Toen we vier jaar geleden in het hete Zuid-Frankrijk kampeerden wrong het al tegen, maar we dachten toen dat het misschien aan de locatie van de camping lag. Maar toen we vorige zomer weer kampeerden, maar dan in Toscane, bleek het dus toch echt wel aan die auto te liggen. We gebruiken voor onze kampeervakanties een deelauto, handig en al. Maar eenmaal ter plekke missen we onze fietsen echt verschrikkelijk. Voor elke kleine pruts in de auto moeten springen, niet op fietserstempo van het mooie landschap kunnen genieten, die mooie kotsende meisjes op de achterbank en altijd dat eeuwig zoeken naar een parkeerplaats als je eens ergens den toerist wilt uithangen. VRESELIJK!
Na bijna zeven jaar zonder eigen auto kunnen we het niet meer verdragen om er zo afhankelijk van te zijn.
Afgelopen zomer in Italië was het besluit al gevallen, zeker toen we een koppel fietsreizigers zagen arriveren op de camping. Wij waren zo verschrikkelijk jaloers! En de kinderen ook! We zouden de volgende zomervakantie op fietsvakantie gaan!
Dat doe je natuurlijk niet zomaar, enige voorbereiding en materiaal is wel noodzakelijk. Dus gingen we in augustus vorige zomer eens op testtrip naar Vlissingen, met de Bullitt cargofiets volgeladen met vooral autokampeerspullen. Gent - Vlissingen via de fietsknooppunten is zo'n 70km. Dat is ons zo bevallen, en de kinderen genoten er zo ontzettend van dat we zijn gaan sparen voor allerlei fietskampeerspullen. Over de fietsconditie bestond weinig twijfel, ervaring zat.
Met Hemelvaart ging de tienjarige dochter met haar vader en de buurjongen al eens fietskamperen in Cadzand. Gent-Cadzand via de fietsknooppunten is zo'n 61km enkel, ze logeerden op deze superleuke camping.
Dit Pinksterweekend gingen we met z'n allen op stap. Het oorspronkelijke plan was om de Vennbahn te gaan fietsen. Met een rechtstreekse trein van Gent naar Welkenraedt, doorfietsen naar Aken en van daaruit naar Troisvierges, 125km in drie à vier dagen. Er bestaan superhandige (maar wel Duitstalige) fietsroutegidsjes. Maar toen was er dat slechte weer, en elke Belg weet dat het in dit land nergens kouder is dan in de Hoge Venen.
De plannen werden bijgestuurd. We vertrokken van thuis uit, in alle vroegte onder een stralende zon richting Vlaamse Ardennen!
Dag 1: Gent - Geraardsbergen: 51km
De wekker ging om 6u, iedereen sprong nog eens in de douche en er werden broodjes gesmeerd. 32 stuks, lijkt veel maar we wisten dat ze op gingen zijn nog voor we op onze eindbestemming van de dag waren. De zon scheen en het was al lekker warm, het zou wel 24 graden worden vandaag!Omdat er nog wat kettingen gesmeerd en banden opgepompd moesten worden was het pas 7u45 toen we goed en wel vertrokken waren. Het eerste deel van de route was langs het jaagpad langs de Schelde, richting Melle - Merelbeke - Oosterzele - Sint-Lievens-Houtem - Zottegem - Steenhuize-Wijnhuize - Geraardsbergen.
De moraal zat goed, oh wat hadden we er zo'n goesting in! En zo ontzettend prachtig dat de streek is. We hadden vanaf Merelbeke het echte op-reis-gevoel. Glooiing en zonneschijn, en dan ook nog wind in de rug! Zalig! Het klimmen was nieuw voor onze kinderen (en -toegegeven- ook voor mij), maar dat ging echt ontzettend goed. We peddelden zo'n 51km bij elkaar en kwamen al rond 14u op de camping aan. We kampeerden op De Gavers. Niet meteen ons favoriete soort camping maar ze lag perfect op de route, er was verwarmd sanitair (woehoew!) en er was een zwembad en een terras waar er bier en ijsjes waren! Helaas hadden we er niet aan gedacht om ons zwemgerief mee te pakken, wie denkt daar nu aan met zo'n weer! Dus fietsten we nog eens eventjes -ahum- naar Geraardsbergen-centrum om daar ergens wat zwemgerief te kopen. De "bergen" in de plaatsnaam Geraardsbergen hebben wel degelijk betekenis. Man wat hebben wij geklommen! En het afdalen was zo mogelijk nog enger, we hadden het gevoel dat we verticaal stonden! De kinderen leerden we dat ze niet constant mochten remmen, om rokende remmen te voorkomen. Maar Lili was zo bang, en een kind dat uit paniek de controle verliest is nog erger dan te hete remmen, dat we de afdaling te voet deden. Bij het terugkeren naar de camping vogelden we een vlakkere route uit.
Na een heerlijke zwemsessie en bubbelbad, pasta koken en de tent in. Heerlijk geslapen, daar in de Gavers!
