Mijn lief vertelde me daarstraks dat ze voor mij gebeld hadden, en dat zij erg opdringerig en helemaal niet vriendelijk was geweest. Maar, stelde hij me gerust, ze zou maandag zeker terugbellen... Oef!
Zij is de telemarketeer van Test-Aankoop, allez eerder van het callcenter dat Test-Aankoop betaald om mensen lastig te vallen. Zij is waarschijnlijk uitgeblust na het duizendste telefoontje, na de duizendste keer datzelfde script te hebben afgerateld, voor de duizendste keer een geïrriteerde mens aan de andere kant van de lijn. Zij vindt Test-Aankoop misschien wel het vooste blad ever. Zij krijgt waarschijnlijk de kriebels van haar baas voor wie het het nooit snel genoeg gaat, nooit hard genoeg gaat en die haar veels te weinig betaald voor dat afstompend maar vaak zenuwslopend werk.
Laat me u even inwijden in die duistere wereld van de telemarketing! Het begon voor mij toen ik 21 was ofzo. Ik zocht een jobke om mijn sigaretten en ook wel mijn kot-eten te betalen. Dus ging ik abonnementen verkopen en dat klonk toen ongeveer zo: 'Goeienavond meneer, u spreekt met Stien van de krant het Nieuwsblad, goed nieuws voor u!'... Het ging ver, ik kende toen alle mogelijke kermiskoersen uit het hoofd, wist perfect het verschil tussen de Champions League en de Uefa-cup en wanneer ze die onnozelheden uitzonden op televisie. Het was niet meer dan de bal binnentrappen wanneer ik een sportmaniak aan de lijn had. Standaardlezers zijn van de harde soort, die hebben misschien ook wel wat meer verstand...
Na een paar maanden vlogen de verkochte abonnementen rond mijn oren. Na een zeer kort Mobistar-intermezzo (vreselijke collega's, draak van een bazin) kwam ik voor mijn allereerste echte job terecht bij de concurrentie, bij de klantendienst van dezelfde kranten. Die werd gerund door een ander callcenter. Ik ging dus van outbound naar inbound en het werd meteen een pak rustiger. Rustiger, niet aangenamer. Veel minder commerce, veel meer diplomatie en een verschrikkelijke baas. Je kan je niet inbeelden waarvoor mensen je uitschelden. Mensen die malheuren zouden doen omdat ze geen krant kregen, die hun krantenman flauwkes vonden omdat hij niet meer kwam omdat hun hond in zijn broek hing, die achterdochtig de wekker zetten om 4u 's nachts om hun louche krantendrager te bespieden, die belden om het marxisme te verdedigen, die vonden dat homo's in de krant pure laster was, die gewoon niet meer tegen je praten maar ineens gigantisch luid de goorste scheldwoorden tegen je gillen omdat hun krant 5 minuten te laat was, BV's die denken dat de zon uit hun gat schijnt, zielepoten die je wilden verleiden, wacko's die belden omdat ze op hun dak zaten en het daar veel mooier vonden dan in de wereld daar beneden, oude vrouwtjes die gevallen waren en niet meer recht geraakten, snullen die van mij het nummer van hun chauffagist wilden krijgen. Dit alles om jullie te tonen dat er aan die andere kant van de lijn ook een levend wezen zit, met een leven, misschien wel met een interessant leven als de hoorn op de haak ligt.
Nu ja, maandag heb ik die zaag wel weer aan de lijn. Ik vind dat niet zo lastig omdat ik wel weet hoe ik ze weliswaar vriendelijk doch kordaat afwimpel. Natuurlijk weet ik niet hoe haar script eruit zal zien, en ik weet dat ze bedacht zal zijn op zowat elk antwoord dat ik haar zal geven. Maar dit is misschien wel een tip:
En ja. Dat Lief he. Zo is hij wel, niet zo sterk in afwimpelen. Zo kocht hij ooit eens een pak wafels om de plaatselijke voetbal te steunen, 4 jaar later hebben we die wafels nog altijd niet gekregen. Ik moet ze niet meer hebben ook niet! In onze kelder staat er ook al jaren een fles autopolish, toen kon hij ook geen neen zeggen. Maar wees gerust, hij kan het wel hoor, ik merk dat vaak.
vrijdag 27 februari 2009
woensdag 25 februari 2009
Hoe teken ik zelf een patroon voor jurkje? Awel, zo!
Ik ben absoluut geen expert, laat dat even duidelijk zijn. Erger zelfs, ik ben een beginneling met zero ervaring. En toch heb ik de pretentie om jullie tips te geven. Diegenen die het beter weten en beter kunnen hebben hier dus geen fluit aan. Diegenen die, net zoals ik, graag willen maar niet durven des te meer!
Stap 1: kies een slachtoffer. In mijn geval mijn oudste dochter, als het jurkje dan wat kleiner uitvalt past het zeker nog voor de kleinste meid. Past het wel goed dan kan het langer dienen want kleine zus kan het afdragen, de duts. Bij gebrek aan dochter kunt u ook kiezen voor een buurmeisje, petekindje, nichtje of toch effe gendergewijs wat aanrommelen en zoonlief een jurkje aanmeten.
Stap 2: neem een goed passend bestaand jurkje. Pas het eens aan bij het slachtoffer en noteer de minpunten of dingen die je anders wilt. Bijvoorbeeld lengte, armsgaten ruimer, breedte...
Stap 3: Leg het voorbeeldjurkje op je patroonpapier en teken de omtrekken van het rugpand over. Losjes maar wel nauwkeurig. Leg het jurkje aan de kant en bekijk welke kant het best is overgetekend. Als je hebt gekozen dan ga je nog eens over de getrokken lijnen met een latje voor de rechte delen, eventueel met een dikkere stift. Zorg dat de lijnen mooi strak zijn.
Stap 4: Trek een middenlijn exact in het midden van het rugpand. Meet op verschillende plaatsen het midden, zeker in de hals en op de onderkant. Wil je het jurkje aanpassen dan moet dit nu erbij getekend worden. Langer of korter, smaller of breder, wijduitlopend... Knip het gekribbel op het patroonpapier ruim uit (in mijn geval een vierkant).
Stap 5: Plooi nu het uitgeknipte vierkant precies op de getekende middenlijn en knip de stipte vette lijnen uit. Als je na het knippen je patroondeeltje weer open plooit heb je 2 symmetrische zijkanten. Waarom is dit nu nuttig? Wel bij het knippen in de stof maak je gebruik van de stofvouw, om dezelfde reden. Zo heb je mooie symmetrische kanten. Maar omdat je het voorpand nog moet tekenen heb je een volledig rugpand nodig. Doe dit 2 keer (een keer voor het rugpand, een keer voor het voorpand).
Stap 6: duid op je uitgeknipte patroon volgende punten aan: middenpunt in de halslijn (normaal staat die er al, getekend in stap 4, zoniet trek dan ook een middenlijn), schoudertop en een punt 4 cm onder de oksel (deze afstand kan verschillen naarmate het maatje van de jurk, ik tekende ongeveer maat 98).
Stap 7: Trek een lijn van schoudertop naar het punt 4 cm onder de oksel, doe dit lans de beide kanten. Het kruispunt op de middenlijn is de halsuitsnijding aan de voorkant. Ik vond dit zo nog te hoog liggen en verlaagde dat punt 5 cm (=punt A). Ik trok dan een nieuwe lijn van de schoudertop naar punt A, en van punt A naar punt 4cm onder de oksel. Zo heb je dan een geknikte lijn, zorg dat deze niet te hoekig loopt.Knip nu langs de lijn die schuin over de borst loopt. Het patroon voor het voorpand is nu klaar!
