feestkleedje

Afgelopen zaterdag gingen onze meisjes voor het eerst naar de kerk. Naar een trouwmis! Ze vonden het geweldig en waren in de wolken over het bruidspaar! Ze keken hun ogen uit naar de 'prins en de prinses' aka onze lieve buren die eigenlijk eerder vrienden zijn geworden.
Uiteraard wisten we al héél lang op voorhand wanneer de feestelijkheden zouden doorgaan en had ik het plan opgevat van zelf een kleedje voor mezelf te maken.
Het plannen maken begon al rap, in augustus al denk ik. Ik was eerst van plan iets te doen met een cirkelrok. Ik zou een patroon zoeken van een bovenstukje en dan daaraan een cirkelrok maken, wat retro-feeling. Ik vroeg me natuurlijk wel af of dat me zou staan, ik ben namelijk geen fotomodel. De ene dacht van wel, de andere wist zeker van niet. Dus plan afgeschreven. Misschien dat ik het ooit nog eens probeer hoor, maar dan niet voor een gelegenheid.

Dan toch maar op zoek gegaan naar een volledig patroon. Gelukkig heeft Vermiljoen een heuse collectie boekskes staan. Al snuisterend botsten we op een patroon uit de Burda van mei van 2007. Het model bestaat in drie varianten, ik wilde voor de versie met de paspelbandjes gaan.



Probleem nummer 1 stak de kop op: maten! Ik heb mezelf helemaal opgemeten en kwam erbij uit dat mijn boezem wel 2 maten groter is dan de rest...(en laat die maat nu net niet op het patroon staan...zucht). En dat de patronen uit de Burda gemaakt zijn voor een lengte van 1.68m terwijl ik 1.75m ben... Vergroten dus! Dat ging al bij al nog makkelijk. Als je goed kijkt zie je op de patroontekening dat het borststuk uit 4 deeltjes bestaat en daaronder een tailleband. De achterkant bestaat uit 4 delen. En dan dus nog de rok. De stukken die rond mijn borst moesten gaan moesten wel perfect passen natuurlijk. Ik vergrootte die stukjes met 2 maten. Ik keek eerst hoe de patronen vergroot werden door Burda zelf en tekende dan evenveel extra erbij naast de bestaande patroonlijnen. Voor de lengte van het totale kleedje verlengde ik de tailleband met een aantal centimeters en de rok. Het is niet verstandig alleen de rok te verlengen want dan is het kleedje uit proportie.

Probleem nummer 2: onzekerheid. Ik ging dus maar voor een effen groen stofje dat ik nog had liggen. Ik had in Amsterdam een superknap stofje gekocht, met de bedoeling er een kleedje voor mezelf van te maken. Maar ik durfde het niet te gebruiken! Voor de paspels ging ik voor wit/ecru.

Probleem nummer 3: tijd! Ik ben een eeuwige uitsteller. Ik had er geen zin in omdat ik schrik had dat het kleedje toch niet goed ging passen, dat het volgen van het patroon te moeilijk ging zijn. De tijd begon te dringen dus nam ik afgelopen donderdag verlof om te naaien. Heerlijk was dat! Mijn naaimachine en ik, de hele dag ongestoord samen zijn! Me-time zoals ik dat nog nooit had gehad!

Tot mijn verbazing ging het echt supergoed vooruit! Het bovenstukje bleek dan ook nog eens perfect te passen! Vermiljoen was zelfs zo lief om mijn dochter op te halen op school zodat ik nog wat langer kon doorwerken. Toen ze hier aankwam lag ik al in een deuk. Ik had net de rok eraan gezet en begon spontaan -maar wel wanhopig- mijn eigen creatie uit te lachen. Zo lelijk! Zo boers! Maar ik wilde de hoop nog niet opgeven want het bovenstukje op zich zag er best ok uit. Maar hoe lang Vermiljoen en ik er ook naar staarden we bleven het mottig vinden.
Er weerklonk: "bomma-kleed", "amish-style", "precies een verkleedkleed voor als je een boerin wilt zijn uit de jaren stillekes", "komt zo te zien recht uit de Zoot...NOTTTTT!!!" en "precies uit Alice in Wonderland, maar dan wel een troelakostuum"...
En lap daar had ik probleem nummer 4!



Het lijkt op de foto misschien nog wel mee te vallen maar -geloof me- dat is het niet.
Terug naar af dus. En het was al donderdagavond! Vermiljoen en ik tuurden in mijn stoffenkast, doorbladerden Knipmode's en Burda's maar vonden geen oplossing. Ik begon serieus te balen. Ik had nog wel een jurkje hangen maar had mijn zinnen echt gezet op iets handgemaakt. Ik besloot dat ik geen tijd meer had om een nieuw patroon te gebruiken en ook geen tijd meer had om nog een stoffenwinkel te bezoeken.


Dit is het uiteindelijk geworden!


Ik ging voor de Pied-de-poule die ik nog in mijn kast had liggen. Komt van de soldenhoek van Artevelde aan 2,5€ de meter. Ik rommelde nog wat rode paspelband bijelkaar en wat rode biais (past niet 100% bij de paspels maar ik had geen keuze, de Veritas was allang dicht!). Ik begon te naaien op donderdagavond 20u30, naaide verder op vrijdagavond 20u. Zaterdag ging ik in een jeans (met nog rode pluisjes en draadjes aan!) naar de kerk om na de (gelukkig korte) mis verder te werken. Luttele minuten voor vertrek was het kleedje klaar!



Eerst had ik me voorgenomen de voering te laten en de randen af te werken met biais maar door de voering heeft het kleedje toch een mooiere pasvorm. De blinde rits is niet helemaal perfect, ze is niet helemaal onzichtbaar en ze sluit ook net niet tot boven. Ik had geen tijd meer om dat af te werken. In plaats van de rok met 6 brede plooien zoals in het patroon maakte ik slechts 1 brede stolplooi.

Ik denk dat ik het groene kleedje nog wel ga afwerken, het is anders zonde van al de werktijd. Maar die boerinnenrok vliegt er wel af! Dit was puur slechte stofkeuze, de effen donkere kleur maakt het zwaar en het is dan ook nog eens een stugge stof. De pied-de-poule is luchtiger en vloeiender waardoor het geheel minder zwaar lijkt en de rok beter valt.

Enfin, ik moest dan toch niet naakt naar dat trouwfeest. Ik voelde me er best wel onzeker in. Want door al dat getwijfel, gebaal en mijn verkeerde stofkeuze wist ik het gewoon totaal niet meer. Ik moest gewoon roeien met de riemen die ik had. Mijn lief vond het geweldig...maar of dat een betrouwbare mening is??? Anyway, ik vond het een leuker kleedje dan mijn plan B dat ik de kast had hangen.

Overigens een geweldige tip voor het werken met biais en paspelband is Wondertape! Verkrijgbaar bij Veritas. Dat is dubbelzijdige plakband die uitwasbaar is. Zo kan je eerst je biais of paspelband plakken en daarna vaststikken. Minder gevloek, meer tijd!

Tijd voor rust nu! En voor opruimtijd rondomrond mijn naaimachine!