opgeruimd en nog wat teruggevonden

Afgelopen zaterdag kocht ik mijn rugzak vol op 't stoffenspektakel. Ik was nochtans niet echt in een stoffenkoop-mood maar vond het anders toch maar zonde van mijn energie om helemaal tot aan Flanders Expo te crossen om dan maar met  1 lapke terug naar huis te gaan.
Om die nieuwe meterkes plaats te geven werd de stoffenkast opgeruimd. Ook de rommelbakskes helemaal vanonder.

foto is van mei 2009, ondertussen is er al véél veranderd, ahum

Vroeger, toen ik nog maar net naaide, (dat moet dus iets meer dan een jaar geleden zijn hehe) hield ik alles bij. Placematjes, tafellakens, oude handdoeken, de minuscuulste restjes stof... En dat moest dan niet eens schoon zijn he, als 't maar bruikbaar was!
Ondertussen weet ik dat ik eigenlijk geen oefenlapkes meer nodig heb en dat ik met die dingen toch echt niks doe en ze kostbare plaats innemen in de stoffenkast. Dus opruimen die handel!

Ik smeekte mijn lief om twee extra schabben in mijn kast te steken. Het is zo'n kast van Ikea, standaard zit daar maar 1 legplank in, dus niet heel handig. Maar wel goedkoop en van maat perfect om op de eerste overloop te staan.

Al opruimende kwam ik 't en 't ander tegen. Zoals een pyjama die Stella meer dan een jaar geleden kreeg en waar al na een half uur twee scheuren instonden. Die ik natuurlijk wel eens ging herstellen. Ondertussen is dat dus gebeurd en de pyjama past nog, oef!
Naast de pyjama ook nog samengespelde vlaggetjes van een vlaggenlijn die nooit zal bestaan wegens te klein geknipt en te lelijke stofjes. Een tricotkleedje voor mezelf dat half in elkaar steekt maar ook nooit zal afgeraken wegens lubberen en scheef gestikt. Een rok gemaakt van een kringloopwinkelkleedje in tricot die ik ook nooit zal dragen wegens -again- scheef gestikt en lubberen.
En dan ook nog twee afgeknipte rompertjes in maatje 86. Het waren zo goed als nieuwe bodietjes, en nog best mooie ook. Maar Lili was al zindelijk op haar 18 maanden en dan zijn rompertjes een pest. Dus slimme mama dacht eens rap twee t-shirtjes te maken. Nu weet ik dat dat géén slim plan is als je nog maar net naait met een naaimachien van de Lidl. Het trok op niks: opnieuw lubberen en scheef gestikt. Tricot en ik, ik twijfel of we ooit écht goeie vrienden gaan worden.

Omdat de dochters meehielpen opruimen (vonden ze overigens geweldig: al die lappen stof per kleur op stapeltjes leggen!) kon ik die afgeknipte rompertjes niet zomaar wegkeilen. Voor ons popkes mama!!!
Ik zag de frustraties al, bleirende dochters die elke twee stappen komen zeuren omdat het truitje van de pop niet goed zit, omdat de mouwen te lang zijn. Ik werd al gelijk mottig van 't gedacht alleen al.

Dus kroop ik samen met de dochters achter 't naaimachien!

Ik nam een goedpassend poppentruitje en tekende de contouren af op de rompertjes. Ik knipte een groot stuk van de mouwen af en vouwde de blote randen van de mouwen twee slagen naar binnen (zo werden ze al mee vastgestikt met de naden, ik dacht dat de mouwen omzomen te veel gepruts zou worden, achteraf gezien dus niet en was het properder geweest van dat niet te doen). Dan stikte ik op de krijtlijntjes zodat het rompertje en de mouwen smaller werden. Naar onderen toe worden de rompertjes wijder zodat het echte jurkjes zijn.
De halsopening naaide ik met een paar steekjes wat dicht zodat het niet lubbert rond de poppenhals maar nog net breed genoeg is om door kleuterhandjes over een poppenkop getrokken te worden.
De zomen stikte ik met steek 12, de fagotsteek. Geen idee waar ie juist voor dient maar dat zag er mij een goei stretchsteekske uit en het stretcht idd ook goed mee.
Op het paarse poppenjurkje appliceerde ik nog twee groene appeltjes uit een restje (echt een superklein restje!) waar nog vliesofix op kleefde en ik net nog twee appeltjes kon redden.
Van de restjes van de mouwen maakte ik poppensokjes. Gewoon afgerond dichtstikken.
De poppenjurkjes en de sokjes kostten me een half uurtje tijd!

Dan vond ik in mijn rommeldoos ook nog deze tuttenketting. Die maakte ik voor Nand toen hij nog in zijn moeders buik rondzwom. Ik heb het ding nooit afgegeven omdat ik het te lelijk vond. Ik was wel van plan om het lint te hergebruiken, daarom zat ie nog in de rommeldoos. Ik heb 'm dan maar aan Stella gegeven en haar poppentut eraan gehangen. Kind blij en ik van mijn rommel af!

Voor diegenen die nu denken: wat hangt dààr nu aan? Het is een dino, uit vilt en met knisperfolie erin. Mottig he!