsterdam. Met groene rits en groene satijnen biais. Het strikske was ik vergeten.

Stella koos voor dit blauwe stofje met roosjes, gekocht op het Stoffenspektakel. Ook met dezelfde groene satijnen biais maar met gerecupereerde rode rits.

Moeilijk? Nee. Gevloekt? Ja!!!!

Ik kan duidelijk niet rekenen. Ik deed alles zoals het in de handleiding stond maar ik moet toch ergens gemist hebben want ik heb serieus moeten chipoteren en foefelen aan die plooien. Beide rokjes waren in eerste instantie te groot. Bij de tweede aanpassing ook. Ondertussen, na de derde keer losmaken, passen ze wel! De dochters blij en ik ook. En geen kat die 't ziet dat niet alle plooien even groot zijn.
Omdat ik nog niet genoeg gevloekt had deed ook die rode gerecupereerde rits haar duit in 't zakje. Het schuivertje schoof bovenaan van de rits toen ik de plooien aan 't (her)spelden was en de rits er al enige tijd keurig ingenaaid zat. Aaaaaggghhhrrr!!!

Maar dus, de plooirokskes! En schoon dat ze zijn! En fier dat de dochters zijn! Het was weer eventjes geleden dat ik nog iets voor hen gemaakt had.

Linten keren: een handleiding

Ooit kreeg ik van een lezer een tip over linten keren. Sorry maar ik heb echt geen idee meer wie dat was! Toch: superbedankt!

Het is heel eenvoudig!

Stap 1: knip je lint uit de stof

Stap 2: plooi je lint in de lengte dubbel met de goede kanten tegen elkaar en strijk

Stap 3: leg een biaisbandje of een ander lintje dat even lang (of net ietsje langer) is als je lint dat je wilt keren in de vouw tussen je lint dat je wilt gaan stikken.

Stap 4: Stik je biaisbandje vast op de korte zijde zodat het goed vastzit

Stap 5: Stik nu je lint dicht op de lange zijde, goede kanten tegen elkaar. Zorg ervoor dat je bij dit stiksel je biaisbandje niet mee vaststikt. Het biaisbandje moet echt in de plooi/vouw blijven liggen.

Stap 6: Je stiksel is nu klaar, tijd om te keren. Je trekt aan je biaisbandje en terwijl duw je met je vingers je dichtgestikte korte zijde wat mee naar binnen.

Stap 7: Trek aan je biaisbandje en je lint keert! Knip nu je vastgestikte eindje met de biais eraf. Voila! Gedaan met de miserie!

Het lint dat ik hier keerde is een draagriem voor een Buttercup Bag. Na vijf exemplaren om weg te geven werd het eens tijd dat ik er zelf eentje kreeg.
Gemaakt van de restjes van dit jasje. Letterlijk restjes want de draagriem bestaat uit drie korte aaneengestikte stukskes. Ik had niet meer voldoende stof om eentje te maken op 150% zoals hier dus tekende ik 'm nu op 125%.

Zoals u kunt zien is deze sjakos niet zoals hij hoort te zijn, namelijk: properkes afgewerkt. Sja, ik ben Eloleo niet en ik ben nogal impulsief met momenten.
Ik had de buitenkant en de voering al gestikt en toen besloot ik dat ik eigenlijk toch wel graag een rits wilde in de sjakos.

Ik had deze tutorial al eerder eens gezien maar ja, daarvoor moet je de voering anders knippen en ik had niet meer genoeg stof om ze opnieuw te knippen. Dus dacht ik de rits gewoon tussen de binnen- en de buitenkant te steken. Simpel, althans in mijn hoofd.

Eerste poging: rits ondersteboven.
Na lang lang nadenken over hoe die rits er dan wel in moest kwam poging twee: rits zat er goed in maar ik kreeg de eindjes niet mooi vastgestikt.
En toen kwam, inderdaad, poging drie! Ik stikte een lipje stof aan het begin en 't einde van de rits en ook nog aan de zijkanten. Een beetje zoals in de tutorial voor de rits. Die lapjes stof zouden ervoor moeten zorgen dat het rits-geheel vlotter tussen de naden van de binnen- en de buitenkant moest gaan. En ja, dat ging! Wel wat prutsen en héél véél laagjes stof.

Eenmaal klaar en gekeerd zag ik dat de draagriem niet echt helemaal koosjer aan de tas zat. Zucht. Diepe diepe zucht.

