Julia & Petit Pan

Nu de lente precies toch van zin is om te blijven werden winterspullen (skipak-handschoenen-dikke rolkraagtruien- Blergh!) omgeruild voor zomerspullen (topjes! rokjes! jurkjes! teensletsen! Hoera!). En eindelijk eindelijk eindelijk gebeurde het onverwachte! Mijn dochters hadden geen handgemaakte jurkjes meer! Of, toch geen waar geen vlekken of gaatjes instonden van het vele spelen, smossen en afdragen. Ik ben nogal zuinig, ik heb het meest voldoening van naaisels die écht nodig zijn. Want hoeveel deugd heeft een mens nog van het twintigste rokje?





Het patroon Julia van Coupcoup, wat paspelband en twee keer een meter Petit Pan gaf dit resultaat:











De jurkjes gingen recht van de naaimachine om het lijf van de dochters naar het park. Kreukels op de foto's dus.





Ik vind het een zeer mooi patroon. De paspelband maakte het me wel niet zo simpel. Al doende heb ik ontdekt dat de paspelband best eerst op het rokdeel wordt genaaid en niet op het lijfje. Zo kunnen de eindjes van de paspelband mee tussen het biesje rond het splitje op de rug, en zo zitten de plooien ineens mee vastgestikt.
Het patroon valt goed op maat, een acht jaar voor mijn grote Stella, een zes jaar voor mijn gemiddelde fijne Lili. Het valt best breed vind ik, maar dat mag best voor een zomerjurkje. Speelt vlotter.
De werkbeschrijving vond ik zelf helemaal niet zo duidelijk. Er staan wat prentjes bij maar die maken het zeker niet makkelijker naaien. Ook worden bepaalde stappen helemaal niet uitgelegd. Het was wat plantrekkerij maar echt heel moeilijk was het ook niet.

PS: Ahja, dat van Lili's arm! Bijna vergeten. Gebroken pols sinds afgelopen woensdag, van de keldertrap gevallen. Ze heeft veel pijn gehad maar zoals je wel kan zien op de foto's valt dat tegenwoordig goed mee. Drie weken gips.

Alles komt terug

Mijn versche tweejarige is zoals het een peuter betaamt stapelgek van beesten. Een vlieg, een schaap, een vogel of een olifant, whatever. Extase alom! Best aandoenlijk ook, die verwondering en dat enthousiasme. Enige jaren geleden beleefden we die fase in tweevoud met onze peuterdochters. Wij deden toen niet anders dan naar beesten gaan kijken. Na verloop van jaren en het uitbreiden van de interesses van onze dochters bleef er van de dierenkijkerij enkel een tweejaarlijks uitstapje dierentuin over. En zoals dat gaat met een dessertkindje: alles komt terug! Jeuj!



Afgelopen zondag scheen de zon en hadden we een jarige in 't verschiet. Een bezoek aan de De Campagne was het ideale verjaardagscadeau. Dat was lang geleden zeg!









"Ooooohhhh!"







De Campagne is eigenlijk een schoolhoeve van de Stad Gent. Scholen gaan er met hun klassen op bezoek, kinderen leren er over de dieren en de groententuin en kunnen ook zelf hun handen uit de mouwen steken met hun klas. Maar elke werkdag tijdens de schooluren en elke tweede zondagnamiddag van de maand (van april tot oktober) is De Campagne ook open voor publiek. Tijdens de Gentse Feesten is er ook een speciaal programma. Wij deden dan al eens van geitjes melken, konijntjes knuffelen, geitjes aaien, ritjes in de huifkar, kindergrime,...



En na de terugrit, terwijl de peuterpuber zijn middagdutje inhaalde...



...genoten wij. Tja, zo gaat dat met dessertkindjes.



Voor wie het nog niet wist, ik heb hierboven een tabpagina Gent enzo, ik heb ze onlangs nog eens een update gegeven en ben van plan er nog wat meer kinderspul bij te zetten want Gent is niet alleen voor grote mensen de max!

Twee jaar Astor!

Twee jaar geleden zomerde het en werd ik wakker met een best luide krak. Enkele uurtjes later had ik mijn langverwacht bereke in mijn armen. Een echte jongen, met brede schouders, een groffer gelaat en grotere eetlust dan zijn zusjes. Wat een rijkdom! Mijn manneke!



Twee jaar later kan ik er soms nog altijd niet van over, een zoon begot! Dat is dus echt keitof! En pfoe, zoveel minder drama!
Hij zegt nog altijd heel weinig, maar er komt meer en meer praat uit. Hij kan puzzelen als de beste, speelt toneel voor de grap, is nog altijd groot voor zijn leeftijd (maat 98-104!), is stapelgek van auto's (en gilt van extase als hij eens in een echte auto zit), maakt rijtjes en torens van vanalles, kan het niet verdragen dat er geen deksels op de potten zitten die op tafel staan, doet graag klusjes zoals de tafel dekken, gaat al flink op het potje, gaat graag slapen, kan al perfect en supersnel loopfietsen en zegt keigraag neen.



Een jarige zoon, een handgemaakt hemd! En een kroon, in de rapte. Want zijn zus was ook onlangs jarig en dan worden ze wel eens samen gevierd...en we hadden maar één kroon.



Die kaarsjes op de taart, dat was toch maar raar. Bijna zo raar als een familie die opeens uitbundig "lang zal hij leven" begint te zingen.



Weer een Apple-hemdje, met kam-snaps en een stofje van bij De Stoffenkamer.

Charlie

Was mijn Astorke een derde dochter geweest, de kans was groot dat ze Charlie zou heten. Fijn om Sha's Charlie te combineren met mijn hartediefke van een zoon.







Niet alleen een hartediefke, ook een bijna tweejarige en een puzzelkampioen!





Aaaah! Dat ene kuiltje in zijn wang als hij lacht!





De stofjes komen van De Strik in Ledeberg en zijn heel fijn en dun. Ik heb een zwak voor streepjes, en al helemaal voor blauwe streepjes! Prachtig voor dit shirtje maar het zijn de vreselijkste stoffen waarmee ik ooit genaaid heb. Zo erg dat ik keihard gesakkerd heb op de eeuwig omkrullende randjes en de lubberende naden.



Ik maakte nog een tweede Charlie  -een maat groter- voor Nand, het jarige petekind. De tricot met robotjes is degelijke, van Lillestof. De blauwe binnenkant is een t-shirt van de peter van Nand aka mijn vent, waarvan de biesjes een ongeluk hadden meegemaakt maar de rest nog perfect bruikbaar was én perfect paste bij de robotjes.

6 jaar

Mijn Lili wordt vandaag zes jaar. Zes jaar en dat heeft al twee snijtanden gewisseld, leerde zichzelf lezen en schrijven, en gaat al zes lange dagen op scoutskamp. Ik kan haar niet eens drie verjaardagszoenen geven want ze komt morgen pas terug. Oh wat mis ik mijn dochters!

Ik naaide snel een cadeautje in elkaar, een kleinigheidje dat ze vandaag zal krijgen van haar grote zus die ook mee is op kamp.






Het werd een paard met obesitas, maar wel in een schoon petit panneke! Het is klein maar o zo knuffelbaar!
Ik gebruikte deze tutorial, die eigenlijk bedoeld is voor een reuzegroot knuffelpaard. Ik hoop dat ze de laatste kampnacht heerlijk droomt met haar knuffelpaard bij in haar slaapzak.

Lili pasgeboren:


Lili 1 jaar:



Lili 2 jaar:



Lili 3 jaar:



Lili 4 jaar:



Lili 5 jaar: