Voor meneige

Enkele maanden geleden werd ik verliefd op dit stofje. Het was de allereerste keer dat dat me overkwam. Intussen is het vaker gebeurd. Bij zo'n coup de foudre gaat er vanalles door mijn hoofd: rok, jurk, vest, iets voor de kindjes...maar meestal niets concreet. Deze stof was een couponneke en heeft dus enkele maanden op haar bestemming liggen wachten.



Nu is de lap stof getransformeerd tot mijn allereerste zelfgemaakt kledingstuk voor mezelf. En alsof dat al niet straf genoeg is; het patroontje tekende ik ook zelf! Nagemaakt naar een goedpassend zalig jurkje waarmee ik op bijna elke foto sta van vorige zomer.
En wonder boven wonder ging alles perfect! Dit is nu mijn allereerste stuk waar eens geen foutjes inzitten. Het mag dan wel tricot zijn (bij aankoop had ik nog geen flauw benul wat dat was, tricot haha) maar het ging heel vlot onder mijn naaimachine. Ik stikte de naden met de middelste zigzagsteek (heb er 3 op mijn machine). Ik heb ook een elastische/locksteek maar dat probeerde ik eerder al eens en dat verbruikt gigantisch veel draad! Er zit een belegske in het bovenstukje en in de tailleband.



Nu het kleedje klaar is merk ik pas dat het patroon van de stof zo goed loopt, bij het verknippen had ik daar dus totaal niet opgelet. Pas toen ik achter mijn naaimachine kroop viel mijn € dat de raketjes aan de voorkant van het rokdeel in de andere richting wijzen dan op de achterkant, maar dat is helemaal niet erg eigenlijk.

Rap klaar en het kleedje past perfect! Yes!

Nand!

Nand is een verse baby, een paaskind. En het petekind van mijn lief! Petekindjes moeten in de watten worden gelegd, vandaar deze t-shirtjes.
Ik maakte eerder al deze cadeautjes voor hem, maar toen zwom ie nog vrolijk rond in zijn moeders buik.



Weer het schattige hondje van Anna Maria Horner en het kereltjes mooie naam.

Overigens is kleine Nand een uiterst knappe verschijning. En lief ook. En schattig, vertederend, ontroerend....Hij is om te stelen!

Roodkapje & puppylove

Deze maakte ik gisteren. Vliesofix is toch echt geweldig! Ik appliceerde al eerder, het was een van de eerste dingen die ik aandurfde als naaileek. Geïnspireerd door Mme. Ik maakte deze en deze en deze en deze. Eigenlijk is het heel gemakkelijk en heel snel klaar, als je figuurtje niet te veel hoekjes en kantjes heeft tenminste want op letters heb ik al zitten zweten.

Naar dat silhouet van roodkapje heb ik lang moeten zoeken, deed ik vorige week al, en heb nu dus geen flauw idee waar ik het nu ook alweer vond. De puppy is van Anna Maria Horner en vind je hier! Stella is héél blij met haar roodkapje maar ze wordt echt niet graag gefotografeerd vandaar haar niet zo blije snoetje.

How to make a baby

deze zag ik bij Design Mom. Tof he. De baby in kwestie heet ook Stella!

Vanmiddag

Vanmiddag gebeurde dit:



Lili is al enkele maanden met geen stokken in haar bed te krijgen 's middags. Dat is best handig, hoeven we daar ook geen rekening meer te houden. Anderzijds mis ik soms toch dat rustpunt in mijn dag. Maar vanmiddag vroeg ze poeslief: "mama, ikke op jouw rug slapen! In de draagdoek". Nog geen minuut nadat mejuffer op mijn rug hing voelde ik haar warme zachte lijfje verslappen en haar snoetje tegen mijn rug aangedrukt. Héérlijk toch!





Niet zo makkelijk om zelf foto's te nemen van je slapend kind op je rug!