Stap 8: Voor het rugpand gebruik je slechts de helft van je patroon, knip het patroon dus op de middenlijn. Leg beide geknipte patroondelen op de dubbelgevouwen stof. Leg de rechte randen tegen de stofvouw aan. Dus voor het rugpand de middenlijn. Voor het voorpand gebruik je de binnenzijde (dus niet de zijkanten die de naden zullen vormen). Als je een stof met een motiefje gebruikt let er dan wel op dat de stof mooi recht gevouwen is en dat het motiefje in de juiste richting loopt. Teken de patroondelen over op de stof en teken dan ook de naden erbij! Ik reken meestal 1cm, maar dat is zoals je het zelf het makkelijkst vindt. Op de plaatsen waar je biais gebruikt moet je geen naden bijrekenen! Als je dan na het overtekenen knipt dan leg je best ter controle alles nog eens op elkaar, mochten er delen zijn die niet even lang zijn dan knip je best bij.
Stap 9: Stikken! Stik de schoudernaden aan elkaar. Stik de zijnaden aan elkaar maar let er zeker op dat je aan de beide zijkanten een stuk dichtgestikte biaisband van 30cm tussen de naad steekt (4cm onder de oksel uiteraard want daar komen straks beide lintjes samen en komt er dus een strikje). Aan de ene kant loopt het biaisband naar binnen, aan de andere kant loopt het biaisband naar buiten! Zoom de binnenzijkanten (dus de rechte kantjes van het voorpand, niet de schuine zijde die over de borst loopt want daar komt biais) en de onderkant.
Stap 10: Meet ruim na hoeveel biaisband je nodig hebt voor de halslijnen. En reken ongeveer 30 cm lint om de strikjes te binden.
Stik de biais op de randen van de halslijn. Deze methode is wel interessant, wel dubbel zoveel stikwerk maar je bent zekerder van een goed resultaat. En anders kan Wondertape ook echt wonderen doen haha, verkrijgbaar bij Veritas. Het is een soort dubbelzijdige uitwasbare plakband die even breed is als je biais.
Ik gebruikte biaisband van 2cm breed (eens gestikt is dat dus 1cm). Meet nu hoeveel biais je nodig hebt voor de armsgaten en stik de biais eraan. Je kan dit ook doen voor de beide delen aan elkaar zet, dan gaat het iets makkelijker en kan je de eindjes in de zijnaad verstoppen, maar ik vind het resultaat mooier als je het in 1 stuk doet. Zo loop je ook niet het risico dat de biaisbandjes van beide delen niet mooi aansluiten.
Variaties: Ik koos als eerste jurkje deze wikkeljurk. Zo kon ik ingewikkelde dingen zoals knoopsgaten, ritsen en andere sluitingen vermijden en had ik wel wat speling met de maat. Later maakte ik deze. Voor deze sluiting tekende ik gewoon 2x het rugpand op de stof en tekende de halslijn van het voorpand wat dieper. Voor de sluiting tekende ik dan een ovaaltje. Voor deze jurk tekende ik weer 2x het rugpand op de stof, diepte ik de halslijn van het voorpand opnieuw wat uit en tekende ik flapjes van 5 cm aan de schouders van het rugpand.
Succes! Ik hoop dat het duidelijk is, en hoop nog meer dat ik de twijfelaars een zetje heb gegeven om het ook eens zelf te proberen.
PS: Een tip van Omabetty: "Leg een bestaand kleedje op een dekentje met een patroonpapier ertussen. Prik met spelden het kleedje rondom op je patroonpapier. Nadien de gaatjes verbinden met een lat. Zo kan je ook de zakjes en zo erop prikken, want dat kan je door het stof."
Stap 1: kies een slachtoffer. In mijn geval mijn oudste dochter, als het jurkje dan wat kleiner uitvalt past het zeker nog voor de kleinste meid. Past het wel goed dan kan het langer dienen want kleine zus kan het afdragen, de duts. Bij gebrek aan dochter kunt u ook kiezen voor een buurmeisje, petekindje, nichtje of toch effe gendergewijs wat aanrommelen en zoonlief een jurkje aanmeten.
Stap 2: neem een goed passend bestaand jurkje. Pas het eens aan bij het slachtoffer en noteer de minpunten of dingen die je anders wilt. Bijvoorbeeld lengte, armsgaten ruimer, breedte...
Stap 3: Leg het voorbeeldjurkje op je patroonpapier en teken de omtrekken van het rugpand over. Losjes maar wel nauwkeurig. Leg het jurkje aan de kant en bekijk welke kant het best is overgetekend. Als je hebt gekozen dan ga je nog eens over de getrokken lijnen met een latje voor de rechte delen, eventueel met een dikkere stift. Zorg dat de lijnen mooi strak zijn.
Stap 4: Trek een middenlijn exact in het midden van het rugpand. Meet op verschillende plaatsen het midden, zeker in de hals en op de onderkant. Wil je het jurkje aanpassen dan moet dit nu erbij getekend worden. Langer of korter, smaller of breder, wijduitlopend... Knip het gekribbel op het patroonpapier ruim uit (in mijn geval een vierkant).
Stap 5: Plooi nu het uitgeknipte vierkant precies op de getekende middenlijn en knip de stipte vette lijnen uit. Als je na het knippen je patroondeeltje weer open plooit heb je 2 symmetrische zijkanten. Waarom is dit nu nuttig? Wel bij het knippen in de stof maak je gebruik van de stofvouw, om dezelfde reden. Zo heb je mooie symmetrische kanten. Maar omdat je het voorpand nog moet tekenen heb je een volledig rugpand nodig. Doe dit 2 keer (een keer voor het rugpand, een keer voor het voorpand).
Stap 6: duid op je uitgeknipte patroon volgende punten aan: middenpunt in de halslijn (normaal staat die er al, getekend in stap 4, zoniet trek dan ook een middenlijn), schoudertop en een punt 4 cm onder de oksel (deze afstand kan verschillen naarmate het maatje van de jurk, ik tekende ongeveer maat 98).
Stap 7: Trek een lijn van schoudertop naar het punt 4 cm onder de oksel, doe dit lans de beide kanten. Het kruispunt op de middenlijn is de halsuitsnijding aan de voorkant. Ik vond dit zo nog te hoog liggen en verlaagde dat punt 5 cm (=punt A). Ik trok dan een nieuwe lijn van de schoudertop naar punt A, en van punt A naar punt 4cm onder de oksel. Zo heb je dan een geknikte lijn, zorg dat deze niet te hoekig loopt.Knip nu langs de lijn die schuin over de borst loopt. Het patroon voor het voorpand is nu klaar!
Stap 8: Voor het rugpand gebruik je slechts de helft van je patroon, knip het patroon dus op de middenlijn. Leg beide geknipte patroondelen op de dubbelgevouwen stof. Leg de rechte randen tegen de stofvouw aan. Dus voor het rugpand de middenlijn. Voor het voorpand gebruik je de binnenzijde (dus niet de zijkanten die de naden zullen vormen). Als je een stof met een motiefje gebruikt let er dan wel op dat de stof mooi recht gevouwen is en dat het motiefje in de juiste richting loopt. Teken de patroondelen over op de stof en teken dan ook de naden erbij! Ik reken meestal 1cm, maar dat is zoals je het zelf het makkelijkst vindt. Op de plaatsen waar je biais gebruikt moet je geen naden bijrekenen! Als je dan na het overtekenen knipt dan leg je best ter controle alles nog eens op elkaar, mochten er delen zijn die niet even lang zijn dan knip je best bij.