Sindsdien ligt de eerste mislukking sinds maanden in een hoekske gesmeten en wil ik 'm voor 't eerst niet meer aanraken. Brolding!

Stoffen fotokadertje: een handleiding

Wat eraan voorafging:

Een swap voor op de blogmeet. Veel blog-vocabulaire he, maar dus, gewoon een cadeautje. Eloleo zorgde voor de zakskes en de rest zorgde voor de inhoud. Niet gemakkelijk want je weet niet voor wie je iets maakt, maar ne mens wilt graag al eens origineel zijn he. En teveel werk mocht het ook niet zijn. En ik ging ook niet naaien, om eens lekker onvoorspelbaar te zijn.

Stoffen fotokadertjes dus! Dat kon nu toch zo moeilijk niet zijn he, en ergens op dat grote www moest toch wel een tutorial te vinden zijn. Niet! Dus!
Maar ach, hoe moeilijk kon dat nu zijn? gewoon een gat knippen, de hoekskes naar binnen omplooien en klaar! Tenminste, zo ging dat in mijn hoofd.

Ik was wel zo verstandig van het eerst eens met papier te proberen en toen bleek al gauw dat ik de binnenhoekskes met mijn simpel idee niet bedekt kreeg. Slimme Naais had me daar al voor gewaarschuwd terwijl ik haar bezorgdheid weglachte. Mijn lief kon alleen maar schouderophalend zeggen: 'ziedewel'. Zucht.

Vloekend en grommend, maar te koppig om 't idee op te geven (sja, anders zat ik daar met mijn stapel kaderkes) begon het geprul en het diepe nadenken.

Het Eureka-gevoel liet gelukkig niet te lang op zich wachten! Ik voelde me zo geweldig slim op dat moment, ge kunt het u niet voorstellen! Ik maakte een rondedansje in mijn naaikot. Mijn lief keek amper op, hij is nogal veel gewoon van mij.
Ik dacht ineens aan deze portefeuillekes, die rits, die zit toch ook in een kaderke? Wel, dan vergroten we dat toch gewoon! Simpel! En niet moeilijk, 'k zal 't u eens uitleggen. Een ideaal projectje om de restjes stof op te werken!

Dus, de handleiding!

Benodigdheden:

 

• Potlood
• wattine (de mijne is volgens mij de dunste soort die ze verkopen in de veritas)
• houten fotokadertje (deze komen van Ikea)
• vlieseline (ik gebruikte die van de hema, bij echt flinterdunne stofjes zou ik aanraden van stevige vlieseline te gebruiken, bij tricot van die vlieseline die de rek eruit haalt)
• naaimachine + bijpassend garen
• geodriehoek of een latje
• nietjesmachine (je moet ermee in het hout kunnen nieten, ik kocht deze aan 7.5€ in de Brico)
• Velpon alleslijm (moet niet heel stevig zijn, knutsellijm doet 't m ook wel denk ik)
• schaar
• kopspelden
• Stof (ik krijg 2 kadertjes uit een Fat Quarter, dus afhankelijk van de maten van je kadertje). Kies best een stofje met een (druk) motiefje, de stof zal altijd wat trekken aan de hoekjes en dat valt in een effen stofje reuzehard op, in een druk stofje zie je het amper.

Hoe? Zo!

1) knip de wattine in reepjes die ietsje breder zijn dan de randen van je kadertje, zodat ook de zijkantjes bedekt zijn eens de stof errond zit. Dus ik knipte de reepjes ongeveer een cm breder.

2) doe een beetje lijm op je kadertje, enkel op de voorkant.

3) plak de wattine-reepjes op je kadertje en laat eventjes drogen.

 

Plak de wattine zo dat het wat uitsteekt aan de buitenkantjes, niet aan de binnenkantjes. Ik knipte de reepjes wat schuin aan de hoekjes, zodat ik ze 'in verstek' kon plakken, net zoals het hout van de kadertjes. Maar ondertussen heb ik het ook al gewoon recht op recht geprobeerd in de hoekjes en dat is ook prima.

Ik plakte slechts 1 laagje wattine, dat geeft niet veel effect achteraf maar genoeg voor mij. Wil je graag een hele zachte kader dan plak je wat meer laagjes of wat dikkere wattine erop. Hou er dan wel rekening mee dat je je stof wat groter knipt.

4) knip 2 lapjes stof.
Het ene lapje knip je op grootte van je kadertje+4cm extra erbij rondomrond.

Het tweede lapje knip je exact even groot als je kadertje (de omtrek aan de buitenkant!)