Kringloopwinkelbuit

Gisteren na het boodschappen doen nog even de kringloopwinkel binnengewipt. En de buit bedroeg: 1 lap streepjestricot (met schuine strepen!), 1 okerkleurige gordijn met een gouden glans, 2 ieniemienie babytruitjes voor de poppen en een stel poppenkastpoppen. Even de wasmachine in en dan 2 dagen buiten wapperen om de kringloopwinkelgeur eruit te krijgen.
Van die tricot maak ik denk ik een rok of een vestje voor mezelf. Liefst van al een vestje met drukknopen, maar dan moet ik nog een goed (en gemakkelijk!) patroontje vinden. Een rok lijkt me dan weer makkelijker te maken dan een vestje.
Het gordijn wordt misschien een rok voor mezelf of een kleedje voor de dochters...Ben er nog niet uit.
Ook kocht ik een Bretoens bed voor 12,50€! Dat zocht ik al een tijdje. Voor Lili, zo hebben ze allebei hetzelfde bed. Natuurlijk is zo'n bed aartslelijk, maar met een likje verf oh zo romantisch! Nu twijfel ik nog over welk kleurtje het zal worden. Stella's bed is babyblauw. Voor Lili dacht ik aan zacht lila, pastelgroen of heel licht roze. Niets flashy want de kamer is niet zo groot en dan is dat bed zo prominent aanwezig. De kleur moet ook bij het behang passen maar hoeft er niet per se in voor te komen.

Overigens moet ik zo stilaan stoppen met stofjes kopen want ik krijg ze niet meer opgeborgen! Ik heb geen aparte naaikamer en dus liggen mijn naaispullen overal weggemoffeld als ik ze niet gebruik. Momenteel staat de strijkplank al dàgen in onze woonkamer met gigantisch veel naairommel op. Toen ik pas begon met naaien kocht ik een trolley met 3 schuiven om mijn stofjes in te bewaren. Dat was toen amper vol en het zag ernaar uit dat ik er een tijdje mee zou toekomen... Yeah right! Dat trolleytje staat in onze gang, uitpuilend. En ernaast staat een grote Ikea-tas vol met stofjes en erop ligt ook een grote stapel. De stofjes van het stoffenspektakel van vorige vrijdag liggen nog in een tas op mijn mooie vintage kast in de woonkamer... Een rommeltje dus! Echt motiverend is dat ook niet. Een mens heeft zo geen overzicht van zijn hebben en houden, en altijd dat opruimen na een avondje naaien...haat ik zo!
Anderzijds, we hebben kamers genoeg in huis om eentje voor mezelf op te eisen. Maar ik zit niet graag apart, alleen. Ik heb echt iemand rond me nodig, altijd. Om de eeuwige twijfelaar in mij te sussen, om mijn gevloek te temperen, om mijn euforie als het dan wel goed gelukt is mee te delen... Dus rommelen we maar wat verder!

Welletjes...euh...nietje

Net 2 jaar is ze, en helemaal geen held. Doch avonturiertje in hart en nieren, waarschijnlijk omdat ze nog zo weinig beseft, misschien ook wel omdat ze gewoon wild is. Ze staat geregeld vol bulten en schrammen, stoot dagelijks meermaals haar hoofd, wordt wel eens omvergelopen door grotere wildebrassen en klimt en springt dat het een lieve lust is. Zo ook afgelopen zaterdag. Ze klauterde op haar eetstoel en ging al rechtstaand wat staan wiebelen, tot de stoel ook zin kreeg om mee te doen en ze beiden pardoes tegen de grond keilden. De stoel kwam er heelhuids vanaf, wat van mijn dochter niet gezegd kan worden. Ze landde op een aluminium richeltje van onze deur en begon (gelukkig!) meteen loeihard te huilen. Op het eerste zicht leek alles nog ok, tot mijn vader heel droog vroeg of al dat bloed aan de andere kant van haar hoofdje van het vallen was! Ondertussen lachte de kleine prinses al terug, zij het ietwat pips, terwijl de wonde op haar koppeke me aangaapte. Even getwijfel: huisartsenwachtpost of toch maar spoed? We zijn nogal koelbloedige ouders, panikeren niet snel en zijn dus niet van het type dat bij elke bluts en buil richting spoed trekt. Het was duidelijk dat die wonde moest gehecht worden, en omdat het aan haar hoofd was en ze nogal suf leek toch maar naar de spoed gereden. Eenmaal daar aangekomen (nadat Lili verwonderd en blij opmerkte dat Bompa een hele sjieke auto had) viel de jongedame prompt in slaap in mijn armen. Ik voelde wel aan dat dat niet pluis was, maar mijn vader stelde me gerust, ze had immers niks geslapen die middag...