Stap 9: Stikken! Stik de schoudernaden aan elkaar. Stik de zijnaden aan elkaar maar let er zeker op dat je aan de beide zijkanten een stuk dichtgestikte biaisband van 30cm tussen de naad steekt (4cm onder de oksel uiteraard want daar komen straks beide lintjes samen en komt er dus een strikje). Aan de ene kant loopt het biaisband naar binnen, aan de andere kant loopt het biaisband naar buiten! Zoom de binnenzijkanten (dus de rechte kantjes van het voorpand, niet de schuine zijde die over de borst loopt want daar komt biais) en de onderkant.
Stap 10: Meet ruim na hoeveel biaisband je nodig hebt voor de halslijnen. En reken ongeveer 30 cm lint om de strikjes te binden.
Stik de biais op de randen van de halslijn. Deze methode is wel interessant, wel dubbel zoveel stikwerk maar je bent zekerder van een goed resultaat. En anders kan Wondertape ook echt wonderen doen haha, verkrijgbaar bij Veritas. Het is een soort dubbelzijdige uitwasbare plakband die even breed is als je biais.
Ik gebruikte biaisband van 2cm breed (eens gestikt is dat dus 1cm). Meet nu hoeveel biais je nodig hebt voor de armsgaten en stik de biais eraan. Je kan dit ook doen voor de beide delen aan elkaar zet, dan gaat het iets makkelijker en kan je de eindjes in de zijnaad verstoppen, maar ik vind het resultaat mooier als je het in 1 stuk doet. Zo loop je ook niet het risico dat de biaisbandjes van beide delen niet mooi aansluiten.
Variaties: Ik koos als eerste jurkje deze wikkeljurk. Zo kon ik ingewikkelde dingen zoals knoopsgaten, ritsen en andere sluitingen vermijden en had ik wel wat speling met de maat. Later maakte ik deze. Voor deze sluiting tekende ik gewoon 2x het rugpand op de stof en tekende de halslijn van het voorpand wat dieper. Voor de sluiting tekende ik dan een ovaaltje. Voor deze jurk tekende ik weer 2x het rugpand op de stof, diepte ik de halslijn van het voorpand opnieuw wat uit en tekende ik flapjes van 5 cm aan de schouders van het rugpand.
Succes! Ik hoop dat het duidelijk is, en hoop nog meer dat ik de twijfelaars een zetje heb gegeven om het ook eens zelf te proberen.
PS: Een tip van Omabetty: "Leg een bestaand kleedje op een dekentje met een patroonpapier ertussen. Prik met spelden het kleedje rondom op je patroonpapier. Nadien de gaatjes verbinden met een lat. Zo kan je ook de zakjes en zo erop prikken, want dat kan je door het stof."
zondag 22 februari 2009
Iemand tips?
Deze jurk maakte ik van de grote lap stof die ik onlangs in de kringloopwinkel kocht voor een habbekrats. Het is een soort tafellaken-stofje. Er zit wat reliëf in. Het bandje kocht ik op de rommelmarkt.
Eigenlijk ben ik er helemaal niet content van. Het bandje loopt wat scheef. Ik vind het echt heel moeilijk om een bandje mooi recht te laten lopen over de jurk. Nochtans heb ik veel spelden gebruikt. Nu ja, als ze het aanheeft zie je het amper, ik heb dus absoluut geen zin om het weer los te maken omdat ik vrees dat ik het er niet beter op krijg.
De biais lukte ook niet goed, het is één lang eind met veel bochten, en het is supersmal. Ook vind ik het wit niet zo mooi passen bij de andere kleuren. Als sluiting gebruikte ik drukknopen, genaaide drukknopen omdat ik niet weet hoe ik de andere soort erop moet krijgen. Nu geeft dat wel lelijke draadjes aan de bovenkant. Ik had gedacht van daarover ook een stukje band te naaien, maar twijfel eraan.
Zou ik donkerblauwe biais over de witte heen stikken? Sowieso ziet het er aan de binnenkant erg slordig uit. Wat bredere biais zou dat kunnen verbergen. Of zou ik groene nemen? Er zit ook een groen stipje in het band. Of is de witte best ok? En wat doe ik met de sluitingen, een stukje band erover of een stel knopen erop naaien. Maar welke kleur dan?
zaterdag 21 februari 2009
Engelenhaar...ahum...
Lili gaat voor dreadlocks! Ooit vond haar mama dat supermooi bij de knapste jongen van de school, en zwijmelde ze bij de gedachte er eens aan te mogen voelen...jak...
Mijn kleinste meisje heeft geen weelderige krullenbol. Ze heeft achter haar oortjes en in haar nek wel wat slag. In tegenstelling tot haar grote zus doet ze veel schattige dingen, zoals krulletjes draaien in haar haren als ze moe is. Altijd op hetzelfde plekje. En dan krijg je dit:
Elke morgen moeten de wilde haren worden getemd met anti-klit-spray en een haarborstel met veel tanden. Niet leuk maar anders ziet ze eruit als Einstein. Gisterenochtend geraakte ik er echt niet door en moest ik haar zorgvuldig gedraaide dread eruit knippen. Omdat ik niet van zin ben om elke morgen voor kapster te spelen probeer ik haar nu diets te maken dat ze niet meer moet draaien... Ik vroeg aan de crècheleidster van haar in de gaten te houden. En dat heeft ze gedaan. Gisteren bij het afhalen hoorden we dat er nog twee met precisie gedraaide dreads waren uitgeknipt...Waar gaat dat eindigen???
Mijn kleinste meisje heeft geen weelderige krullenbol. Ze heeft achter haar oortjes en in haar nek wel wat slag. In tegenstelling tot haar grote zus doet ze veel schattige dingen, zoals krulletjes draaien in haar haren als ze moe is. Altijd op hetzelfde plekje. En dan krijg je dit:
Elke morgen moeten de wilde haren worden getemd met anti-klit-spray en een haarborstel met veel tanden. Niet leuk maar anders ziet ze eruit als Einstein. Gisterenochtend geraakte ik er echt niet door en moest ik haar zorgvuldig gedraaide dread eruit knippen. Omdat ik niet van zin ben om elke morgen voor kapster te spelen probeer ik haar nu diets te maken dat ze niet meer moet draaien... Ik vroeg aan de crècheleidster van haar in de gaten te houden. En dat heeft ze gedaan. Gisteren bij het afhalen hoorden we dat er nog twee met precisie gedraaide dreads waren uitgeknipt...Waar gaat dat eindigen???
dinsdag 17 februari 2009
Petroljurkje
Dit maakte ik deze namiddag! En alweer vind ik het het mooiste wat ik al gemaakt heb. Maar dat is meestal zo, hetgeen dat vers van de pers is zie ik het liefst... Stella was ook enthousiaster dan bij het vorige jurkje.
Het patroontje maakte ik zelf, alweer met als basis een rug van een bestaand passend jurkje. Het is dan ook erg eenvoudig en simpel maar dat vind ik des te mooier.De stof komt van bij de Turk en kostte slechts een schamele 4€ per meter. Het is een pyjamastofke in petrolblauw (de kleur komt op de foto's niet echt tot zijn recht). Ik gebruikte de biais van de Hema. Wat is dat smal zeg! Wel een gepruts! Zonder deze methode was het me niet gelukt denk ik. Onderaan zit een wit zigzag-bandje. Dat was ook de eerste keer en het leek me aartsmoeilijk, maar dat ging eigenlijk vanzelf. Hoewel ik wel denk dat het een beetje scheef loopt en ik het begin en eind niet zo mooi kon laten samenkomen. Voor de sluiting probeerde ik weer knoopsgaten en ritsen te mijden. Omdat de stof rekt was er niet veel ruimte voor de sluiting nodig. Ik maakte een ovaaltje op de rug en gebruikte een lusje van elastiek en een knoopje.