Dag 2: Geraardsbergen - Oudenaarde - Zingem: 52km
De nacht was goed geweest, onze nieuwe tenten hadden hun taak goed volbracht. Onze nieuwe compacte slaapzakken hadden ons meer dan warm genoeg gehouden, we sliepen zelfs tot 8u30! De ochtend was een pak frisser dan de dag ervoor. Maar dat wisten we op voorhand. Iedereen had zich warm aangekleed, en rond de middag sprongen we weer op de fiets voor een tocht richting Oudenaarde. Dat zou zo'n 35km zijn, een eitje toch na de trip van gisteren waar we niet eens echt moe van waren!
Toch hadden we geen van allen dezelfde sterke benen als de dag ervoor. Lili had buikpijn en moest geregeld moed bij tanken als er weer eens een eindeloze helling voor haar lag. De vele pauzes, het vele klimmen in de strakke noordenwind maakte dat we amper vorderden. Mijn snelheid geraakte amper boven de 15km/u waardoor mijn telefoon niet oplaadde via mijn naafdynamo. Minder en minder foto's dus, en een gps die ook zonder batterij dreigde te vallen. Niet goed voor de moraal, dit. In Michelbeke deden we een terrasje om te bekomen, hoewel het niet echt terrasjesweer was maar soit. Enkele ijsjes en pannenkoeken later was er weer energie en courage. We begonnen dan ook aan het allermooiste deel van de route, door de Zwalmvallei.
Zo rond 18u waren we pas in Oudenaarde, met eigenlijk al een dikke 40km op onze teller. De kinderen waren doodop, maar wilden nog wel even doorbijten tot aan de camping. Die eenmaal bij aankomst niet meer uitgebaat bleek, zelfs niet de beloofde pop-up. Nu ja, we hadden maar snelsnel gegoogeld dus het was wel onze eigen fout. Zelf hadden we gedacht dat we veel vroeger zouden arriveren en we nog wel zouden kunnen uitwijken naar een ander slaapalternatief. De kinderen zagen het absoluut niet zitten om in het lange gras van de vergane glorie te kamperen. We zijn dan maar frieten gaan eten, om op te warmen en te rusten.
We besloten om naar de paalkampeerplaats van Zingem te rijden, dat was toen nog een tiental kilometer. Iets wat de kinderen eigenlijk amper nog aankonden, dachten we. Schuldgevoel!
Maar eenmaal weer op de fiets na de frieten, een avondzonnetje over de Schelde en een duidelijk plan maakten dat ons goed humeur er weer snel was.
De bivakplaats aan de Spettekraai is werkelijk prachtig. Onze kinderen jubelen bij de gedachte om in de wilde natuur te kamperen. De vogels fluiten al luid en ze horen van alle kanten de koekoek roepen. De tenten worden snel opgezet en dan begint het te regenen. Zacht getik van de regen op het tentzeil maakt dat de kinderen snel in dromenland zijn. Met z'n drietjes gezellig in hun eigen tentje. Wij drinken nog een glaasje wijn in de voortent en besluiten dat het ondanks het geploeter en de frisse temperaturen het een prachtige dag was!
Dag 3: Zingem - Gent: 40km
Het was die nacht erg koud. Zo'n 4° zei de telefoon. Niemand van ons heeft kou gehad, iedereen had lekker geslapen. Leve de warme slaapzakken! Het lastigste was het ontbijt en het opkramen. Met drie kinderen heb je best een hoop gerief mee, en dat is niet in 1-2-3 opgeruimd. We waren wakker rond 7u en zaten om 9u weer op de fiets, koud tot op het bot. We fietsten het centrum in op zoek naar een bakker, en hoopten ons dan weer snel warm te fietsen. Maar de strakke noordenwind blies zo mogelijk nog harder dan de dag ervoor, we fietsten natuurlijk wel langs de gekanaliseerde Schelde waardoor we veel wind vingen. In Gavere gingen we al snel even opwarmen in een koffiehuisje en besloten we een langere route naar huis te kiezen, weg van de Schelde. Dat zou minder saai zijn! Zo maakten we er een tripje van langs Munte - Oosterzele - Merelbeke - Gent.
Het was prachtig daar! We waren rond 12u in het Liedermeerspark voor een terrasje, ietsje later waren we thuis. En toen kwam de zon erdoor!
Ons materiaal
Goed materiaal is onontbeerlijk, je reist immers heel basic en je comfort en reisplezier hangt heel nauw samen. Anderzijds kan je daarin zo ver gaan als je portemonnee het trekt. We hebben ervaren dat hele gewone dingen vaak ook goed zijn! Het gaat hem immers om het plezier van het fietsen, het samen zijn en te genieten van de natuur.Natuurlijk moet je wel alles meekrijgen op de fiets. De meisjes dragen zelf heel graag ook wat spullen, ze willen niet onderdoen natuurlijk. Stella heeft veel kracht en een beestig goede conditie, met haar tien jaar fietst ze 70km met lichte bepakking en is ze bijlange niet moe. Lili daarentegen is veel minder sterk dan haar zus en door haar frêle gestel ook heel gevoelig aan dipjes als ze niet op tijd eet.