Een nietje en een huilbui later zei de spoedarts dat een 24uren observatie nodig was...ik viel uit de lucht want ik was voorzien op: effe hechten en weer naar huis! Doeme! Weeral ziekenhuis! Wat ben ik blij dat het ziekenhuis een recent vernieuwde pediatrie heeft! Enige tijd later kwam de kinderarts van wacht binnen (mijn lief heeft wat gemist want het was een babe, met doorkijkbloes!) en die vroeg me ietwat belerend doch vriendelijk of ik eigenlijk wel wist waarom Lili ter observatie moest blijven. Omdat ze op de spoedafdeling vonden dat ze wel heel erg pips reageerde en omdat ze door haar val het risico liep om een hersenbloeding te krijgen. 24uren monitoring dus... Ik schrok wel, eigenlijk had ik het in mijn koelbloedigheid onderschat. Na een paar uurtjes kwam mijn kleine Lillepil wat los en werd ze weer haar vrolijke zelf: oef! De nacht was vreselijk, elk uur werden we gewekt, om haar reflexen te testen om dan nog maar te zwijgen over het gebliep van de monitor en het getik tegen de spijlen van alle kabeltjes waar ze aan vast hing...ik ben een wrak... een wrak met een geniete dochter die eenmaal thuis meteen weer begon te totteren. Tsssss!
En nu is het welletjes geweest, dat ziekenhuisgedoe!

Zeg Roodkapje...

Stella is sinds enkele weken stapelgek van sprookjes. Zalig vinden we dat! Vooral Roodkapje is favoriet.



Maandag waren we in de Efteling en onze dametjes hadden een topdag. Onze stoere Stella was wel wat bang van de draak en liep luid roepend en pijlsnel weg. De wildwaterbaan, bobslee, droomvlucht en het kabouterdorp vonden ze alletwee de max! Sprookjes zijn dus een hot topic in dit huishouden! Stella is zowaar verslaafd aan Roodkapje (ze wilde na 10 volle minuten staren in de Efteling nog niet verder), en kleine zus die geniet mee!



Daarom, en ook omdat de zon weer wat meer van zich laat zien, maakte ik dit Roodkapje.
Een zonnehoedje dus! Het is geïnspireerd op een zonnehoedje dat ik bij hun kleine nichtje zag (ik denk -maar ben niet zeker- dat het van het merk Kik-Kid was). Erg gemakkelijk te maken. Bij deze deel ik dus mijn zelfgetekend patroontje met jullie. Dit past voor kindjes van 1 tot 3 jaar. Ik maakte dit zonnekapje gisteren en het past het best voor Lili's koppeke. Ik heb Stella een groter exemplaar beloofd dus er komt zeker nog een groter patroontje aan.






Benodigdheden:

• patroontje van het hoedje en de klep
• verstevigende vlieseline (voor de klep, 20cmx10cm is voldoende)
• 1m biaisband of lint
  
• eventueel tweelingnaald
  
• naaimachine, stof (normaal krijg je dit zonnekapje net uit een fat quarter)

hoe? Zo!

• teken de patroondelen over op patroonpapier (de patroondelen zijn getekend op A4-formaat)
  
• speld de patroondelen op de dubbelgevouwen stof en let erop dat het patroondeel van de klep op de stofvouw ligt
• teken de patroondelen over, ook het schuine streepje in de kruin van het kapje (3cm)

• teken eventueel je naadwaarden aan het kapje (ik neem meestal 1cm, ook naadwaarden tekenen aan de rechte zijden van het kapje want daaraan moet de klep komen)
• teken naadwaarden aan de klep (ik legde de rechte kant aan de zelfkanten zo moest ik niet zigzaggen nadien om rafelen te voorkomen), let erop dat de naadwaarden aan de rechte kant even groot zijn als die aan de rechte kant van het kapje.
  
• knip de zonneklep 2x (dus 2x op de dubbelgevouwen stof!)
• knip de hele zonneklep uit je vlieseline (dus zonder vouw in het midden, dat blijf je anders zien
• strijk de stijve vlieseline op de stof voor de klep aan 1 verkeerde kant van de stof

• stik de 2 delen van het klepje aan elkaar maar laat de rechte kant open
• strijk de naden open en keer het klepje, strijk dan nogmaals op de goede kant van de stof
• stik langs de gekromde kant van de klep (om ervoor te zorgen dat de harde kant niet gaat schuiven). Hier komt de tweelingnaald piepen. Op zomerhoedjes of petjes zie je vaak dat de klep verschillende rijen stiksels hebben, dat is (denk ik toch) om te voorkomen dat de 2 lagen stof gaan schuiven. Ik gebruikte geen tweelingnaald maar een magnetische geleider die ik van mijn schoonmoeder te leen heb (omdat ik te lui was om uit te pluizen hoe mijn machine werkt met een tweelingnaald). Het is een magneet met een rechte kant die je op je metalen plaatje van je naaimachine zet, zo blijf je mooi recht stikken. Ik stikte 3 rijen stiksel. De klep is nu klaar
• Stik het kapje aan elkaar (laat de rechte kant open) en geef knipjes in de bochten
• zigzag de blote stofranden (om rafelen te voorkomen)
• Steek precies in het midden van de klep een speld en speld de klep naar binnengeslagen op het midden van het kapje (dus de goede kanten naar binnen!)
• stik de klep aan het kapje
• stik het lint aan het kapje
• zoom de onderkant om (en een klein stukje van de zijkant, maar dat zit normaal al mee omgeplooid met de zoom van de klep aan de kap). Ik maakte dit kapje uit 1 stuk, maar je kan evengoed een aparte onderkant nemen met meer fronsen in zodat het wat meer roezelt en dat aan het kapje stikken. Ik nam ook een gewoon rechte onderkant, dus als je dit ook van plan bent dan teken je best een gewone rechte lijn op de plaats waar de golvende lijn staat op het patroon.
  
