Astronautenkleedje

Juicht ende zingt! Want mijn meest perfecte naaisel is af!



Ik ben echt over the moon van dit astronautenkleedje! Het is echt waar, helemaal perfect. Geen foutje te bespeuren en het zit mijn dochter als gegoten. Echt ongelooflijk wat een supergeslaagd naaiproject met een mens kan doen! Het is me nog nooit overkomen.



Ik hou van de grote gele knopen, ik hou van de snit en ik ben stapelgek op het stofje. Stof komt uit de Vermiljoenshop!



Het patroontje komt uit de Knipmode van april 2007 (geleend van Vermiljoen). Het is een wikkelkleedje. Ik heb er wel mijn eigen ding van gemaakt.
Ik heb de kraag en het knooplint weggelaten en in plaats van een beleg rond de voorpanden en de hals heb ik gewoon 2 kleedjes gemaakt. Zo is het zeker lekker warm en veel properder afgewerkt. Ik maakte eerst een volledig rood kleedje, daarna een volledig astronautenkleedje en heb die twee dan eerst vastgestikt aan de hals en de voorpanden en in een tweede stap de onderkant. Dan gekeerd en heb ik de voering aan de randjes wat laten piepen aan de voorkant. Zo krijg je wat het effect van paspelband maar het is veel gemakkelijker zo. Een truc die ik heb van Mme Zsazsa. Helemaal katholiek is dat niet want zo is de voering aan de binnenkant toch niet helemaal op maat. Ik bedacht pas op het einde dat het leuk zou zijn als het drukke patroon van de astronauten wat werd doorbroken, anders had ik de voering net iets groter geknipt.



Het is de allereerste keer dat ik met een designerstofje werk eigenlijk... Ik durf daar gewoon niet goed aan beginnen uit schrik het te verknoeien. Maar dit keer durfde ik het wel omdat ik toch eerst dat rode binnenkleedje moest maken. Die stof komt van de rommelmarkt. En lap, al chance dat ik dat deed want ik had meteen al de twee zijpanden van het rugpand (er zitten deelnaden in het kleedje) omgekeerd vastgezet. Ik vond al dat het rugpand er vreemd uitzag maar dacht dat het allemaal wel duidelijker ging worden eens ik verder was. Dus zigzagde ik vlijtig de naden (achteraf gezien niet echt nodig want het zit toch vanbinnen) en stikte ik de naden properkes door. Niet meer los te krijgen natuurlijk dus het rugpand maar opnieuw geknipt. Stom van mij natuurlijk want ik was te lui geweest om de tekentjes op de patroondelen over te nemen op de stof. Maar daarna ging het goed!

De mouwen inzetten ging erg vlot. Er zit elastiek in, ik vind dat heel mooi! En dat was supergemakkelijk omdat ook de mouwen gedubbeld zijn. Dus geen gepriegel met zoompjes enzo.

Dit is nu de tweede keer dat ik iets maak met een patroon uit een boekje. Eigenlijk doe ik dat helemaal niet graag omdat ik moeite heb om een overzicht van het kledingstuk te krijgen. Daardoor maak ik makkelijker fouten omdat ik het kledingstuk gewoon niet 'snap'. Zoals toen. Ik hou heel veel van de simpele tutorials op het net, met veel foto's voor de duidelijkheid, zodat ik voor ik begin te knippen en te naaien alles helemaal begrijp.

Maar nu dit kleedje zo superduperperfect is zal ik het in de toekomst misschien iets beter aandurven.

Ik ben nu bijna een jaar als een autodidact aan het naaien. Een jaar geleden had ik nooit durven dromen dat mijn dochter in dit kleedje zou rondlopen!

Voor diegenen die ook graag een wikkelkleedje willen maken maar niet aan een goed/leuk/makkelijk patroon geraken heb ik ooit eens een handleiding geschreven en die vind je hier.

PS: In de Knipmode verschijnt er regelmatig moeder & dochter mode, patronen die zowel in een volwassen als kinderversie bestaan. Dit is er zo eentje. Misschien maak ik voor mezelf ooit ook nog wel eens zo'n kleedje. Een mooi voorbeeldje van dit patroon in de volwassen versie vind je hier.