vossen, konijnen, vogels en eekhoorns

Vorige week hield ik me naaienderwijs bezig met het omtoveren van saaie of kapotte of versleten dingen tot iets wat weer toonbaar of bruikbaar is. Meestal zijn dat niet de meest plezante klusjes, noch de meest voldoeningschenkende (is dat wel een woord?). Ze stonden dan ook al maanden op mijn schier oneindige to-sew lijstje.

Ik begon met het simpelste karwei, de poppenbuggy van Lili herstellen. Het o zo geliefde onding op wieltjes had zwaar geleden op de speelstraat. Ik haalde de oude zitting eraf, knipte de naden los en zo had ik mijn patroondelen. De originele stof was paars met poesjes, dit is zoveel leuker! De riempjes zijn gemaakt van satijnbiais en dat vindt de poppenmoeder héérlijk!

Dan begon ik aan wat in mijn hoofd het moeilijkste leek. Al maanden zat ik erop te denken. Maar met mijn duffe kop begon ik er niet aan. Nu ik wat frisser ben moest dat dan maar eens eindelijk gebeuren. De kinderpoängs kregen een fleurig hoesje! De meisjes kozen zelf de stofjes hiervoor maanden geleden in Ikea.

Zoals u kunt zien is het kussen bij aanschaf gewoon wit.

Saai maar ook niet ideaal bij stiftengekke dochters. Ik wilde dus een hoes voor over het kussen, geen nieuw kussen. Dit om het wasgemak te vergroten. Een goeie tutorial voor een volledig nieuw kussen en nieuwe zitting vond ik hier. Het resultaat is mooier maar minder gebruiksvriendelijk denk ik.
Het kussen heeft een flap die als hoofdsteun dient. En de stof zit ook bovenaan en onderaan om het frame geslagen. Die hoofdsteunflap heb ik niet behouden, teveel denkwerk voor iets wat ik niet noodzakelijk vond. De zijkanten werkte ik af met een beleg dat opzij en ook boven- en onderaan vastzit.
Rap klaar en zoveel fleuriger!

Tot dan ging het vlot, beter dan ik had verwacht. Tot Stella me met tranen in haar ogen vroeg om ook haar poppenwagen te herstellen (babyweek gehad in de klas en de zitting was kapot). En toen werd het moeilijk.

De roze gestreepte zitting en kap werden verknipt tot patroondelen. Het origineel was afgewerkt met biais maar daar had ik geen zin in. Dus dubbelde ik het hele zitje. Omgekeerd en binnenstebuiten denken is niet mijn sterkste kant. Er moest dus meermaals worden losgetornd.
Het klepje voor de voetensteun was moeilijk, er zit een hard kartonnetje in én een flapje achteraan dat over het frame moet schuiven.
Maar het allermoeilijkste was de kap. Het metalen buisje vooraan in de kap kon niet los van de poppenwagen. Plus de kap is vooraan ook extra gewatteerd (ik sandwichte gewoon het origineel tussen 2 lapjes stof). Ik heb uiteindelijk de hele buggy onder mijn naaimachine door geschoven. Een hels karwei en het is niet eens proper afgewerkt. Normaal hoort er ook nog een boodschappenmandje onder, maar dat is voor als ik nog eens heel veel goesting heb.

En dan als laatste, de poef!

De poef stond jarenlang met zwarte gekrompen en versleten hoes in onze living. Tijd voor wat een wat vrolijker aanblik. Alleen had ik het wat onderschat, want vier vierkanten aan één centraal vierkant naaien is niet zo gemakkelijk. Vooral niet in de hoekskes.