Als afwerking naaide ik op de borst nog een strikje van zigzag-band.
Alweer is ook dit niet foutloos. Maar ik ben content!
Hongaars kiekske
Ik woon véél liever in Gent dan in de Stille Kempen. Toch zijn er soms wel zaken die ik mis. Zoals de appelbollen en worstenbroden die rond je oren vliegen op Verloren Maandag, het feit dat men je begrijpt als je een curryworst en Hollandse mayonaise bestelt in de frituur en dat je op een wip in NL staat! Mijn schoonmoeder stond hier van de week met weer wat heerlijks uit het Nederlandse supermarktassortiment. Bolletje schuddebuikjes, gekke hagelslag en een blaadje met verschillende recepten. Uit dat blaadje komt deze Hongaarse kip! Simpel en makkelijk.
Benodigdheden:
De stukken kip kruiden met peper en zout en 10 minuten (afhankelijk van welk stuk kip je gebruikt) braden. Snipper de uien fijn en snijd de paprika's in grove stukken. Ontvel de tomaten door het vel in te snijden en ze eventjes in kokend water onder te dompelen. Voeg de uien, tomaten en paprika's toe aan de kip en laat 30 minuten zachtjes stoven. Roer een papje van de yoghurt, bloem en paprikapoeder en meng dit door het gerecht. Laat het iets indikken en strooi er als afwerking de peterselie over (zoek er niet naar, peterselie staat niet op de foto).
Benodigdheden:
- 4 stukken kip (billen, borsten,...naar keuze!)
- beetje vetstof
- 2 uien
- 2 rode paprika's (had ik niet liggen, ik gebruikte een rode en een gele)
- 4 tomaten (ik gebruikte 6 romatomaten)
- 1 eetlepel bloem
- 2 eetlepel paprikapoeder (ik gebruikte mild poeder, en meer)
- 100 ml yoghurt
- peterselie (had ik niet in huis, doeme toch!)
De stukken kip kruiden met peper en zout en 10 minuten (afhankelijk van welk stuk kip je gebruikt) braden. Snipper de uien fijn en snijd de paprika's in grove stukken. Ontvel de tomaten door het vel in te snijden en ze eventjes in kokend water onder te dompelen. Voeg de uien, tomaten en paprika's toe aan de kip en laat 30 minuten zachtjes stoven. Roer een papje van de yoghurt, bloem en paprikapoeder en meng dit door het gerecht. Laat het iets indikken en strooi er als afwerking de peterselie over (zoek er niet naar, peterselie staat niet op de foto).
donderdag 12 februari 2009
Pim & Pam
Ik stel aan u voor: Pim & Pam!
Deze slungelaapjes zijn onze allernieuwste huisgenoten. Pim is een grijzige streepjesaap die rinkelt bij het knuffelen. Hij is nogal behendig met zijn lange benen en dito staart. Hij slaapt het liefst in Lili's armen. Pam is Pims liefje, lekker rozig kruipt ze graag rinkelend tegen Stella aan. Ze moeten nog wel een beetje opgevoed worden want ze durven wel eens in ons huis rond te slingeren. De deugnieten!
Beide aapjes zijn gemaakt van een paar Hema-sokken. De tutorial vind je hier en hier. Het is echt absoluut niet moeilijk! Ik gebruikte kniekousjes voor kinderen in de grootste maat, Pam is een maatje kleiner dan Pim. In de handleiding werd volgens mij een damespaar gebruikt maar ik vond geen leuke daarin. Doordat ik kniekousjes gebruikte zijn de ledematen allemaal slungeliger geworden, maar dat vind ik net zo leuk! Voor de oogjes gebruikte ik drukknoopjes. In hun buikjes zit een belletje. Dat stak ik eerst een plastieken kindersuprise-ei, anders rinkelt het niet. Ongelooflijk hoelang ik daarover gedaan heb! Een belletje los in de buik rinkelt niet omdat het gedempt wordt door de vulling. Een belletje in een plastieken ei ook niet want het geluid wordt gedempt door het plastiek. Een belletje in een plastieken ei waaruit stukjes zijn gesneden rinkelt wel!!! Jochei! Waarschijnlijk bestaat er een hele simpele truc... Eenmaal af bedacht ik dat het misschien leuker was geweest als er ijzerdraad (kindvriendelijke uiteraard) in hun staartjes had gezeten...De vulling kocht ik ook in de Hema, ik heb nog niet zolang door dat ze daar ook wat basic-naaistuff verkopen, en het is pakken goedkoper dan van Veritas! Het patroonpapier is erg goed, de biais moet ik nog proberen.
Edit: ondertussen vond ik hier een rammelbelletje speciaal gemaakt om in knuffels te verwerken.
Deze slungelaapjes zijn onze allernieuwste huisgenoten. Pim is een grijzige streepjesaap die rinkelt bij het knuffelen. Hij is nogal behendig met zijn lange benen en dito staart. Hij slaapt het liefst in Lili's armen. Pam is Pims liefje, lekker rozig kruipt ze graag rinkelend tegen Stella aan. Ze moeten nog wel een beetje opgevoed worden want ze durven wel eens in ons huis rond te slingeren. De deugnieten!
Beide aapjes zijn gemaakt van een paar Hema-sokken. De tutorial vind je hier en hier. Het is echt absoluut niet moeilijk! Ik gebruikte kniekousjes voor kinderen in de grootste maat, Pam is een maatje kleiner dan Pim. In de handleiding werd volgens mij een damespaar gebruikt maar ik vond geen leuke daarin. Doordat ik kniekousjes gebruikte zijn de ledematen allemaal slungeliger geworden, maar dat vind ik net zo leuk! Voor de oogjes gebruikte ik drukknoopjes. In hun buikjes zit een belletje. Dat stak ik eerst een plastieken kindersuprise-ei, anders rinkelt het niet. Ongelooflijk hoelang ik daarover gedaan heb! Een belletje los in de buik rinkelt niet omdat het gedempt wordt door de vulling. Een belletje in een plastieken ei ook niet want het geluid wordt gedempt door het plastiek. Een belletje in een plastieken ei waaruit stukjes zijn gesneden rinkelt wel!!! Jochei! Waarschijnlijk bestaat er een hele simpele truc... Eenmaal af bedacht ik dat het misschien leuker was geweest als er ijzerdraad (kindvriendelijke uiteraard) in hun staartjes had gezeten...De vulling kocht ik ook in de Hema, ik heb nog niet zolang door dat ze daar ook wat basic-naaistuff verkopen, en het is pakken goedkoper dan van Veritas! Het patroonpapier is erg goed, de biais moet ik nog proberen.
Edit: ondertussen vond ik hier een rammelbelletje speciaal gemaakt om in knuffels te verwerken.
maandag 9 februari 2009
Parkeerproblemen
Ik kan parkeren ja, maar er moet wel plaats zijn he! Nonde***
Gelukkig wordt onze auto weinig gebruikt.