5) Verstevig beide lapjes stof met de vlieseline.

6) Leg het kleine lapje exact in het midden van het grote lapje. Goede kanten op elkaar!

 

7) Leg je kadertje op het kleine lapje en teken met het potlood de omtrek van de binnenkant over. Trek daarna met het potlood twee diagonale lijnen van hoek tot hoek.

8) Stik nu op de rechthoek die je net getekend hebt. Niet stikken op de diagonalen, enkel op de rechthoek.

9) Nu komt de stap waarop je denkt dat het nooit meer goedkomt, dat je 't verknoeid hebt. Maar wees gerust. It all makes sense!
Zet een knipje op het kruispunt van de diagonalen en knip nu verder op de diagonalen tot netjes in de hoekjes. Tot tegen het stiksel maar niet door het stiksel! Nu heb je iets raars gemaakt he!

10) Trek nu het kleinste lapje door het gat achter het grote lapje. De stof zal wat tegenwringen maar wees kordaat. Strijk strijk strijk! Ziedewel: It all makes sense!

11) Leg je kadertje op de stoffen kader die je net hebt gemaakt. Leg 'm wel zo dat de kleine lap stof (en de spietjes van de diagonalen) door de binnenkader gaat en de grote lap stof aan de buitenranden van de kader kan. Het is de bedoeling dat je de rand van de binnenkader netjes op de stiklijn legt die je kan zien.

sorry voor de slordigheid, achteraf heb ik dat allemaal bijgeknipt, oeps

12) Omdat het de bedoeling is dat de stof mooi gespannen staat kan je dit enkel met een nietjesmachine afwerken. Lijm heeft een droogtijd en is daarom niet geschikt om de stof mooi strak te krijgen.
Dus, niet de binnenrand vast.

Zorg daarbij dat de naad die je gemaakt hebt overal op dezelfde hoogte ligt. Ik koos ervoor om de naad zo hoog mogelijk te leggen zodat de hoekjes het minste trekken. Dit klinkt misschien als Chinees nu, maar eens je aan deze stap bent aanbeland kom je er wel uit.

13) Knip de randjes van de stof bij. Ik heb wat marge genomen in het begin, dat werkt geruster vind ik, en daarbij, je moet nog genoeg grip kunnen hebben op je stof om ze mooi strak te zetten terwijl je niet.

14) Niet de buitenrandjes vast en plooi netjes de hoekjes om (ik vond dat het allermoeilijkste! Maar ja, ik kan dan ook geen cadeautjes inpakken) en niet deze ook vast.

15) Knip de stof bij.

16) Glas erin, foto erin en plaatje erop. Klaar!

Tips:

• Als je een stofje kiest, zoals ruitjes of streepjes ofzo, hou er dan rekening mee dat je nooit echt mooi recht kunt blijven. Het is dan interessanter en meestal veel mooier van je stof schuin van draad te knippen. Ik deed dat met de ruitjes en de groene tricot. Door de stof schuin van draad te knippen creëer je ook volume en wordt het wat speelser. Ik ben dol op schuine ruitjes!

• Als je nietjesmachine niet krachtig genoeg is (zoals de mijne) dan heb je voor sommige nietjes nog een hamer nodig.
• Panikeer niet als je nietjes aan de voorkant komen piepen als je de binnenrand vastzet. Dat was bij mij ook zo. Ik gaf de uitstekende puntjes gewoon een tikje met de hamer vooraleer ik de buitenstof vastzette en opgelost!
• De achterkant is niet superproper zo. Dat geef ik toe. Nu ja, het hangt maar tegen de muur he. Maar als je 'm netter wilt kan je 't altijd afwerken met een lintje en wat textiellijm.
• Wil je graag versieren met flockfolie, knoopjes, bloemetjes, zigzagband of appliceren met vliesofix en nog een ander stofje dan doe je dat best bij stap 9.
• Je kan ook werken met twee verschillende stofjes. Dan krijgt de binnenrand van je fotokader een ander motiefje! Let wel, de naad gaat dan wel extra opvallen.

Ik heb 6 fotokadertjes gemaakt, en dat ging allemaal supervlot. Mochten er toch fouten of onduidelijkheden zijn, geef me dan zeker een seintje! Ook ben ik benieuwd naar wat anderen ervan maken.

De leuke kaartjes in de kadertjes komen van The Fallen Angels, een heerlijk winkeltje!