Compacte spullen dus, en in outdoorland is compact en licht vaak een synoniem voor ontzettend duur. Soms kan je daar echt niet aan onderuit, maar soms is iets gewoon ook al goed genoeg.
De tenten
We kozen voor twee tenten, omdat de meisjes graag hun eigen tent wilden. En een familietent voor vijf mensen is gewoon onvindbaar in een formaat en gewichtsklasse voor op de fiets. Tenzij je natuurlijk echt een heel groot budget hebt, denk ik.
Onze grootste tent is de Carl Denig Jupiter 4xt, een grote tunneltent van 6,5kg. Niet licht, wel hele goeie waterdichtheid, een vast kuipzeil, een ruime voortent en een kidsroom. Die tent is echt ideaal, bij regen kunnen we allemaal in de voortent zitten, en Astor heeft zijn eigen kleine compartimentje.
De kleinere tent is de Vango Halo 300, ook goeie eigenschappen en 4,3kg. We zijn altijd al tevreden geweest van Vango. De tent heeft twee ingangen, zo moeten de dames niet over elkaar heen kruipen als ze moeten plassen in het midden van de nacht en de kleine voortentjes bieden plaats aan wat fietstassen.
De slaapzakken
Slaapzakken moeten warm en compact zijn, want we willen wel al eens in het voorjaar kamperen. En dan kan het - zoals in dit Pinksterweekend- best wel fris zijn 's nachts. Ook in de zomer kan het koud zijn 's nachts, en je hebt niet de ruimte om nog wat dekentjes hier en daar mee te nemen.
We kozen voor de Robens Caucasus 300, een klein donzen pakketje maar echt heel warm. Astor heeft de Nomad Triple S, een groter pakket omdat hij synthetisch is (.omdat hij nog niet geweldig zindelijk is 's nachts), maar wel en drieseizoensslaapzak. Ik denk dat de nachttemperatuur van afgelopen weekend 4° echt wel het minimum is voor ons. De slaapzakken hebben ons allemaal goed warm gehouden!
De matjes
Ook de matjes moeten compact zijn, maar een mens wil toch graag wat comfort. De kinderen slapen op deze Thermarest Neoair Venture. Zo klein als een literflesje water, heel comfy maar ze kraken gelijk zot. Voor ons hebben we nog geen matjes, dus namen we onze grote zware autokampeervakantiematjes mee. Ik moet met mijn slechte rug wel wat uitkijken, dus ik ben nog op zoek (en aan het sparen).
De fietsen
Goeie fietsen waar je goed op zit zijn natuurlijk essentieel, anders is er niks aan.
Dries rijdt op een stalen Surly, een frame dat hij zelf heeft opgebouwd.
Daaraan hangt een Add+Bike aanhangfietsje met drie versnellingen voor Astor. Een superstabiele constructie die nog wel enkele jaren meegroeit. Drie versnellingen zijn echt voldoende, ook in heuvelachtig landschap. Op voorwaarde dat het bereik goed zit. Zo'n vijfjarige levert toch niet echt veel extra kracht, en ook, je rijdt beter niet sneller dan 30km/u in een afdaling als je zeker wil zijn dat de kleine blijft zitten. Voor zijn beentjes was de cadans met drie versnellingen altijd goed!
Omdat de kinderen hun fiets ook vaak gebruiken buiten de fietsvakantie moest de fiets zowel goed zijn voor in stadsverkeer als voor wat sportiever terrein.
Stella rijdt op een damesfiets maat 44, de kleinste maat met 28" wielen. Een Victoria met zeven naafversnellingen, naafdynamo en stevige bagagedrager. Dries monteerde wel een groter tandwiel achteraan zodat al haar zeven versnellingen lichter fietsten, en wat dikkere banden want dat geeft meer comfort en grip. Het klimmen en dalen ging perfect.
Lili rijdt op een Prince kinderfiets met 26" wielen met dikke banden, lederen brookszadeltje, dezelfde versnellingen als Stella en ook een naafdynamo. Lili heeft een Monkey-Mee op haar bagagedrager staan, handig voor de boekentas maar ook voor fietskampeerbagage!
Ik rijd op een Hartje Salerno, een stalen fiets met naafdynamo en crème ballonbanden. Ik heb een zilverkleurige tubus-voordrager en een stevige bagagedrager achteraan. Ik spaar nog voor een rohloffversnellingsnaaf en een zilverkleurige tubus-achterdrager.
Zowel Dries als ik kunnen via de naafdynamo gsm en gps opladen op het stuur. Superhandig!
Uiteraard komen alle fietsspullen uit de Tuub-stal!
Interessante links
- Annelyse gaat op fietstour door Europa en heeft al heel wat fietsvakantie-ervaring!
- Fietsen met kinderen, een site boordevol tips en ervaringen
- Het forum van de wereldfietsers
Zijn er nog tips of interessante blogs, laat maar weten!