voor de zuskes

Wij hadden met voor kerst vier lotjes getrokken. Op twee daarvan stonden de namen van mijn twee zussen. De ene perfectionistisch en volwassen, de andere vijftien lentes jong en ongelooflijk knap en frivool.
De zuskes kregen een handgemaakt kerstcadeautje, ahja! (De broerkes die op de andere lotjes stonden kregen een cadeautje uit de winkel)

Voor elk zuske een pakketje:



Alles is gemaakt van stof uit Ikea. Op zich geen superoriginele samenstelling maar wel véél werk!

Voor elk een Buttercup Bag:





Ik tekende de patroondelen over op 150% waardoor het een ruime tas is geworden, er past makkelijk een boek in. De draagriem is 1m lang. Het zakje binnenin is ook anders dan volgens de originele handleiding. Ik knipte een rechthoek, stikte biais aan de bovenrand en zoomde de drie andere zijden om. Ik stikte de rechthoek precies in het midden nog eens door, zo heb je twee vakjes.
Als sluiting kocht ik in de Veritas magneetjes, om te naaien. Die leken heel sterk te 'kleven' maar eens ingenaaid was er van aantrekkingskracht niks meer te merken. In de Veritas verkopen ze ook magneten met pinnekes, zoals in de originele handleiding bedoeld wordt. Maar die zijn fiks duurder en je moet bijna met een vergrootglas door de Veritas lopen om ze te vinden. Ik kwam ze tegen toen ik naar Wondertape zocht, bij de parels dus -roloog-. Er was er nog maar eentje en omdat ik wilde dat beide tassen helemaal gelijk waren gebruikte drukknopen van de Hema. Zoals u ziet ingenaaid. Helemaal geen klusje want mijn naaimachine deed dat allemaal in mijn plaats. Verdomd gemakkelijk!
Ik zette er ook een paspelbandje tussen, zelfgemaakte paspelband zelfs! Die heb ik gemaakt met een vrij dik touwtje zodat het een stevige ribbel is.
Zo gemakkelijk te maken, die sjakossen!

Voor allebei een portefeuille:



Ik wilde een portefeuille met een ritszakje én een vak voor kaartjes én een vak voor briefjes. Al googlend op 'wallet' en 'tutorial' kwam ik veel tegen maar dit is de enige die aan alle eisen voldoet.
Het is een tutorial van Sew Christine (ik gebruikte ook al eens een tutorial van haar voor slofjes voor grotere babies). Heel duidelijk en gemakkelijk.

De eerste portefeuille ging bijzonder vlot. Klaar op minder dan 2 uurtjes, knippen inbegrepen. Al moet ik toegeven dat ik wel een aantal avonden zwaar peinzend doorbracht. Over die rits, en dan vooral over hoe die erin moest. Die rits dames en heren, die ligt dus wel netjes onder de stof enzo. Met een paspelzaksysteem zoals dat hier wordt uitgelegd. Maar ook in de tutorial zelf staat het heel goed uitgelegd. En het is dus echt keiproper en supergemakkelijk! Mijn favoriete onderdeel van de klus! Wel opletten dat je je 'gat' voor de rits niet te breed maakt (dan kan je de rits er niet meer onder stikken), dat had ik gedaan bij het rode exemplaar. Ik heb het opgelost door biais aan weerszijden aan de rits te stikken. Nog een leuk effectje.

Dit was mijn eerste versie:



Probleem 1: het is de bedoeling dat je het keergat sluit door smal op de kant door te stikken. Welnu, ik vond dat niet schoon. Dat oranje stiksel op die blauwe buitenkant.

Probleem 2: De hoekjes wippen omhoog omdat er enkel in het midden een sluiting zit. Ja, alweer een ingenaaide drukknoop.