De blogmeet was heel gezellig! En druk! En zoveel eten!
Ik kreeg zelf ook prachtige cadeautjes; o.a. gehaakte bloemetjes, zeepjes, maandverbandzakje, boxy pouch, bloemenbroche, strikskesbroche, cake, chocolademelk-benodigdheden in een door Oma Betty (oh ja, ik ben een fan!) gebreid zakje en een supertasje van Eloleo!
Het was fijn om eens een gezicht te zien achter al die schrijfsels en maaksels! Voor herhaling vatbaar! Al miste ik wel enkele straffe madammen waarmee ik heel graag eens had gebabbeld, voor een volgende keer dan?

Smocken met een Brother: het kan! Jeuj!

Ik ben gek op smocken, het is gemakkelijk en snel en geeft een supermooi resultaat. Met mijn Lervia van Lidl smockte ik erop los tot ie 't begaf. Helaas kon ik met mijn nieuwe Brother niet smocken. En omdat mijn Lervia begon te roken toen ik 'm laatst bovenhaalde moest er gewoon een oplossing voor de Brother komen!

Eigenlijk wist ik dat al toen ik 'm kocht omdat ik op mijn smock-bericht vaak reacties kreeg van mensen bij wie 't maar niet wilde lukken.

Welnu, het kàn dus wèl! WEL!

En ik zal u uitleggen hoe! Als dat geen goei nieuws is!

Eerst en vooral, wil je smocken bekijk dan eerst hoe je spoeltje (onderdraad) in je naaimachine zit.

Zit je spoeltje in een spoelhuis dat 'staat' (meestal metaal denk ik) dan hoef je je geen zorgen te maken. Smocken gaat echt supersimpel zijn.

Heb je een machine met een liggend spoelhuis (meestal met een venstertje zodat je je draad goed kan zien, dit is zo bij veel Singers en Brothers) dan zit je met de gebakken peren.

Hoe ik dan toch kan smocken met mijn brother (een proeflapje tot dusver, maar allez kom)?

Wel, er zijn twee dingen die je moet aanpassen.

Het belangrijkste is de draadspanning van het spoelhuis. Bij mijn brother zit er op het vijsje dat je daarvoor moet aandraaien een lakje groene verf. Heb je een Brother met een ander kleurtje dan kan het zelfs zijn dat er geen aanpassingen nodig zijn. Die verf is een soort verzegeling, een waarschuwing van Brother om er niet mee te gaan knoeien. Want als je vergeet hoeveel toeren je dat vijsje hebt gedraaid dan kan je perfect gewoon stiksel vergeten. Ook denk ik dat het misschien wel eens heel stipt kan zijn hoever dat vijsje staat voor mooie steken. Om op veilig te spelen kocht ik mij bij de plaatselijke Brother-dealer een tweede spoelhuisje. Eentje om te smocken en eentje voor het dagdagelijkse werk hehe. Dit spoelhuisje kostte mij 30€. Niet niks maar smocken is werkelijk heel plezant!
Ik draaide het vijsje twee slagen vaster (let op, er zit nog een vijsje op het spoelhuis, geen idee waar dat voor dient maar draai enkel aan het vijsje met de verzegeling op).

Het tweede ding waar je op moet letten is het inrijgen van de onderdraad. Op mijn Brother staat er een soort geleidingskanaaltje waar je de draad moet door geleiden en dan pikt de naald de onderdraad vanzelf op bij de eerste steek. Voor dit elastisch garen moet het anders. Het is de bedoeling dat je met de naald het elastisch garen oppikt en niet eerst door het geleidingskanaaltje gaat.
Ik weet het, dit klinkt als nonsens maar het is cruciaal.

Ik heb geen foto's gemaakt, dit is dan ook niet mijn eigen geniale bedenksel! Ik vond een geweldige tutorial bij de Australische Creative Heart. Zij maakte wel foto's! Maar ja, die schrijft natuurlijk alles in 't Engels op en ik ben dan weer zo vriendelijk om 't u in 't Nederlands uit te leggen. Hehe.

...En ze smockten nog lang en gelukkig...

Voor Fien & Ella

Fien en Ella zijn de dochtertjes van een zotte meid met wie ik mijn middelbare schoolcarrière deelde. Fien is vier en slechts enkele weekjes ouder dan Stella. Toen onze oudste dochters babietjes waren deelden we onze avonturen en onze zorgen met elkaar. Groot was ook de verrassing toen we weer samen zwanger waren van onze tweede (bij allebei nogal onverwacht snelle) dochter! Kleine Ella is enkele weken jonger dan Lili.