Ik mag dan wel in Gent wonen, hier op ons eiland is het rustig. Zo zalig kalm zelfs dat we afgelopen zomer bij elk straaltje zon op straat leefden. Fietsende dochters, pintjes en klapstoelen op de stoep, krijttekeningen op het asfalt, gekeuvel en gepintelier met de buren, beachballen tot in de nachtelijke uurtjes... Wat een zalig stadsleven!
Dat alles werd mogelijk gemaakt door de grote werken die Stad Gent op ons eiland uitvoert, onze buurt wordt opgesmukt en daar zijn wij niet rouwig om. Ons stukje straat was al heraangelegd, maar de stukken erachter nog niet. Daardoor hadden we geen doorgaand verkeer. Ook het cafeetje op de hoek was al enkele maanden dicht. Op ons eiland zijn er geen bakkers, maar wel tig cafeetjes die van 's ochtends 7 tot 's avonds 9u afgeladen vol zitten met havenarbeiders enzo...
Nu zijn we enkele maanden verder en de combinatie heraanleg en heropening van het cafeetje zorgt voor frustraties. De helft van de parkeerplaatsen zijn geschrapt. Goed zo! Nog meer plaats om te spelen! Maar nu parkeren die tooghangers natuurlijk wel voor mijn deur! En dat is niet zomaar een autootje hier en daar, neen dat zijn vrachtwagens, camionetten, aanhangwagens en vaak zatte bestuurders... Geen plaats voor kinderen dus. Gedaan met op straat spelen.
Dat kon ik niet zomaar laten gebeuren! Er wonen hier zoveel kinderen zonder tuin, die moeten op straat kunnen! Ik schreef een brief aan de schepen en elke andere mogelijk bevoegde dienst. En wonder boven wonder kreeg ik diezelfde dag nog antwoord! Ondertussen is er al heel wat heen en weer gemaild, is de buurtwerker al in het café geweest, wordt er overlegd met de wijkpolitie, is er een speelstraat aangevraagd en zal er worden bekeken of er met verkeersborden 't een en 't ander geregeld kan worden. Dat alles kwam de buurtwerker daarstraks allemaal persoonlijk verkondigen aan mijn keukentafel. Fantastisch toch! Ik krijg zelfs mails om te vragen of het al verbeterd is!
Sinds een aantal dagen staat onze auto weer voor onze eigen deur, handig. Nog handiger is natuurlijk hem nu zo laten staan, zijn we zeker ons plekje niet kwijt. Nog meer bakfietsen dus!
Gent is een fantastische stad die duidelijk haar inwoners serieus neemt! Woehoew!
Ik verlang naar een fantastische zomer...
Gelukkig wordt onze auto weinig gebruikt.
Ik mag dan wel in Gent wonen, hier op ons eiland is het rustig. Zo zalig kalm zelfs dat we afgelopen zomer bij elk straaltje zon op straat leefden. Fietsende dochters, pintjes en klapstoelen op de stoep, krijttekeningen op het asfalt, gekeuvel en gepintelier met de buren, beachballen tot in de nachtelijke uurtjes... Wat een zalig stadsleven!
Dat alles werd mogelijk gemaakt door de grote werken die Stad Gent op ons eiland uitvoert, onze buurt wordt opgesmukt en daar zijn wij niet rouwig om. Ons stukje straat was al heraangelegd, maar de stukken erachter nog niet. Daardoor hadden we geen doorgaand verkeer. Ook het cafeetje op de hoek was al enkele maanden dicht. Op ons eiland zijn er geen bakkers, maar wel tig cafeetjes die van 's ochtends 7 tot 's avonds 9u afgeladen vol zitten met havenarbeiders enzo...
Nu zijn we enkele maanden verder en de combinatie heraanleg en heropening van het cafeetje zorgt voor frustraties. De helft van de parkeerplaatsen zijn geschrapt. Goed zo! Nog meer plaats om te spelen! Maar nu parkeren die tooghangers natuurlijk wel voor mijn deur! En dat is niet zomaar een autootje hier en daar, neen dat zijn vrachtwagens, camionetten, aanhangwagens en vaak zatte bestuurders... Geen plaats voor kinderen dus. Gedaan met op straat spelen.
Dat kon ik niet zomaar laten gebeuren! Er wonen hier zoveel kinderen zonder tuin, die moeten op straat kunnen! Ik schreef een brief aan de schepen en elke andere mogelijk bevoegde dienst. En wonder boven wonder kreeg ik diezelfde dag nog antwoord! Ondertussen is er al heel wat heen en weer gemaild, is de buurtwerker al in het café geweest, wordt er overlegd met de wijkpolitie, is er een speelstraat aangevraagd en zal er worden bekeken of er met verkeersborden 't een en 't ander geregeld kan worden. Dat alles kwam de buurtwerker daarstraks allemaal persoonlijk verkondigen aan mijn keukentafel. Fantastisch toch! Ik krijg zelfs mails om te vragen of het al verbeterd is!
Sinds een aantal dagen staat onze auto weer voor onze eigen deur, handig. Nog handiger is natuurlijk hem nu zo laten staan, zijn we zeker ons plekje niet kwijt. Nog meer bakfietsen dus!
Gent is een fantastische stad die duidelijk haar inwoners serieus neemt! Woehoew!
Ik verlang naar een fantastische zomer...
Award
Gekregen van de inspirerende Mme Zsa Zsa! Dank u zeer!
Bij deze schenk ik de award aan:
Bravo en driewerf hoera!!!
zaterdag 7 februari 2009
rommelmarktjurkje
Superfantastisch jurkje! 2€ op de rommelmarkt!
Het is, denk ik, geen echt oud jurkje, het etiketje dat erin hangt ziet er nog heel nieuw uit en het jurkje ruikt niet muf. Het is van Spaanse makelij. Ik heb wel meer ouderwetse dingen uit Spanje, de tijd is daar precies toch wat langer blijven stilstaan.Het lijkt ook nog ongedragen. En dat zou wel eens kunnen kloppen want de dame van wie ik het kocht kwam aandraven met beige en pailletjes toen ik haar vroeg of ze nog meer van die prachtige jurkjes had...
Het past Lili perfect, en zelfs Stella kan het nog aan als tuniekske.
Ook goed als inspiratie! Vooral die schoudertjes! Het lijkt alsof de sluitingen op de schouders zitten, maar er staan knoopjes op de rug. Op de schouders zitten witte lapjes die zowel vooraan als achteraan zijn afgewerkt met een klein rood stoffen knoopje.
Even googelen op wat er op het etiket staat, bracht me hier. Razend benieuwd klikte ik op colecciónes maar wat een tegenvaller.
En zo staat Lili ermee! Ik vind haar om op te eten in dit jurkje! Ze komt precies net uit een Tiny-boekje gestapt. Dochterlief kreeg prompt een driftbui van wel 10 minuten toen ze dit jurkje aanhad en krijste daarbij 'neeeeee, keedje nie mooi, Stella gefe'. Ze bedaarde meteen toen grote zus het effectief wilde overnemen en sindsdien horen we 'mijne keedje, moooohooooi he'.
slaap zacht poppemiekes
Dit poppenmandje heeft een matrasje, een kussentje en een dekentje van mijn hand. Het is het eerste stuk dat ik genaaid heb. Ik gebruikte spotgoedkope blauwe boerenruitjes en een een fleece van Zeeman. In die periode trok Lili de ene na de andere slaapzak kapot, ze scheurde er werkelijk gewoon de ritsen uit. Van een badstoffen slaapzak maakte ik poppenhanddoekjes en poppenwashandjes, want ze waren altijd met de mijne weg. Ik vulde het matrasje en het kussentje met stukken van een oude dikke kapotte slaapzak. Die slaapzak stikte ik eerst in de vorm van het kussentje en het matrasje. Daarna stikte ik een hoesje errond, maar maakte wel alles dicht om te voorkomen dat de dochters het uit elkaar zouden halen.