Mijn oplossingen leken eenvoudig: twee drukknopen en biais aan de randen. Oh en schoon  dat dat ging zijn enzo.
Mannekes, gezwoegd dat ik heb! En gevloekt! Die biais is er drie keer op en af geweest. Ik was zo slim geweest om zowel voor binnen als buitenkant canvas te nemen én die te verstevigen met vlieseline, voor de echte portefeuille-feel weet u wel... Wel, dat ging dus niet he. De breedste biais was te smal om netjes om het dikke pakje te plooien. Ook moesten de drukknopen precies op de goeie plek staan, van te voren ingenaaid zodat er aan de goede kant geen stiksel te zien was. En dat ging dus ook al niet he. Schots en scheef.

Biais eraf, drukknopen eraf (daarom staan op sommige foto's geen drukknopen). Drukknopentang en drukknopen gekocht. Gestikt zoals in de handleiding en het keergat met de hand dichtnaaien dan maar? Nope! In de naad zijn dat dus 6 lagen canvas met vlieseline, daar steekte niet zomaar eventjes een naaldje door. Dan maar met de naaimachine, niet zo proper maar onzichtbaar onder de flap.


Voor de perfectionistische zus, een halsband voor haar hond. Assorti met haar sjakos. Een klein grapke, want zoals u wel weet ben ik géén fan van hondjes.



De halsband is verstelbaar en staat Casanova beeldig. Ahum. Ik gebruikte deze tutorial. Heel rap klaar, heel gemakkelijk. Maar wel wat denkwerk vooraf, beetje puzzelen.

Voor de andere zuster werd het een papierenzakdoekzakske:



Gemaakt met de handleiding van Mme Zsazsa. Werkelijk waar; op tien minuten is het klaar!


Voor allebei een sleutelhanger:



Deze popjes herinnert u zich vast nog wel van toen. Dit keer zijn ze een pak kleiner, zowel voor als achterkant kon op een A4-tje transferpapier, ze zijn nog geen 10cm hoog. Ik stikte ze dicht met de achterkanten op elkaar, de vorige keer is gebleken dat dat het mooiste resultaat gaf. Ik liet een klein gaatje om ze op te vullen en stikte dat dan na het vullen weer dicht. Daarna pas timmerde ik de nestelogen erin. Dat was nog voor ik mijn drukknooptang kocht want dat gaat dus echt wel stukken makkelijker en preciezer.

En dan! Als laatste! Mijn favoriete onderdeel van het cadeautje!



Een juweeltje! Appeltjes van Fimoklei aan een kettingske van de Veritas.
De handleiding vind je hier. Ik heb voor deze twee wel 6 andere appeltjes gemaakt, groter, dikker, ovaler, hoekiger, geribbelder dan deze twee. Het vergt wat oefening. Als je met fimoklei werkt gebruik je best latex handschoenen zodat je geen vingerafdrukken hebt. Ik maakte de inkervingen met een kopspeld. Let erop dat je niet te hard drukt want de klei verandert bij de minste druk van vorm.
Let ook op de ondergrond waarop je boetseert. Bij mijn eerste exemplaren had ik blijkbaar wat stof tussen de klei en dat zag je heel hard na het bakken.
Bij fimoklei is de temperatuur waarop je de klei bakt belangrijk. Ongeveer een half uurtje op 110° à 120°. Langer kan geen kwaad, te heet bakken wel. Daarom gebruik je best een oventhermometer.  Ik kocht er eentje in de Banier maar die was al na de eerste bakbeurt (testje met cake) kadul. Daarna kocht ik er eentje aan een derde van de prijs bij Hema.
De appeltjes zijn na een bakbeurt gelakt met een soort vernis dat bij fimoklei hoort. Je kan allerlei benodigdheden voor Fimoklei kopen bij de Banier, Pipoos en Veritas.
De kettingen komen ook van de Veritas. Ze verkopen dat daar op de rol, de slotjes apart in een zakje. Het prutswerk van de kettingskes en hun slotjes liet ik over aan mijn lief. Ik ben namelijk gigantisch onhandig en ik had schrik dat ik de appeltjes zou beschadigen.
Op Flickr kan je veel inspiratie opdoen voor het werken van Fimoklei! Zoals deze ninja's bijvoorbeeld! Die zijn geweldig!
Ik ga zeker voor mezelf nog een appeltje maken, ik ben er echt weg van!