• stik een neepje op de getekende lijn in het kruintje, aan de binnenkant (dit is niet noodzakelijk)
  
• klaar!

Ik maak er snel nog eentje, voor Stella dan. Misschien maak ik dan wat meer foto's zodat de handleiding duidelijker wordt. Hopelijk vinden jullie de roodkapjes even leuk als mijn dochters en ik! Zeker laten zien als je er eentje maakt!

Het is een tijdje geleden dat ik nog zo content was van iets dat ik gemaakt heb!


noot: enkel voor persoonlijk gebruik / for personal use only

kringloopwinkelbuit

Deze stofjes kocht ik deze week in de kringloopwinkel. Ik kom er regelmatig en kijk altijd bij het linnen. Soms heb ik wel eens een stofje mee, maar deze keer kon ik blijven graaien. Ik voelde dat de dame naast me ook nogal begerig meerommelde dus was ik nogal hebberig. Enkele €urots armer en luttele minuten later waren deze van mij! Yes!
Het lichtblauwe is een gehavend jurkje (25 cent) waar ik nog wel een zomerrokje uitkrijg. Het rode met witte accenten is een intact jurkje maar wat te groot, dus het moet nog wat smaller gemaakt worden. De rest zijn stofjes van enkele meters.
Geweldig toch!

Hieperdepiep hoera!

Vandaag was mijn lieve kleine Lili jarig! Vanmorgen haalden we haar al zingend uit haar bed en ze was euforisch! Zalig!



Twee jaar geleden beviel ik na 37 weken zwangerschap van mijn dikste baby onder de volle maan. Het was perfect!
Het begon met een knalroze streep eind augustus 2006, Stella kroop toen lustig rond en we hadden het gevoel dat we onze draai hadden gevonden. Ik was in shock, het lief kon alleen maar lachen. Blij werd ik pas na een week of 2, maar dan wel ineens hypergelukkig!
De zwangerschap en bevalling van Stella waren verschrikkelijk. De zwangerschap van Lili liep ook niet van een leien dakje. Omdat ik bij Stella zwangerschapsvergiftiging had bestond er een kans dat ik dat bij Lili opnieuw ging krijgen. Mijn bloeddruk piekte op 26 weken alweer boven de 100 onderdruk en het verdict was dus: bedrust... 11,5 weken lang! We waren die eerste weken erg ongerust, al zo vroeg! Zou ze de levensvatbaarheidsgrens wel halen? Zouden ze het met medicatie nog lang genoeg kunnen rekken? Bij Stella duurde het hoop en al 2 weken tussen diagnose en geboorte. Maar de weken kropen ontieglijk traag voorbij en de situatie bleef min of meer stabiel. Ik had veel contracties en al erg vroeg ontsluiting, hing uren aan de monitor, kende het hele personeelsbestand van het verloskwartier op den duur. We wisten dus wel dat onze tweede jongedame zich wat vroeger ging laten zien, ten laatste op 38 weken zou ze gehaald worden. Gelukkig was dat niet nodig. Ik liep al een tijdje met 4 cm ontsluiting rond en die voorweeën maakte me echt chagrijnig. Die 2e april 2007 was het prachtig weer, zomers, na alweer een sessie monitor zei ik dat ik straks wel zou terugkomen. We hebben nog een overheerlijk slaatje gegeten op onze koer. En een grote ijs. En een gini gedronken. Het rommelde wat en ik besloot in bad te gaan, ik had ergens gelezen dat echte weeën niet stoppen na een bad, voorweeën wel. Na een heerlijk bad bleef het rommelen, maar ik had al zo lang en zoveel contracties, al weken. Dus dan toch maar gaan slapen. Het lief legde zijn handen op mijn buik maar ik kon het niet verdragen. Het begon dan toch venijnig te worden en dus wipten we die kleine Stella uit haar bed, zwierden we haar de auto in alsook mezelf mèt opgespannen buik en kotszakje. Midden in de nacht reed mijn lief ons zenuwachtig doch beheerst richting tante en daarna richting ziekenhuis. In de auto werden de weeën erg heftig maar ik kreeg ze vlotjes weggepuft. Op de parking van het ziekenhuis werden we vertederd aangekeken door een verpleegster die huiswaarts ging: ah jullie komen voor een nieuw leventje... ja deuheu, ik sta daar niet in het midden van de nacht, al puffend en grommend om effe een frisse neus te halen!
Het was razend druk op de verlosafdeling, de volle maan was de schuldige volgens de vroedvrouwen. Een stel monitorkabels en enkele pittige weeën later werden we alleen gelaten. Die eerste vlogen er nogal snel af, kon ze niet verdragen. Weeënstorm. Meepuffend lief. Geroep en getier.Twee keer persen. Prachtige gezonde dikke dochter op mijn buik. 3860g voor slechts 37 weken! Uren later belandde ik dan eindelijk op mijn kamer op de materniteit met gi-gan-tische hoofdpijn. En toen ik mezelf voor het eerst in de spiegel zag bleek ik overal rode puntjes op mijn gezicht te hebben. Dat lag aan de supersnelle bevalling (slechts 2u!). Dochterlief had het ook, rode stipjes, ook van de snelle geboorte. Voor een baby is het beter om geleidelijk aan geboren te worden, maar tijdens de bevalling voelde ik, na het breken van mijn vliezen net voor een perswee, Lili keihard tegen mijn bekken botsen. Baren doet gigantisch veel pijn, echt heel veel pijn, en daarom perste ik zo hard. Anyway, het is met haar helemaal goed gekomen: ze ziet er superschattig uit! Het was een hele mooie bevalling!



