Van Stella voor Katrien

Mijn Stella wordt groot, ze is nu kleuter af. En dat steekt wel, ja. Het was net gisteren dat ik met haar ging wennen in het instapklasje. Zij trappelend van enthousiasme, ik met dezelfde krop in de keel. En eigenlijk ben ik niet eens triest, ja natuurlijk had ik haar graag stiekem nog wat extra kleuterjaren aangesmeerd maar het kind heeft zichzelf al leren lezen. Hoog tijd dus voor het eerste leerjaar!
Ik ben echt slecht in afscheid nemen. Mijn oudste dochter lijkt op dat vlak (en ook wel op heel wat andere) sprekend op haar moeder, de tranen vloeien bij haar ook rijkelijk als ze met veel goesting op logement gaat. Den bleiter. Vandaag nam ik afscheid van Stella's kleutertijd en van haar laatste kleuterjuf. Onbeschrijfelijk eigenlijk, wat een fantastische juf ze de voorbije 2 schooljaren had. Er is werkelijk niemand die onze dochter zo goed kent als wij, behalve Katrien. Ze heeft Stella zo helpen groeien, schoon om te zien.

Mijn Stella zou de mijne niet zijn mocht ze haar zin niet doordrijven. Na het naaien van haar eerste eigen rokje toog ze met mijn lintmeter naar de klas. 's namiddags kwam ze thuis met de maten op een briefje. Vastbesloten was ze, een rok voor Katrien moest en zou er komen! In het rood -neenee mama, gewoon knalrood!- en mét een kantje. Want dat laatste is iets waar ze zelf voor zwijmelt.
Helemaal alleen gemaakt, op de rits en het doorstikken van het kantje na. Dat is toch wel écht mijn dochter!







Als een klein vogeltje
Hongerig en zoekend, kwam ze onder jouw vleugels
Je hebt haar gestimuleerd, gevoed en over de rand van het nest leren kijken
Nu is het aan haar om te vliegen, een schone vlucht doorheen de lagere school
Bedankt voor alles, jij bent zo fantastisch!