Ik appliceerde een hertje op het kussentje en op het dekentje met vliesofix. Dat is echt geweldig spul! Je tekent in spiegelschrift hetgene wat je wil appliceren, zoals op calqueerpapier. Dan strijk je het stukje vliesofix onder stevige druk op het stofje, even laten afkoelen en uitknippen met een scherpe stofschaar. Dan trek je het resterend papiertje eraf en strijk je het op de andere stof. In principe kan het zo blijven kleven maar ik heb het nog eens vastgestikt. Ik stikte hier met een kleine gewone rechte steek, maar ik heb ook al eens met een zigzag een applicatie vastgezet. Traag stikken vond ik niet zo gemakkelijk toen, maar nu ik al wat vaker genaaid heb lukt het veel beter om de snelheid te doseren.
Rond de rand van het dekentje stikte ik nog een reepje ruitjesstof om het oranje vlak wat te breken. Achteraf gezien was het denk ik makkelijker geweest om de hele achterzijde in ruitjes te nemen en een flapje over te laten hangen aan de voorzijde.
Het poppenmandje zelf komt van Dille&Kamille...euh nee sorry uit Spanje met de stoomboot...
vrijdag 6 februari 2009
Ah zo moet da
Zonet botste ik op dit instructiefilmpje over biais van Angry Chicken. Ik heb het dus duidelijk al die keren verkeerd gedaan. En ja, ik zat er dus al wel eens naast aan de achterkant.
Verjaardagsjurkje
Zo zag de jongedame eruit vanmorgen. Ze vertrok enorm blij naar school met een rozijnencake en een grote blok klei onder haar arm.
Gisterenavond maakte ik dit jurkje voor mijn jarige dochter. Ik had het haar beloofd toen de meisjes ruzieden over de kimono.
Ik tekende het patroontje zelf en het is me supergoed meegevallen! Ik ben een beginner en omdat het zo goed gelukt is leg ik even uit hoe ik dat gedaan heb. Hopelijk is mijn uitleg duidelijk. Ik heb gekozen voor een wikkeljurkje omdat ik zo geen knoopsgaten moest naaien of drukknopen moest gebruiken. Makkelijker zo leek me, je hebt dan natuurlijk wel meer stof nodig. Ik nam een jurkje dat haar goed paste en tekende op patroonpapier het rugpand over. Dat plooide ik in het midden dubbel en knipte het uit. Zo had ik een symmetrisch model. Daarna tekende ik van dat rugpand de buitenzijden nog eens over en trok ik een schuine lijn van de binnenkant van de schouder naar het midden van het achterpand (voor de schuine kanten van de voorpanden die over de borst lopen). Dit werd dan het voorpand. Ik hield de hele tijd de kimono in mijn achterhoofd en maakte het jurkje min of meer volgens hetzelfde principe. Vooraleer alles in elkaar te stikken naaide ik de biais op de armsgaten. Het ging van de eerste keer goed! En het zit haar als gegoten!
De foto's zijn niet zo goed, de kleuren van het jurkje komen niet zo goed tot hun recht.
060206
Dat is de geboortedatum van mijn eerste kind. Ze was nochtans bedoeld voor maart. Elk jaar op 6 februari loop ik een beetje met mijn hoofd in de wolken. Word ik een tikje weemoedig van de herinneringen aan die grootse gebeurtenis: moeder worden.
Dat eerste kind is er niet zonder slag of stoot gekomen. Bij wie wel?
Een dikke twee weken voor haar geboorte strompelde ik naar de osteopaat voor de wekelijkse bekkeninstabiliteit-sessie. Ik was 34 weken zwanger en vond zwanger zijn hels. Toen ik bij hem binnenkwam keek hij nogal bezorgd, nam zijn telefoon en belde mijn dokter. Amper een kwartier later lag ik in een soort cocon met een stel riemen over mijn buik, het gerikketik van Stella's hartslag in mijn oren, en de tranen in mijn ogen. "Want het gaat niet zo goed mevrouw". "Uw bloeddruk is veel te hoog mevrouw". "U ziet er erg slecht uit mevrouw". Maar niemand die me zei hoe het nu zat, wat er aan de hand was. Vele ongeruste blikken keken me aan.
De twee ontzettend bange weken die volgden beleefde ik een vergiftigde roes. Liggend op de zetel met het regelmatige gepomp van de bloeddrukmeter, de huisarts die elke 2 dagen langskwam, de vele bezoekjes aan de monitor. Toen de medicatie de torenhoge bloeddruk niet meer naar beneden kreeg werd de bevalling ingeleid. Het ging al bij al vlot, maar veel herinner ik me er niet meer van. De vergiftigde roes ebde maar heel langzaam weg na haar geboorte, om plaats te maken voor ontroostbaar babygehuil.
Nadien vond ik het erg spijtig dat het zo is gegaan. Ik had immers heel andere plannen voor mijn eerste bevalling. Naïef.
En toch, toch blijft die 6e februari heel bijzonder. Want voor het eerst moeder worden is groots. En het allerbelangrijkste is dat we er allebei gezond en wel zijn doorgekomen. De kleine dame woog zelfs 3770g en moest helemaal niet in de couveuse. Ze was volmaakt.
Ik herinner mij haar eerste priemende blik, haar ogen die zich in de mijne vasthaakten luttele seconden na haar geboorte, haar gretige geslok aan de borst, en haar eerste piepje, het huilen bewaarde ze voor de dagen die volgenden. De totale schok die je voelt als je je eerstgeborene voor het eerst bekijkt, besnuffelt, kust. Hoe ver weg ik ook was bij haar geboorte, die herinneringen zijn goud waard.
Nu is dat kleine meisje al 3! En heeft ze een fantastische prinsessenkroon!
Het patroontje vind je hier. Een superleuke site trouwens waar een heleboel gratis handleidingen en patronen opstaan gaande van een volledig peuterbed, vlaggenlijn tot gordijnen en muurstickers. Verschillende Nederlandse designers werkten hieraan mee. Deze kroon is vooral echt handwerk. Ik gebruikte de naaimachine enkel om de 2 lagen vilt op elkaar te stikken en voor de kleine vilten applicaties. Ik ondervond ook dat borduren met goudkleurig borduurgaren niet zo gemakkelijk ging als gedacht. Ik naaide aan de bovenste pieken kleine goudkleurige belletjes in plaats van pailletjes zoals beschreven in de handleiding. Ook het bandje onderaan liet ik weg, ik vond het mooier en eenvoudiger zo. De badge met het cijfer erop is bij mijn kroon ook eenvoudiger. Het was de eerste keer dat ik rimpelde. Ik zag er tegenop maar het was zo gemakkelijk! De handleiding is niet volledig; verschillende stappen worden overgeslagen. Zo was het mij absoluut niet duidelijk hoe de sluiting werkt. De totale omtrek van de kroon is te groot voor Stella's hoofdje. Misschien dat ik er nog een stukje afknip, maar ik wil natuurlijk wel dat de kroon nog enkele jaren past! Ook voor de kleine zus. Dus maakte ik twee sneetjes, bond daar het lint door en rijgde het door nog een sneetje enkele centimeters verder. Zo knoopte ik de kroon rond haar hoofd. Ik heb ook gedacht aan elastiek, maar dat past misschien niet zo lang? Of misschien het systeem van de verstelbare tailleband bij babybroekjes gebruiken? Maar dat is dan weer niet zo mooi om te zien. Als er iemand nog tips heeft hoor ik het graag!