De weken die volgden zaten we hier thuis allemaal op een hele mooie roze wolk. Echt zomerweer in april, het lief met erg veel verlof thuis, zoete Stella en droombaby Lili. En dat hadden we verdiend na al die miserie met Stella. Lili bleek na 3 weken ook een refluxer maar ze kreeg snel medicatie en werd na enkele moeilijke huilerige weken terug de droombaby die ze van in het begin was.




En vandaag werd deze meid dus twee. Tijd voor een derde zou men denken. Maar blijkbaar ben ik de enige hier thuis die daar zo over denkt...Wie weet...ooit...
De vilten kroon werd opnieuw gebruikt en er werden kaarsjes uitgeblazen. Voor haar verjaardag gaan we een dagje naar de Efteling, maar voorlopig is grote zus nog te pips. Omdat ik haar toch wel iets wilde geven maakte ik deze poppenkleertjes.







Ik zag ze in het tijdschrift OOK dat ik doorbladerde bij oma, de werkbeschrijving en de patroontjes vind je hier. Er staan geen foto's bij, die stonden in het tijdschrift. Het poppenjasje is erg goed gelukt, al zeg ik het zelf. Het was de allereerste keer dat ik een kap en een mouw maakte. De kap, dat ging vanzelf, maar die mouwen! Oh boy! Daar heb ik echt lang op zitten kijken, hoe die erin moesten. Uiteindelijk staan ze erin maar het trekt wel wat, ondanks de vele knipjes. Ik steek het op het patroon haha. Het jasje is omkeerbaar, het goeie daarvan is dat je dus geen ieniemienie zoompjes moet inleggen. En ook leuk is dat het jasje zowel voor een meisjes- als een jongenspop kan dienen. Van deze patroontjes probeerde ik ook een broekje. Dat is grandioos mislukt. Ik heb nog nooit een broek gemaakt en snap dus niet hoe zo'n ding in elkaar moet. Ondertussen heb ik er al uren en uren over nagedacht en denk ik te weten hoe het dan wel moet. Misschien probeer ik het later nog wel eens. Het blauwe jurkje maakte ik van een keukenhanddoek, het patroontje tekende ik zelf.
Het ruitjestenuetje is mislukt. De stofjes zijn wel leuk: rode ruitjes met een kerststofje aan de andere kant, het was de bedoeling dat het ook omkeerbaar zou zijn. De armsgaten zijn zo klein dat ik ze niet mooi afgewerkt krijg en het broekje past niet over de poep en de pijpen zijn te smal. Omdat het broekje van het patroon niet lukte tekende ik zelf een patroontje, maar het past dus niet...

Dit is een beleg: