Vogelbroekje

Er zijn mensen die nog kunnen naaien met twee hernia's, ik had gehoopt dat ik daarbij was. Ik heb geprobeerd maar het ging effenaf niet. Hargl. Gelukkig hebben de kinderen nog wel wat handgemaakte spullen die nooit de lens zagen.

De vogelbroek dus. Die maakte ik een paar maand geleden al, en eigenlijk was het een mislukking.



Ik had een schoon patroon gezien van een zeemansbroekje in de Knippie (ik pluis nog uit welke precies, al van lang geleden). Ik dacht er eventjes een voering in tricot in te steken zodat het een warme broek werd. Maar het werd een ramp. Ik snapte geen hol van de werkbeschrijving hoe je de zeemanssluiting maakt en ik was toen ook compleet vergeten dat ik ook dit patroon bezit met wellicht de perfecte geïllustreerde uitleg erin.Tof. Effenaf.



Dus ik knipte de tricotvoering eruit, ik knipte de tailleband met mysterieuze zeemanssluiting eraf en zette er in de plaats een good old tricotband aan. Hehe. En toen hadden we een broek.



In dit tijdelijke huis zijn er maar een paar plekjes waar de lichtinval én de achtergrond ok is om foto's te maken. Niet zo raar in een huis waar de verhuisdozen niet worden uitgepakt. En dus werd het peuterke eenmalig toegestaan op een salontafeltje te poseren. En content dat hij was!



Ontmoet woeffie en tuta. Het schaapke was eigenlijk al aan zijn middagdutje toe.