In elk geval is het duidelijk wie het feestvarken is en ze is ontzettend fier!
Ik was van plan om ook nog een vlaggenlijn te maken. Ik knipte uit verschillende stofjes driehoekjes en zocht wat houten parels bijeen. Maar na 5 vlaggetjes was ik het al beu en vond ik het erg lelijk. Vraag me niet waarom, maar ik vond het gewoon echt nergens op lijken. Afgevoerd dus. Nu ja, we hebben in april weer een jarige meid. Dus heb ik nog wel even tijd.
Hiep Hiep Hoera!
Dat eerste kind is er niet zonder slag of stoot gekomen. Bij wie wel?
Een dikke twee weken voor haar geboorte strompelde ik naar de osteopaat voor de wekelijkse bekkeninstabiliteit-sessie. Ik was 34 weken zwanger en vond zwanger zijn hels. Toen ik bij hem binnenkwam keek hij nogal bezorgd, nam zijn telefoon en belde mijn dokter. Amper een kwartier later lag ik in een soort cocon met een stel riemen over mijn buik, het gerikketik van Stella's hartslag in mijn oren, en de tranen in mijn ogen. "Want het gaat niet zo goed mevrouw". "Uw bloeddruk is veel te hoog mevrouw". "U ziet er erg slecht uit mevrouw". Maar niemand die me zei hoe het nu zat, wat er aan de hand was. Vele ongeruste blikken keken me aan.
De twee ontzettend bange weken die volgden beleefde ik een vergiftigde roes. Liggend op de zetel met het regelmatige gepomp van de bloeddrukmeter, de huisarts die elke 2 dagen langskwam, de vele bezoekjes aan de monitor. Toen de medicatie de torenhoge bloeddruk niet meer naar beneden kreeg werd de bevalling ingeleid. Het ging al bij al vlot, maar veel herinner ik me er niet meer van. De vergiftigde roes ebde maar heel langzaam weg na haar geboorte, om plaats te maken voor ontroostbaar babygehuil.
Nadien vond ik het erg spijtig dat het zo is gegaan. Ik had immers heel andere plannen voor mijn eerste bevalling. Naïef.
En toch, toch blijft die 6e februari heel bijzonder. Want voor het eerst moeder worden is groots. En het allerbelangrijkste is dat we er allebei gezond en wel zijn doorgekomen. De kleine dame woog zelfs 3770g en moest helemaal niet in de couveuse. Ze was volmaakt.
Ik herinner mij haar eerste priemende blik, haar ogen die zich in de mijne vasthaakten luttele seconden na haar geboorte, haar gretige geslok aan de borst, en haar eerste piepje, het huilen bewaarde ze voor de dagen die volgenden. De totale schok die je voelt als je je eerstgeborene voor het eerst bekijkt, besnuffelt, kust. Hoe ver weg ik ook was bij haar geboorte, die herinneringen zijn goud waard.
Nu is dat kleine meisje al 3! En heeft ze een fantastische prinsessenkroon!
Het patroontje vind je hier. Een superleuke site trouwens waar een heleboel gratis handleidingen en patronen opstaan gaande van een volledig peuterbed, vlaggenlijn tot gordijnen en muurstickers. Verschillende Nederlandse designers werkten hieraan mee. Deze kroon is vooral echt handwerk. Ik gebruikte de naaimachine enkel om de 2 lagen vilt op elkaar te stikken en voor de kleine vilten applicaties. Ik ondervond ook dat borduren met goudkleurig borduurgaren niet zo gemakkelijk ging als gedacht. Ik naaide aan de bovenste pieken kleine goudkleurige belletjes in plaats van pailletjes zoals beschreven in de handleiding. Ook het bandje onderaan liet ik weg, ik vond het mooier en eenvoudiger zo. De badge met het cijfer erop is bij mijn kroon ook eenvoudiger. Het was de eerste keer dat ik rimpelde. Ik zag er tegenop maar het was zo gemakkelijk! De handleiding is niet volledig; verschillende stappen worden overgeslagen. Zo was het mij absoluut niet duidelijk hoe de sluiting werkt. De totale omtrek van de kroon is te groot voor Stella's hoofdje. Misschien dat ik er nog een stukje afknip, maar ik wil natuurlijk wel dat de kroon nog enkele jaren past! Ook voor de kleine zus. Dus maakte ik twee sneetjes, bond daar het lint door en rijgde het door nog een sneetje enkele centimeters verder. Zo knoopte ik de kroon rond haar hoofd. Ik heb ook gedacht aan elastiek, maar dat past misschien niet zo lang? Of misschien het systeem van de verstelbare tailleband bij babybroekjes gebruiken? Maar dat is dan weer niet zo mooi om te zien. Als er iemand nog tips heeft hoor ik het graag!
In elk geval is het duidelijk wie het feestvarken is en ze is ontzettend fier!
Ik was van plan om ook nog een vlaggenlijn te maken. Ik knipte uit verschillende stofjes driehoekjes en zocht wat houten parels bijeen. Maar na 5 vlaggetjes was ik het al beu en vond ik het erg lelijk. Vraag me niet waarom, maar ik vond het gewoon echt nergens op lijken. Afgevoerd dus. Nu ja, we hebben in april weer een jarige meid. Dus heb ik nog wel even tijd.
Hiep Hiep Hoera!
dinsdag 3 februari 2009
maandag 2 februari 2009
Krokante kip
Het lijkt wel alsof wij hier alleen maar eten. Maar er wordt hier tussen de kiekens en de taarten door ook gespeeld, voorgelezen, gezongen, opgeruimd, genaaid,...
Jaren geleden maakte ik deze kip voor de eerste keer. Sindsdien niet meer. Niet omdat het niet lekker was, gewoon vergeten eigenlijk. Ik heb totaal geen idee waar het recept vandaan kwam, zeker niet uit een boek... Ik had het ook niet opgeschreven dus heb ik vandaag maar wat mijn plan getrokken. Het is gemakkelijk, snel klaar en lekker.
Deze hoeveelheden zijn voor ongeveer 3 kipfilets: 1 ei, 2 handjes cornflakes, 1 eetlepel sesamzaadjes, 1 eetlepel volkorenbloem, 250gr. bladspinazie, 125g gorgonzola, tandenstokers, kippenkruiden, olijfolie.
Stoof de bladspinazie met wat peper en zout (mmm Vogelzout!). Als de spinazie geslonken is de gorgonzola toevoegen en laten smelten, daarna kan de pot van het vuur. Snij de kipfilets overlangs open maar laat een zijde vast, zodat de filet een soort 'mapje' is waar het spinaziemengsel tussen kan. Eens opgevuld speld je de kipfilet dicht met de tandenstokers.
Wentel de pakketjes eerst door het losgeklopte ei en daarna door het krokante mengsel. Dit laatste maak je door de bloem te mengen met wat kippenkruiden, sesamzaadjes en de cornflakes (beetje samenknijpen). Leg de cornflakes-kip op een bakplaat die bekleed is met bakpapier en druppel er olijfolie over. Kwartiertje in de oven op 180° en klaar.
Ik maakte er wortelpuree bij met een overschotje van het spinaziemengsel eronder. Maar ik denk dat de kip ook erg lekker is met pasta met groene pesto. Ik denk dat ik de vulling ook eens probeer met zongedroogde tomaten ofzo...