Onze gezinnetjes lijken dus enorm hard op elkaar!

Eind januari stond hun wereld stil. Kanker.
Kleine Ella is nog maar 2.5 jaar, net gestart op school en nu heeft ze dus kanker. Een tumor in haar niertje.

Ik was in shock toen ik het nieuws vernam, enorm hard aangedaan. Kippenvel, tranen en een krop in de keel. Dit had ons ook kunnen overkomen, die vieze kanker komt zo ineens wel héél dichtbij.
Het moet ongelooflijk hard zijn als je kind dit overkomt, het is zo onrechtvaardig en zo griezelig!

Ondertussen krijgt kleine moedige Ella al een tijdje chemotherapie en morgen wordt ze geopereerd, haar niertje gaat eruit. Een zware operatie voor zo'n jong kind. En daarna is er weer de chemotherapie.

Wat kan je doen voor die mensen? Weinig. Steunen, moed inspreken, gigantisch hard duimen... Omdat ik voor Fien en Ella iets wilde doen maakte ik voor hen deze poppen. In de hoop dat ze wat troost en vrolijkheid met zich meebrengen. Ook voor Fien, want die flinke grote zus moet haar mama, papa en zusje vaak missen. En voor een vierjarige moet het heel moeilijk zijn om dit allemaal te begrijpen. Dus ja, ook voor de grote zus.

Het zijn de welbekende Black Apple Dolls. Ik tekende het patroontje iets vergroot over, met de losse pols omdat ik zonder pc zat en ik de patroondelen op mijn afgeprinte A4-tje wel heel klein vond. In plaats van vilt gebruikte ik verstevigde paarse en groene fleece voor hun haren. De oogjes en het mondje zijn erop geborduurd met mijn naaimachine, gewoon een aantal keren overstikken. Als finishing touch kregen ze een roze bloemetje van vilt met een knoopje erop in hun haren.
Stella en Lili kozen de stofjes, roze natuurlijk! Van de overschot maakte ik deze rok voor Stella.

Fingers crossed voor Ella!


Hoe het met Ella gaat kan je hier volgen.

Een fuifke, een rokske

Vrijdagavond stapte mijn lief het af om een weekend lang de opbrengst van toen te gaan verbrassen met maten, moutainbiken, bier en nog veel meer rotzooi. Ik kon hem pas zondagavond terugverwachten.

Wie denkt dat ik moederziel alleen achterbleef met twee bloedjes heeft het mis!
Retrobeurs, jarige vriendin, ouderfuif op school, inslapende babysit geregeld...
Plannen genoeg maar oh help! Niks om aan te doen!

Vrijdagavond werd dit rokske gefabriceerd!
Gepiept op nog geen drie uur.

Het stofje kocht ik in Amsterdam afgelopen zomer. Maar onlangs kocht ik een stofke dat er heel hard op lijkt bij de madammen van In den Beer in Harelbeke.
Ik stak er een zelfgemaakt paspelbandje tussen.
Het is een gewoon A-lijntje.
In tegenstelling tot wat ik maandenlang dacht is een A-lijn rok niet gewoon een schuine lap stof aan een tailleband.
Mme Zsazsa heeft eens heel didactisch met tekeningskes enal (ow yeah, ik bezit dus wel degelijk een schets van Mme haar hand he!) zitten uitleggen hoe je patroontechnisch perfect een A-lijntje maakt. Ingewikkeld maar ik snap 't wel ondertussen. Toen had ik beloofd aan mijn mede-leerlingen dat ik den uitleg wel zou bloggen maar aangezien Tante Hilde dat al gedaan heeft...
Zoals u wel kon raden was ik te lui en tekende ik gewoon een gekochte A-lijn over. Hehe.

Weet u nog, die ene rok met de stolpplooi? Ik vertelde toen dat ik mijn tailleband extra breed maakte zodat de paspelband goed zichtbaar was als er een truitje op wordt gedragen. Ik deed dat met deze rok net hetzelfde.

En zo zorg ik ervoor dat mijn rok niet aan mijn benen plakt! Een onderrokske van de Zeeman! Zo gemakkelijk!

Het was geweldig plezant zaterdagavond; klinken op een verjaardag, pintjes, noussinekes, dansen met de juffen, cava en dan terug naar huis fietsen onder luid vogelgezang en dan nog niet beseffen dat ge veel te laat in uw bed ligt.