Jaren geleden maakte ik deze kip voor de eerste keer. Sindsdien niet meer. Niet omdat het niet lekker was, gewoon vergeten eigenlijk. Ik heb totaal geen idee waar het recept vandaan kwam, zeker niet uit een boek... Ik had het ook niet opgeschreven dus heb ik vandaag maar wat mijn plan getrokken. Het is gemakkelijk, snel klaar en lekker.
Deze hoeveelheden zijn voor ongeveer 3 kipfilets: 1 ei, 2 handjes cornflakes, 1 eetlepel sesamzaadjes, 1 eetlepel volkorenbloem, 250gr. bladspinazie, 125g gorgonzola, tandenstokers, kippenkruiden, olijfolie.
Stoof de bladspinazie met wat peper en zout (mmm Vogelzout!). Als de spinazie geslonken is de gorgonzola toevoegen en laten smelten, daarna kan de pot van het vuur. Snij de kipfilets overlangs open maar laat een zijde vast, zodat de filet een soort 'mapje' is waar het spinaziemengsel tussen kan. Eens opgevuld speld je de kipfilet dicht met de tandenstokers.
Wentel de pakketjes eerst door het losgeklopte ei en daarna door het krokante mengsel. Dit laatste maak je door de bloem te mengen met wat kippenkruiden, sesamzaadjes en de cornflakes (beetje samenknijpen). Leg de cornflakes-kip op een bakplaat die bekleed is met bakpapier en druppel er olijfolie over. Kwartiertje in de oven op 180° en klaar.
Ik maakte er wortelpuree bij met een overschotje van het spinaziemengsel eronder. Maar ik denk dat de kip ook erg lekker is met pasta met groene pesto. Ik denk dat ik de vulling ook eens probeer met zongedroogde tomaten ofzo...
zondag 1 februari 2009
Taart!
Omdat dochterlief binnenkort verjaart werd er dit weekend alvast wat gevierd. En daar hoort taart bij natuurlijk!
Deze kaastaart met frambozen is supervet maar geweldig lekker! Ik heb lekkere jeugdherinneringen aan de plattekaastaart van onze bakker op de hoek, maar at in jaren geen stuk meer. Tot mijn oog viel op het recept van Den Jamie! Helemaal enthousiast begon ik eraan, want nu had ik eindelijk een recept gevonden zonder gelatine! Welgeteld 2 minuten na het ontvormen stuikte de prachtige taart in elkaar. Echt treuren deden de dochters niet want lekker was ze wel. Ik voelde me toch wel wat bedrogen door den Jamie.
Ik heb het recept wat aangepast et voilà: een succes! En zonder gelatine!
Benodigdheden:
Voor de vulling meng je de platte kaas met de citroenschil, sinaasappelschil, vanille en de suiker. Het is belangrijk van volle platte kaas te nemen, zo stijft het achteraf beter op. De slagroom stijf kloppen met de slagroomversteviger in een koude metalen kom en daarna voorzichtig met een houten lepel onder de platte kaas spatelen. De vulling op de bodem scheppen, gladstrijken en in de koelkast laten opstijven. Volgens Jamie slechts een uurtje, ik heb 'm een nachtje laten staan (wel 's avonds gemaakt).
Vlak voor het serveren de frambozen mixen met de suiker, de taart uit de vorm halen door met een mes langs de rand te gaan en het frambozenmengsel voorzichtig over de taart gieten.
Klaar!
Het recept voor dit appel-kaneelgebak komt uit 'Ons bakboek' van de Boerinnenbond. Eerlijk waar, alles wat ik hieruit maak lukt van de eerste keer! Onmisbaar! Dus voor diegenen die dit basiswerk ontberen, ziehier het recept!
Benodigdheden:
Bloem met kaneel en rozijnen mengen.
Alles onder het botermengsel mengen met de melk.
De ingevette en met bloem bestoven bodem van de springvorm beleggen met de appelplakjes, daarna het beslag erover gieten en gladstrijken.
55 minuten bakken op 180°. Ontvormen en laten afkoelen. De onderkant wordt de bovenkant van de taart. Als de taart is afgekoeld de appelplakjes besmeren met de warme abrikozenconfituur en bestrooien met de kaneelsuiker.
Voilà!
Deze kaastaart met frambozen is supervet maar geweldig lekker! Ik heb lekkere jeugdherinneringen aan de plattekaastaart van onze bakker op de hoek, maar at in jaren geen stuk meer. Tot mijn oog viel op het recept van Den Jamie! Helemaal enthousiast begon ik eraan, want nu had ik eindelijk een recept gevonden zonder gelatine! Welgeteld 2 minuten na het ontvormen stuikte de prachtige taart in elkaar. Echt treuren deden de dochters niet want lekker was ze wel. Ik voelde me toch wel wat bedrogen door den Jamie.
Ik heb het recept wat aangepast et voilà: een succes! En zonder gelatine!
Benodigdheden:
- 200g boter
- 200g koekjes, bijvoorbeeld petit beurres, boudoirs, tarwekoekjes
- 100g havervlokken
- 1 theelepel vanille-essence
- 600g volle platte kaas
- 150g suiker
- 1 citroen
- 1 sinaasappel
- 3dl slagroom met hoog vetpercentage
- 2 pakjes slagroomversteviger
- 500g frambozen
- 100g suiker
Voor de vulling meng je de platte kaas met de citroenschil, sinaasappelschil, vanille en de suiker. Het is belangrijk van volle platte kaas te nemen, zo stijft het achteraf beter op. De slagroom stijf kloppen met de slagroomversteviger in een koude metalen kom en daarna voorzichtig met een houten lepel onder de platte kaas spatelen. De vulling op de bodem scheppen, gladstrijken en in de koelkast laten opstijven. Volgens Jamie slechts een uurtje, ik heb 'm een nachtje laten staan (wel 's avonds gemaakt).
Vlak voor het serveren de frambozen mixen met de suiker, de taart uit de vorm halen door met een mes langs de rand te gaan en het frambozenmengsel voorzichtig over de taart gieten.
Klaar!
Het recept voor dit appel-kaneelgebak komt uit 'Ons bakboek' van de Boerinnenbond. Eerlijk waar, alles wat ik hieruit maak lukt van de eerste keer! Onmisbaar! Dus voor diegenen die dit basiswerk ontberen, ziehier het recept!
Benodigdheden:
- 180g boter
- 100g bruine suiker (ik gebruikte ook nog een eetlepel griessuiker extra, vond het niet zoet genoeg zonder, misschien ook wel lekker met een andere zoetmaker erbij zoals een siroopje ofzo?)
- 1 citroen
- 3 eieren
- 200g zelfrijzende bloem
- 100g volkorenmeel
- 1 theelepel kaneel
- 1 1/4 dl melk
- 100g rozijnen (volgende keer probeer ik het eens met in rum geweekte rozijnen)
- 2 geschilde appelen, in plakjes
- 1 eetlepel warme abrikozenconfituur
- kaneelsuiker (= 1 eetl. poedersuiker mengen met 1/2 theelepel kaneel)
Bloem met kaneel en rozijnen mengen.
Alles onder het botermengsel mengen met de melk.
De ingevette en met bloem bestoven bodem van de springvorm beleggen met de appelplakjes, daarna het beslag erover gieten en gladstrijken.
55 minuten bakken op 180°. Ontvormen en laten afkoelen. De onderkant wordt de bovenkant van de taart. Als de taart is afgekoeld de appelplakjes besmeren met de warme abrikozenconfituur en bestrooien met de kaneelsuiker.
Voilà!